تصویری عجیب از بزرگ ترین مسجد روباز ایران ، میخ بر دیوارهای تاریخی می کوبند و رخت آویزان می نمایند!
به گزارش شیوا مارکت، میخ بر دیوارهای تاریخی می کوبند و رخت آویزان می نمایند تا خشک گردد ؛ اینجا مسجد تاریخی مطلب خان است ... تصویری دردناک از آنچه بعضی بر سر آثار تاریخی کشور می آورند.
خبرنگاران: تصویری عجیب از یک مسجد تاریخی کشور منتشر شده که جای تامل و تاسف دارد. مسجدی که عنوان بزرگترین مسجد روباز کشور را یدک می کشد و پیشینه ای تاریخی و مربوط به دوره ایلخانی دارد چنان مورد بی توجهی قرار گرفته است که میخ به دو دیوار آن می زنند تا رختشان را برای خشک شدن آویزان نمایند. مسجد مطلب خان خوی ویژگی های معماری بی نظیری دارد که آن را از سایر مساجد تاریخی کشور متمایز نموده اما انگار بعضی نمی دانند ارزش این بنای تاریخی چیست …
به گزارش خبرنگاران، مسجد مطلب خان خوی به عنوان بزرگ ترین مسجد روباز کشور از ویژگی معماری بی نظیری برخوردار است. ساختمان اولیه مسجد مطلب خان در دوره ایلخانی در بافت مرکزی و قدیم شهر خوی بنا شده است که بر اساس بعضی منابع پس از تخریب، یک بار دیگر در حدود 1255 هجری قمری به همت مرحوم مطلب خان از نوادگان شیخ بهایی که زرگر مخصوص نایب السطنه عباس میرزا بود مرمت و تجدید بنا شد از این رو به احترام وی نام مسجد به مطلب خان تغییر یافت.
مسجد مطلب خان خوی ویژگی های معماری کم نظیر دارد که این مسجد را از دیگر مساجد تاریخی کشور متمایز نموده است، در واقع محراب این مسجد با 12.5 متر ارتفاع و ایوان آن با 15 متر ارتفاع از بلندترین محراب ها و ایوان های مساجد در ایران است.
این مسجد، شبستان بزرگ روباز مربع شکل دارد که دور تا دور آن را حجره های دو طبقه و شاه نشین های رفیع و ایوانی عظیم احاطه نموده است. جبهه بیرونی و درونی این مسجد آجری فاقد هر نوع تزئینات است،
قسمت بالای محراب ورودی شبستان با مقرنس های درشت گچی تزئین شده و در طبقه بالا در چهار گوشه شبستان فضاهایی با نرده های چوبی برای نشستن زنان تعبیه شده و دسترسی به این فضاها به وسیله پله هایی که در چهارگوشه بنا وجود دارد تأمین شده است.
قسمت های داخلی ایوان و طرفین ورودی آن را به وسیلهٔ آجرچینی (با پس و پیش آوردن آجرها) حالت سایه روشن دلپذیری به آن داده اند. گویا این زیرسازی و فرم کار جهت انجام تزئیناتی مانند روکار آجری یا سنگ منظور شده که ناتمام باقی مانده است.
در تاریخ نقل شده که مسجد پیامبر هم در ابتدا مسقف نبوده است، اما به خاطر محفوظ ماندن نمازگزاران از گرمای آفتاب سقف این مسجد را با استفاده از شاخ و برگ درختان نخل که روی داربست های چوبی سوار شده بود، ساختند.
این مسجد تاریخی در 19 اسفند 1380 با شمارهٔ ثبت 4846 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تصاویری از این مسجد تاریخی را در زیر ببینید:
منبع: چمدانkurdeblog.ir: مجله سرگرمی و گردشگری