خطبه 114 نهج البلاغه؛ یک شاهکار ادبی از امام علی (علیه السلام) - شیوا مارکت

به گزارش خبرنگاران و به نقل از آفتابگردان؛ این مقاله خطبه 114 نهج البلاغه؛ که شاهکار ادبی امام علی(علیه السلام) است را بیان می نماید.

ستایش خداوند و شهادت بر یگانگی او

سپاس و ستایش خدایی را که حمد را به نعمت ها پیوست، و نعمت ها را با شکر قرین ساخت.او را بر نعمت هایش همانند بلایش سپاس می گوییم و از او می خواهیم تا بر این نفس هایی که در انجام آنچه امر شده سستی می نمایند، و به آنچه نهی شده می شتابند ما را کمک رساند. از گناهانی که علمِ او بر آن ها محیط است، و کتابش آن ها را برشمرده آمرزش می طلبیم. علمی کامل و کتابی که چیزی را فروگذار ننموده.

به او ایمان می آوریم ایمان کسی که غیب ها را دیده، و به آنچه وعده داده شده واقف گشته، ایمانی که اخلاصش شرک را، و یقینش شک را از بین برده. و شهادت می دهیم که معبودی جز الله نیست. یگانه است و شریکی ندارد. و محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) بنده و فرستاده اوست. شهادت هایی که سخن را اوج می دهد و عمل را بالا می برد. ترازویی که این دو شهادت را در آن می نهند سبک نگردد، و ترازویی که این دو را از آن برگیرند سنگین نگردد.

سفارش به تقوا

بندگان خدا! شما را به تقوا و پروای از خدا سفارش می کنم، که توشه سفر و پناهگاه است. توشه ای ست که به مقصد می رساند، و پناهگاهی است که از عذاب می رهاند، و مخاطب ترین دعوت نمایندگان به سوی آن فرا خوانده اند، و بهترین پذیرندگان، آن را پذیرفته اند. پس دعوت نماینده به تقوا آن را به گوش مردمان رسانده و پذیرنده اش رستگار گشته.

بندگان خدا! تقوای الهی اولیای خدا را از ارتکاب محرمات بازداشت، و دلشان را با ترس از خدا همراه ساخت، به گونه ای که شب ها بیدارشان می دارد و در گرمای روز به روزه وا می دارد، پس آسایش فردا را با رنج امروز، و سیرابی فردا را با تشنگی امروز به دست آوردند. مرگ را نزدیک شمردند و به عمل نیکو مبادرت ورزیدند. آرزو را دروغ دانستند و مرگ را در نظر آوردند.

وصف جهان

جهان سرای فنا و رنج و دگرگونی ها و عبرت هاست. سرای فناست زیرا کمانش را کشیده، نه تیرش به خطا می رود، و نه جراحت هایش مداوا می گردد. زنده را با تیر مرگ و تندرست را با تیر بیماری، و نجات یافته از سختی را با تیر سختی و هلاکت نشانه رفته است. خورنده ای ست که سیر نمی گردد و نوشنده ای است که سیراب نمی گردد.جهان سرای رنج است، چون، انسان چیزی را گرد می آورد که نمی خورد و خانه ای می سازد که در آن نمی نشیند، پس از مدتی به سوی خداوند می رود در حالی که نه اقتصادی بر می دارد و نه ساختمانی را با خود می برد. جهان سرای دگرگونی است، زیرا تو می بینی کسی که روزی مردم بر وی ترحّم می کردند دیگر روز بر او غبطه می خورند، و آن که بر وی غبطه می خورند پس از مدتی بر او ترحم می نمایند. و این نیست مگر به سبب نعمتی که از میان رفته و رنجی که فرود آمده. جهان سرای عبرت است، چون تو می بینی که انسان همین که به آرزویش نزدیک می گردد ناگهان مرگ درمی رسد و رشته امیدش را می بُرد. پس نه به آرزویش می رسد، و نه رها می گردد [تا به زندگی ادامه دهد]. سبحان الله! چه فریبنده است سرور و شادمانی اش، و چه عطش آور است سیرابی اش، و چه گرمازاست سایه اش! نه آنچه می آید بازگرداندنی است، و نه آنچه گذشته بازگشتنی است. سبحان الله! چه نزدیک است زنده به مرده به خاطر ملحق شدنش به او، و چه دور است مرده از زنده به خاطر جدایی اش از او!

ارزیابی جهان و آخرت

چیزی بدتر از شرّ نیست مگر کیفر و عقوبت آن، و چیزی بهتر از خیر نیست مگر پاداش و ثواب آن. هر چیز جهان شنیدنش از دیدنش عظیم تر است، و هر چیز آخرت دیدنش از شنیدنش باعظمت تر است. پس باید شنیدن آن [از زبان پیامبران] شما را از دیدنش و خبر دادنِ آن، شما را از غیب کفایت کند. بدانید آنچه از جهان بکاهد و به آخرت بیفزاید بهتر است از چیزی که از آخرت بکاهد و بر جهان بیفزاید. بسا کسی که از او کاسته شده و سود برده، و بسا کسی که بر او فزوده شده ولی زیان دیده! آنچه به آن مأمورید وسیع تر از چیزی است که از آن نهی شده اید، و آنچه برایتان حلال شده فزون تر از چیزی است که بر شما حرام گشته.پس اندک را رها کنید و فراوان را دریابید، و تنگنا را فروگذارید و به وسیع بپردازید.

روزی شما را خداوند بر عهده گرفته، و شما را به عمل فرمان داده.پس مبادا تلاشتان برای طلبِ روزیِ تضمین شده بیشتر از تلاش در عملی باشد که بر شما واجب گشته. اما به خدا سوگند شک در شما رخنه نموده، و یقینتان مخدوش شده، تا آنجا که گویا آنچه برایتان ضمانت شده بر شما واجب گشته، و آنچه بر شما واجب شده از عهده شما خارج گشته! پس به سوی عمل بشتابید، و از مرگِ ناگهانی بترسید، زیرا آن امیدی که به بازگشتِ روزیِ ازدست رفته است به بازگشت عمرِ سپری شده نیست! روزی ای که امروز از دست رفته امید است که فردا افزون گردد، ولی عمری که دیروز سپری شد دیگر امروز باز نخواهد گشت. امید به چیزی است که می آید، و یأس از چیزی است که گذشته، پس از خدا پروا کنید آن سان که در خور او است، و جز بر دین اسلام نمیرید! (آل عمران / 102)

پری ها: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.