دادخواهی کاربران افغان؛ دنیا نسل کشی هزاره ها را به رسمیت بشناسد - شیوا مارکت

به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرنگاران، شماری از شهروندان افغانستان کمپینی را در شبکه اجتماعی توئیتر در اعتراض به کشتار هدفمند هزاره ها راه اندازی نموده اند.

این کمپین که تحت نام (StopHazaraGenocide#) راه اندازی شده، می گوید جهان باید کشتار هزاره ها را به عنوان نسل کشی به رسمیت بشناسد و برای حفاظت از هزاره ها اقدام کند.

عارف رحمانی، عضو مجلس نمایندگان افغانستان نوشته است که اعتراف نکردن به نسل کشی هزاره ها توسط دولت افغانستان، سازمان ها و نخبگان سیاسی و حقوق بشری یک ستم مضاعف به این بخش از شهروندان تحت ستم و تبعیض است.

رحمانی ابراز امیدواری نموده است که دولت افغانستان با اعتراف به این نسل کشی، تدابیر جدی را به منظور خاتمه دادن به آن روی دست گیرد. او تأکید نموده است: جهان باید چشم خود را بر روی این نسل کشی سیستماتیک نبندد.

احمد بهزاد، عضو پیشین مجلس نمایندگان افغانستان نوشته است: کشتار هدفمند؛ بخشی از سیاست حذف است. این سیاست در عرصه های مختلف با روش ها و ابزار گوناگون اجرا می گردد. میان نسل کشی هزاره ها و تبعیض سیستماتیک علیه این جامعه، رابطه معناداری وجود دارد. عوامل کشتار و تبعیض، به حذف می اندیشند. برای توقف کشتار، تبعیض خاتمه یابد.

ناصر تیموری، مسئول دادخواهی و ارتباطات دیدبان شفافیت افغانستان نوشته است که نسل کشی هزاره ها در افغانستان به خصوص در یک رشته حملات در غرب کابل بعد از حمله به مکتب سیدالشهدا مطرح شد، اما واقعیت امر این است که این نسل کشی زمانی شروع شد که مراکز صحی، دینی، تعلیمی، مساجد و… در غرب کابل به صورت سیستماتیک مورد حمله نهاده شد.

حسیبا عفت، عضو پیشین شورای ولایتی پروان کاربر دیگری است که به این موضوع پرداخته است. خانم عفت نوشته است که هیچ یک از اقوام افغانستان در امنیت بسر نمی برد، اما در برابر کشتار هدفمند و سیستماتیک خواهران و برادران هزاره هم نباید خاموش ماند.

پرویز شمال نوشته است که در افغانستان تمامی اقوام به شمول هزاره، پشتون، تاجیک، اوزبک و… آسیب دیده اند، اما از این واقعیت نیز چشم پوشی نمی توان کرد که پیر، جوان، کودک و حتی نوزاد هیچ قومی مانند هزاره ها تنها به خاطر تبارشان هدف حمله قرار نگرفته و سلاخی نشده است.

خلیل پژواک، خبرنگار اصرار هزاره ها بر نسل کشی بودن کشتار این مردم را دعوا برای کسب امتیاز یا افتخار نه، بلکه تلاشی حداقل برای به رسمیت شناختن رنج و دردشان دانسته است.

صحرا کریمی، رییس افغان فیلم کشتار هدفمند یک قوم خاص را شعله ورکردن نفاق و دشمنی بین قوم های ساکن در افغانستان، بنیادی کردن بی عدالتی و ظلم دانسته است. او نوشته است: کشتارهای هدفمند دنباله دار قوم خاص نسل کشی است و نباید در مقابلش سکوت کرد.

نازنین وطن دوست، کاربری دیگری که ظاهرا از قوم تاجیک است، نوشته که اگر نسل کشی برادران و خواهران هزاره خود را نکار کند، انسانیت او زیر سؤال می رود.

کاربری دیگری نوشته است که حکومت حدود 300 هزار نیروی دفاعی دارد، اما امنیت هزاره ها را در پایتخت تأمین نمی تواند. این کاربر احتمال داده است که حکومت با تروریستان هماهنگ و هم دست در نسل کشی هزاره ها دست دارد.

لیلا فروغ محمدی، فعال مدنی نوشته است: هزاره ها نماد مدنیت و دموکراسی در افغانستان بوده اند، سالهاست تفنگ بر زمین گذاشته و قلم به دست دارند، اما هر روز در دانشگاه، خیابان، مکتب و مساجد به صورت هدفمند کشته می شوند.

قدسیه، کاربر دیگری نوشته است: برخی ها/شماری فکر می نمایند اگر پافشاری بر نسل کشی خواندن هزاره ها کنیم، وحدت نیم بند ملی مان از بین خواهد رفت و قومی خودشان را در مصونیت و قومی در خطر احساس خواهد نمود، اما برعکس اگر ما چشم پوشی بر نسل کشی هزاره ها کنیم، این نادیده دریافت ها آسیب به وحدت ملی ما می زند.

قدسیه گفته است که وحدت ملی زمانی به نمایش گذاشته می گردد که تمامی اقوام کنار مردم هزاره بایستند و نسل کشی بر علیه این قوم را نادیده نگیرند.

محمد جلال نیز نوشته است که در قلب تپه های دانایی، روشنایی و معارف در غرب کابل تنها کسانی آرام گرفته اند که به جرم هزاره بودن کشته شده اند. او پرسیده است: چطور می توانیم چشم بر این همه اندوه و درد ببندیم و پشت نقاب حرف های کلیشه ای پنهان شویم؟

این درحالی است که اخیرا موجی از حملات هدفمند در غرب کابل شروع شده است. در 18 ثور مدرسه سیدالشهدا در غرب کابل هدف حمله نهاده شد که در نتیجه حدود 90 نفر کشته و بیش از 240 نفر دیگر زخمی شدند.

در جریان هفته گذشته نیز دست کم چهار انفجار مین بر خودروهای مسافربری در حوزه های سوم و ششم شهر کابل جان نزدیک به 20 غیرنظامی را گرفت و بیش از 20 غیرنظامی دیگر را زخمی کرد.

سرور دانش، معاون دوم ریاست جمهوری حملات مکرر اخیر در غرب را کشتار و نسل کشی خوانده و گفته است که نهادهای امنیتی و کسانی که در حکومت به طور مستقیم مسئولیت تأمین امینت را بر عهده دارند، مکلفند که هرچه زودتر در برابر این کشتار و نسل کشی اقدام نموده و به مردم جوابگو باشند.

پیشتر کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان حمله بر مدرسه سیدالشهدا را پاکسازی قومی و نسل کشی خوانده بود.

خانواده های قربانیان حمله بر مدرسه سیدالشهدا نیز از حکومت افغانستان و جامعه جهانی خواسته بودند که این حمله را به عنوان مصداق نسل کشی به رسمیت بشناسند.

ر