امید و راهکارهای دست یابی به آن در زندگی اجتماعی

به گزارش شیوا مارکت، یادداشت مهمان، میلاد سعیدی: در جهانی امروز موضوعی که بیشتر از همه خودنمایی می نماید، اخبار ناراحت کننده درباره زندگی آدم ها، مسائل محیط زیست و اوضاع آشفته جهان است. اما وقتی درباره همه اینها، انواع و اقسام جرم و جنایت در جهان، جنگ در کشورهای مختلف و انواع مسائل اقتصادی و اجتماعی می شنویم، تنها چیزی که در حفظ روحیه هرکدام از ما تأثیر ویژه دارد و باعث می گردد همه ما برای زنده ماندن و زندگی کوشش کنیم، واژه کوچک اما زیبای امید است.

امید مولد احساسات و مبنای جذابیت زندگی است. امید تنها چیزی است که در تاریکی و میان همه چیزهای بد مثل یک نقطه نور در ذهن هرکسی می درخشد.

به عقیده اسنایدر، امید نوعی روند فکری و دارای دو جزء تفکر عامل (اراده های هدفمند) و مسیرها (طرح های هدفمند) است و هر دو بعد از طریق رفتارهای هدفمند در تشکیل و معین میزان امید ضروری و موجب سازگاری و سلامت جسمی و روانی است.

مسیرها جزء شناختی امید و نشان دهنده توان فرد در خلق راه های معقول برای دستیابی به اهداف است. تفکر عامل، جزء انگیزشی امید و نشان دهنده برداشت شخصی در مورد توانایی برای رسیدن به اهداف گذشته، حال و آینده است.

تفکر عامل، یعنی اعتقاد به این مطلب که فرد می تواند از طریق راه های فرضی به سوی هدفی معین حرکت کند و بدان دست یابد. به ویژه در زمان رویارویی با موانع وجود تفکر عامل، درراه اندازی انگیزه لازم برای قدم گذاشتن در مسیرهای دیگر حائز اهمیت است. اسنایدر معتقد است زمانی که افراد درراه دستیابی به اهداف خود به بن بست می رسند اهداف معمولی زندگی خود را رها می نمایند و خودکشی را که یک هدف نامناسب استفاده برمی گزینند. چون امید به عنوان احساس دستیابی موفقیت آمیز به اهداف زندگی در نظر گرفته می گردد، باورهای فرد را برای مقابله بهتر تقویت می نماید که این خود تمایل به خودکشی را کاهش می دهد.

به طور کلی میتوان گفت که امید حاصل دو چیز ساده است یکی انتخاب های خود انسان است که بر پایه اختیار و مسئولیتی است که در ید قدرت اوست و دیگری شرایط اجتماعی است، اما در مقابل شرایط سخت اجتماعی دو کار می توان انجام داد؛ یکی پذیرش مسائل و باخت است و دیگری ایستادن و با مسائل مبارزه کردن؛ حال باید دید که انسان عصر ما کدام را انتخاب می نماید؟

کارشناس ارشد مشاوره خانواده دانشگاه علامه طباطبایی