سیمرغ موسیقی درست بر شانه برگزیده اش می نشیند؟

به گزارش شیوا مارکت، از آخرین دوره ای که یک موسیقیدان جزو داوران جشنواره فیلم فجر بود هفت سال می گذرد؛ این جشنواره در حالی بر اهدای یکی از سیمرغ های خود به سازندگان موسیقی فیلم ها تاکید می نماید که داور تخصصی دخالتی در انتخاب گزینه برتر ندارد.

به گزارش خبرنگاران، سال هاست یکی از مهم ترین جایزه های هنری ایران، به نام سیمرغ سینما زده شده است و شاید بتوان گفت این پرنده افسانه ای روی شانه هر فردی بنشیند، در زمره افتخارات کاری او محسوب می شود؛ آهنگسازان فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

با وجود بخش موسیقی متن فیلم در جشنواره فیلم فجر، وقتی به اسامی داوران این جشنواره رجوع می کنیم، درمی یابیم خبری از داوری از اهالی موسیقی نیست و همه داوران سینماگرانی هستند که در حوزه های کارگردانی، بازیگری، فیلمبرداری، تهیه نمایندگی و… فعالیت می نمایند.

البته اینگونه نیست که هیچ وقت فردی از اهالی موسیقی فیلم های جشنواره فجر را داوری ننموده باشد؛ تا به امروز که سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در حال برگزاری است، می توان از فرهاد فخرالدینی، محمد سریر، مجید انتظامی و هوشنگ کامکار به عنوان موسیقیدانانی نام برد که در میان هیأت داوران دوره های مختلف این رویداد حاضر بودند. آخرین دوره حضور یک داور اهل موسیقی در این جشنواره به حضور مجید انتظامی در دوره سی ام برمی شود.

بهنام صبوحی عضو کانون آهنگسازان خانه سینما در این زمینه می گوید: موسیقی حوزه ای است که نسبت به بقیه بخش های سینما مستقل تر است و می تواند وجه دیگری به فیلم اضافه کند. برای کارشناسی ضروری است فردی در هیأت داوران حضور داشته باشد که موسیقی و فیلم را بشناسد و با آن آشنا باشد. ما لطمه داور غیر تخصصی را هم دیده ایم و در انتخاب ها بی دقتی زیادی صورت گرفته است. موسیقی کاری تخصصی است. ممکن است یک کارگردان در طول حرفه کاری خودش با تدوین و فیلمبرداری و … آشنا شود اما نمی تواند موسیقی و تخصص آن را بشناسد.

او ادامه می دهد: به عنوان مثال فیلمی را که اصلاً موسیقی متن نداشته در جشنواره فجر کاندید بهترین موسیقی متن فیلم نموده اند. از طرفی فیلم هایی بوده که موسیقی بسیار خوبی داشته اما دیده نشده اند. در جشن خانه سینما به دلیل اینکه انتخاب آثار توسط صنف و اهالی فن موسیقی انجام می شود می بینیم که 70 تا 80 درصد آثار انتخابی با جشنواره فیلم متفاوت است.

صبوحی بیان می نماید: البته ممکن است بعضی اهالی سینما مانند آقای خسرو سینایی علاوه بر سینما، موسیقی را هم بشناسند اما تعداد این افراد محدود است و در سال های اخیر داوران چنین ویژگی ای را نداشتند.

این آهنگساز اظهار می نماید: اگر داور تخصصی موسیقی در میان هیأت داوران حضور داشته باشد احتمال کاندید شدن یک اثر کپی یا کاور شده به 10 تا 20 درصد می رسد؛ در حالی که ریسک چنین اتفاقی با نبود داور اهل موسیقی بالا می رود. علاوه بر این در جشنواره فیلم فجر زمان کم است و امکان بازبینی آثار به آن شکل وجود ندارد.

او تاکید می نماید: یک داور اهل موسیقی ظرایف کار را درک می نماید؛ به عنوان مثال ویژگی موسیقی مینیمال این است که شنیده می شود اما حس نمی شود، فردی که با موسیقی آشناست می تواند این موسیقی را متوجه شده و آن را بررسی کند.

صبوحی همچنین می گوید: البته هر آهنگسازی، آهنگساز فیلم نیست. او باید به همان اندازه که در موسیقی اطلاعات دارد مدیوم های سینمایی را هم بشناسد. در داوری موسیقی متن فیلم ارتباط آن موسیقی با تصویر در اولویت قرار می گیرد.