روح موسیقی از کودکی بر جان می نشیند - شیوا مارکت

البته موضوعی که باید مد نظر قرار داد این است که فراهم بودن بستر برای حضور و هنرنمایی این هنرمندان، به انگیزه بخشی و حضور پررنگ تر آنها و همچنین مردم در عرصه موسیقی یاری می نماید. یکی از این هنرمندان مژگان ملکی متولد سال 61 در کرج است. وی فارغ التحصیل رشته بهداشت حرفه ای در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است، ولی علاقه به تدریس در رشته موسیقی با این که شرایط کاری بهتری داشت، نتوانست وی را از موسیقی جدا کند. ملکی مدرس نمونه در رشته موسیقی کودک از عشق به کار هنری و آموزش به بچه ها برای داشتن جامعه ای سالم تر و پرنشاط می گوید.

• از نحوه آشنایی تان با رشته موسیقی بگویید؟

در سال های کودکی هر جایی که ورک شاپ هنری و یا نوازنده ای در خیابان می دیدم جذب آن می شدم. روزی در خیابان همراه خانواده یک نوازنده خیابانی را که آن موقع بسیار کم دیده می شدند، در حال نواختن ساز دیدم که یکی از آهنگ های خاطره انگیز آذری را به شیرینی می نواخت. من سر جایم خشک شده بودم و متوجه حضور پدر و مادرم نشدم، تا جایی که آنها جلوتر از من رفته بودند. بعداً متوجه شدند که من مات و مبهوت آن نوازنده شده ام. از طرفی در مسابقات مدارس و رشته های هنری مقام های زیادی کسب نموده ام و معلم های دبستانم گمان می کردند من در خانه ساز دارم و هر روز تمرین می کنم. یک روز پدر و مادرم را برای جشن آخر سال دعوت نموده بودند و از دانش آموزان نمونه سال تقدیر می کردند و از من به عنوان نفر برگزیده هنری تقدیر به عمل آمد. پدر و مادرم متعجب شدند که من که تمرینی ننموده بودم یا حتی ساز در خانه ندارم و بسیار شاد شدند و پی به استعداد من بردند. روزی پدرم با یک ساز کیبورد زیبا و البته گران قیمت به خانه آمد و گفت که اگر علاقه و استعداد داری، این هم ابزاری برای پیروزیتت. آن روز یکی از بهترین روزهای زندگی ام بود و نوازندگی کیبورد زیر نظر استاد محمدعلی درشتی را شروع کردم.

• چگونه با موسیقی کودک آشنا شدید؟

من در آکادمی های مختلفی مشغول تدریس پیانو و کیبورد بودم. از همان زمان وقتی کلاس های موسیقی کودک را می دیدم، علاقه زیادی به آن نشان می دادم و به پیشنهاد دوستان و به دلیل علاقه ام به بچه ها به حوزه کودک روی آوردم. مراحل ابتدایی را زیر نظر اساتید موسیقی کودک کشور فرا گرفتم و البته شیوه های جدیدی را که طبق تجربه در این سال ها کسب نموده ام اجرا نموده و خوشبختانه نتیجه خوبی هم از آنها

گرفته ام.

• تا کنون چه پیروزیت هایی در این حوزه کسب کردید؟

در جشنواره های مختلف از جمله جشنواره فجر عضو گروه همنوازان سرنا بودم. در جشنواره موسیقی کودک البرز به عنوان معلم نمونه در سال 96 انتخاب شدم و به مدت 14 سال است که مدرس رشته موسیقی کودک و پیانو هستم.

• کار با بچه ها چه حسی دارد و آیا یک روز به بازنشستگی در این حرفه فکر می کنید؟

کار با بچه ها شاید سخت باشد، ولی وقتی حاصل دسترنج خودم را می بینم تمام خستگی از بدنم بیرون می رود. من سال هاست که مشغول تدریس هستم و بچه هایی داشته ام که اکنون در مدارج مختلف موسیقی حرفی برای گفتن دارند و بعضی نیز اکنون همکار خودم هستند. رشد و بالندگی هنرجویانم باعث افتخار من است و حس مفید واقع شدن به من دست می دهد.

• به عنوان یک مدرس موسیقی خانم، چه دغدغه هایی دارید؟

ابتدا افتخار می کنم که به عنوان یک بانو در جامعه ایرانی رشد نموده و به مرحله تدریس رشته هنری رسیده ام. بسیاری می گویند که جای رشد برای زنان ایرانی در رشته های هنری کم است، اما من این را قبول ندارم. هر کسی که توان و علاقه داشته باشد در هر حرفه ای پیروز می گردد. زمان کودکی ما محدودیت هایی برای شرکت بانوان در رشته های هنری بود که اکنون اینگونه نیست. حضور بانوان در زمینه های هنری بسیار پررنگ شده و به صندلی های خوبی رسیده اند. آموزش از سنین سرانجام را خانم ها به دست گرفته اند و یکی از دلایل آن هم به نظر من عواطف و صبوری خانم ها در مسائل است.

• سطح موسیقی کودک در البرز را چگونه می بینید و آیا حمایتی از این رشته در کرج می گردد؟

بیشتر دوستانی که در شهرهای مختلف با آنها در ارتباط هستم، همگی بر این باورند که کرج و البرز یکی از قطب های هنری و ورزشی کشور است. صادقانه بگویم مسئولان هنری در واقع شاید نتوانند احتیاج این همه هنرمند در شهر و استان را برطرف نمایند و شاید اگر در شهرهای دیگر یک مسئول خاص در فرهنگ و هنر وجود داشته باشد، در کرج باید چندین مسئول امور هنرمندان را پیگیری نمایند. در البرز جای خاصی برای حمایت از این رشته نیست و شاید آکادمی های آزاد هنری یک تنه به امور آموزش بچه ها در رشته های موسیقی می پردازند. البته به تازگی به سوی بازاری شدن این حرفه پیش می رویم که بسیار خطرناک است، چون ما با بچه ها سروکار داریم که آینده ساز این مرز و بوم و امانت های گرانباری دست ما هستند. امیدوارم نظارت بر عملکرد مدرسان این رشته به نحو شایسته ای صورت

پذیرد.

• سخن آخر؟

آرزوی قلبی من این است که روزی اهمیت آموزش هنر به بچه ها در جامعه جدی گرفته گردد و این فرهنگ خوب در همه خانواده ها جا بیفتد و امیدوارم همه بچه ها در کنار خانواده هایشان زندگی شادی را تجربه نمایند.

kurdeblog.ir: مجله سرگرمی و گردشگری