اندیشکده، بازی مرگ جدید پنتاگون برای ترویج خشونت

به گزارش شیوا مارکت، رسانه آمریکایی با توجه به قرار دریافت یک بازی جدید در وب سایت نیروی هوایی آمریکا برای جذب خلبان پهپاد به نقش این بازی ها در ترویج خشونت توسط پنتاگون پرداخت.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، یک رسانه آمریکایی در تحلیلی با توجه به رونمایی پنتاگون از یک بازی جدید برای عادی سازی جنگ به نقش این نوع بازی ها در ترویج فرهنگ جنگ و خشونت پرداخته است.

سایت خبری-تحلیلی مینت پرس نوشته، نیروهای هوایی ایالات متحده از یک بازی جدید رایانه ای رونمایی کرده که در آن فرد بازی کننده با استفاده از پهپادها باید به بمباران عراقی ها و افغانستانی ها بپردازد.

این سایت نوشته است: نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا ابزار جدیدی برای جذب نیرو پیدا کرده است: یک بازی واقعی برای هدایت پهپادها که شما می توانید با مراجعه به وب سایت [این نهاد] آن را بازی کنید. این بازی که ایرمن چلنج (چالش هوانورد) نام دارد شامل 16 مأموریت است که باید انجام شوند و به همراه آنها واقعیات و اطلاعاتی درباره اینکه چطور می توانید خودتان به یک اپراتور پهپاد تبدیل شوید ارائه شده است.

مینت پرس، این بازی را تازه ترین اقدام پنتاگون برای بازاریابی در میان جوانان دانسته و نوشته در ایرمن چلنج بازیگر می تواند خودروهای آمریکایی را هنگام عبور از کشورهایی مانند عراق و افغانستان اسکورت کنند. در واقع، بازیگران باید کارگزار مرگ باشند و در آن بازی کسانی را که شورشی خوانده می شوند از بالای سرشان بکشند و بابت آن مدال و جایزه دریافت کنند.

بازی جدید از آن جهت که به ترویج روحیه جنگ و کشتار همنوع منجر می شود با انتقاد کارشناسان همراه شده است. یکی از مخالفان این پروژه دیوید سوانسون، رئیس جنبشی ضد جنگ به نام جهان فراسوی جنگ است.

سوانسون به مینت پرس می گوید: این بازی، حقیقتاً مشمئزکننده، غیراخلاقی و غیرقانونی است و معنای آن، جذب یا جذب پیشرس بچه ها زیر سنین قانونی برای مشارکت در کشتار است. این بازی، بخشی از عادی سازی قتل است که ما مدت ها است آن را زیسته ایم.

تام سکر، روزنامه نگاری که محور پژوهش هایش تأثیر مسائل نظامی روی فرهنگ عمومی است هم درباره این بازی اظهارنظر کرده است. او می گوید: این بازی پهپادی، حال من را بد و پریشان خاطر کرد... از طرف دیگر، بسیاری از خلبان های پهپادها گفته اند که چطور کار هدایت پهپادها و کشتن تصادفی آدم ها تا حد زیادی مثل انجام یک بازی رایانه ای است چون شما را در ایالت نوادا پشت یک سنگر می نشانند و شما بدون آنکه نگران تبعاتش باشید، دکمه هایی را فشار می دهید. بنابراین، حدس می زنم که این بازی انعکاسی دقیق از زندگی فلاکت بار، آسیب دیده و آکنده از قتل های زنجیره ای یک خلبان پهپاد است.

بازنده

مینت پرس در ادامه این گزارش به بررسی مسائل و چالش های پیش روی پنتاگون برای جذب خلبان پهپادها پرداخته و نشان داده که توسل به بازی، یکی از روش های پنتاگون برای غلبه بر این چالش است.

در تحلیل این رسانه آمده است: با آنکه خلبان های پهپادها به ندرت در معرض خطر فیزیکی قرار می گیرند -و شاید هم هیچ گاه با چنین خطراتی روبرو نشوند- ارتش آمریکا با مسائل قابل توجهی برای جذب و حفظ خلبان های پهپادی روبرو است. نزدیک به 25 درصد از کارکنان نیروی هوایی که می توانند این دستگاه ها را کنترل کنند هر سال این بخش را ترک می کنند.

در ادامه آمده است: آنها فقدان احترام، خستگی کاری و درد و رنج های روحی [مرتبط با این شغل] را دلیل اصلی تصمیم خودشان برای ترک این شغل می دانند. استفان لوئیز که بین سال های 2005 تا 2010 اپراتور پهپاد بوده می گوید این کار روی وجدان شما سنگینی می کند؛ روی روحتان و قلبتان سنگینی می کند.

لوئیز گفته که به خاطر انجام این کار به یک اختلال اضطرابی به نام استرس پس از سانحه مبتلا شده و مشارکتش در کشتار این همه آدم موجب شده هیچ گاه نتواند رابطه خوبی با انسان های دیگر پی ریزی کند.

وی گفت: مردم فکر می کنند این یک بازی ویدئویی است. اما در بازی های ویدئویی شما نقاطی برای توقف دارید و امکاناتی هست که می توانید به نقطه آغاز برگردید. اما در این کار، وقتی شما آن موشک را شلیک کردید، دیگر نمی توانید به نقطه آغازین برگردید. آنها همه تلاششان را می کنند شما کمتر به این فکر بیفتید اهدافی که دارید به آنها شلیک می کنید انسان هستند.

مجتمع نظامی-سرگرمی

در واقع ارتباط میان پنتاگون با این صنعت برای جذب نیرو به اندازه ای است که برخی از کارشناسان نام مجتمع نظامی-سرگرمی آمریکا را برای آن انتخاب کرده اند: مجموعه ای زیر نظر پنتاگون که از طریق نفوذ در صنایع سرگرمی به دنبال پیشبرد اهداف خودش است.

محققان بازی Spacewar در سال 1962 را اولین پروژه نفوذ دولت به تولید بازی های رایانه ای می دانند. در این بازی، دو بازیگر بایستی با شلیک موشک با یکدیگر مبارزه کنند تا در نهایت یکی از آنها پیروز شود. این بازی، کننده جنگ سرد، تهدید هسته ای و رقابت فضایی میان آمریکا و روسیه بود.

در سال 1967، رالف باوئر بازی ای به نام Television Gaming Apparatus را ابداع کرد. این بازی تا سال 1968 یکی از ابزارهای محرمانه پنتاگون برای آموزش های نظامی بود و بعد از آن اجازه ساخت آن در مقیاس تجاری داده شد.

این دو بازی، نقش گسترده وزارت دفاع آمریکا در ایجاد صنعت بازی های ویدئویی را نشان می دهند. متیو تامسون، پژوهشگر آمریکایی بر همین اساس می گوید صنعت بازی های رایانه ای از دل مجمتع صنعتی-نظامی بیرون آمد. تامسون معتقد است بازی های رایانه ای، علاوه بر اهداف آموزشی در ارتش اهداف سیاسی و ارزش سازی دارند.

مجتمع نظامی-سرگرمی با تشکیل کمیته ای تخصصی به نام کمیته مدلینگ و شبیه سازی که هدف آن بررسی حوزه های همکاری میان صنایع نظامی و سرگرمی بود تقویت شد. از آن به بعد، پنتاگون نقش فعال تری در توسعه بازی های رایانه ای ایفا کرد. بازی هایی که در اثر این همکاری تولید شدند تا اندکی بعد از حوادث 11 سپتامبر 2001 روی جنگ جهانی دوم یا جنگ ویتنام تمرکز داشت، اما بعد از این سال خاورمیانه و مسائل آن به محور نخست این بازی ها تبدیل شد.

آرمان با شکوه

طبق نوشته مینت پرس، بمباران های پهپادی، فناوری هایی نسبتاً جدید هستند. باراک اوباما با وعده پایان دادن به ستیزه جویی های بی پروای جورج دبلیو بوش سر کار آمد و حتی در سال 2009 برنده جایزه صلح نوبل شد.

اما اوباما همزمان با کاهش شمار نیروهای زمینی آمریکا در افغانستان، جنگ های آمریکا در شکل بمباران های پهپادی را افزایش داد و آن را به 10 برابر زمان بوش گسترش داد. تنها در آخرین سال حضور او در کاخ سفید، آمریکا دست کم 26000 بمب انداخته بود که معادل یک بمب در هر حدوداً 20 دقیقه است. هنگامی که او کاخ سفید را ترک کرد، آمریکا در حال بمباران همزمان هفت کشور بود: افغانستان، عراق، سوریه، لیبی، یمن، سومالی و پاکستان.

نزدیک به 90 درصد از تلفات حملات پهپادی، تلفات جانبی بوده اند یعنی رهگذران بی گناهی که در نزدیکی های محل بمباران حضور داشته اند. سوانسون عمیقاً از عادی سازی این روش نگران است. او می گوید: اگر قتل، هنگامی که ارتش مرتکب آن باشد عادی است، هر چیزی دیگری هم قابل قبول است. ما یا این فرایند را از بین می بریم و یا اینکه فنا می شویم.

بعد از اوباما، دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا هم قدم در راه او گذاشته است. مینت پرس نوشته او هم علی رغم وعده هایی که درباره پایان دادن به جنگ های بی پایان در خاورمیانه داد، فوراً بعد از رسیدن به قدرت، بمباران های پهپادی را گسترش داد.