دو گل اروپایی به حریف اروپایی! - شیوا مارکت

با ما سفر کنید و با هزینه سفر به اروپا سال 1400 از قاره سبز دیدن کنید و با دریافت خدمات ویزای شینگن از گردش به دور اروپا لذت ببرید.

خبرنگاران؛ احسان محمدی- چندسال پیش که حمید درخشان سرمربی پرسپولیس بود، در تمرینات از عملکرد یکی از مهاجمان که از دو قدمی شوت محکمی به شکم دروازه بان زد شاکی شد، به سمت او رفت و با صدای بلندی گفت:چرا اینقد محکم میزنی؟ توپو قل بدی از خط رد بشه هم گل حساب میشه، چرا به قصد کُشت میزنی؟ او مربی فوق العاده ای نشد اما این جمله اش دقیق و درست بود.

تعداد بازیکنانی که در فوتبال ما و توی هجده قدم به سبک کاوه رضایی نرم و فنی به توپ ضربه بزنند خیلی زیاد نیستند. ضربه منجر به گل او مقابل بوسنی را می گردد مثل یک فیلم آموزشی به مهاجمان جوان و نوجوان نشان داد. او پیش از این هم در ملاقات حساس پرسپولیس- استقلال که با رجحان 3-2 آبی ها تمام شد، گلی با همین سبک و سیاق به علیرضا بیرانوند زد. این بار در موقعیتی به مراتب دشوارتر بدون اینکه به قصد کُشت شوت بزند، از لابه لای بازیکنان تنومند بوسنی ضربه اش را به نرمی بُریدن یک قالب کره با چاقو وارد قلب دفاع حریف اروپایی کرد و تمام!

این گل در دقیقه اول نیمه دوم تکمیل کننده نمایش جسورانه بازیکنان تیم ملی ایران مقابل شاگردان دووشان بایِویچ در نیمه اول بود. جایی که کاوه و وحید امیری موقعیت گل داشتند. گل مهدی قایدی که از دقیقه 82 وارد زمین شد هم فراتر از فوتبال ما بود. یک پاس تک ضرب از سعید عزت اللهی، یک مهار با سینه و ضربه بدون مکث و روی پای او دراگان اسکوچیچ را از زیر فشار یک هفته ای به واسطه بازیکنانی که به تیم ملی دعوت نموده بود خارج کرد.

تیم ملی بدون دو مهاجم کلیدی اش سردار آزمون و مهدی طارمی به این پیروزی دو گله دست یافت آن هم مقابل بوسنی که برای یک نیمه میرالم پیانیچ هافبک بارسلونا را در اختیار داشت اما نتوانست مقابل بازیکنان ایران نمایشی متمایز ارائه کند. کافیست بازی وحید امیری یا علی قلی زاده را با او مقایسه کنید. البته که تک بازی برای این مقایسه ها غلط است اما قطعاً به جوانان ملی پوشی که جام جهانی را تجربه ننموده اند اعتماد به نفس می دهد.

محمد سیانکی گزارشگر این ملاقات در چند مورد دست به مقایسه اسکوچیچ و کی روش زد. کاری که شاید در خلال یک گزارش طبیعی باشد اما ضرورتی ندارد. کارلوس کی روش حالا دیگر سرمربی تیم ملی کلمبیا است و اگر کسی نقدی به او داشت باید همان زمان که سکاندار تیم ملی ایران بود بیان می کرد و این شجاعت های دیر موقع به درد هیچکس نمی خورد.

این دومین پیروزی اسکوچیچ در ملاقاتهای محبت آمیز است. مجموع روزهایی که او همه بازیکنان تیم ملی را در اختیار داشته است هنوز آنقدر کم است که حرف از تاثیر کامل او بر کارهای تاکتیکی تیم زیاده روی است. در اینکه تیم ملی هجومی و جسور بازی می نماید شکی نیست، حتی در دقایق پایانی که 2-0 از بوسنی پیش بود، این بازیکنان ما بودند که با اشتهای بیشتر حمله می کردند و به دنبال گلزنی بودند، ناهماهنگی میان بازیکنان بوسنی هم دیده می شد به ویژه فاصله میان خط هافبک و دفاع آنها مثل یک گسل، به بهشت بازیکنان پا به توپ ما تبدیل شد اما آیا بحرین و عراق هم به این اندازه سخاوتمندانه با مهاجمان ما برخورد خواهند کرد؟

بُردن هر بازی در فوتبال لذت بخش است، به تیم روحیه می دهد، طرفداران را امیدوار می نماید و برای سرمربی هاله امنی ایجاد می نماید اما تفاوت ملاقاتهای محبت آمیز و رسمی در این است که شکست در دومی می تواند ما را از حضور در جام جهانی 2022 محروم کند، فکر کردن به همین موضوع هم ترسناک است. فعلاً از این پیروزی مقابل حریف اروپایی آن هم در خانه حریف لذت ببریم.

به امید روزهای بهتر برای تیم ملی ایران.