پرویز پرستویی نباید حرف بزند؟! - شیوا مارکت

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری خبرنگاران، می گویند از آن سلبریتی های بی غم است که اوقات بی کاری اش را لم می دهد و استوری می گذارد؛ آن هم بدون این که بداند مردم چه دردی می کشند! از آن بدتر این که درباره همه چیز هم حرف می زند؛ از سینما و تلویزیون گرفته تا سیاست و اقتصاد.

منتقدانش به تازگی از اظهار نظرهای ناتمامش در حوزه ورزش هم گلایه دارند و می گویند چرا در چیزی که سررشته ندارد، باید اظهار نظر کند. اینها فقط چند جمله مختصر از منتقدان پرویز پرستویی است؛ بازیگر شهیر سینمای ایران که چند سالی می گردد به طور جدی در فضای مجازی فعال و پرکار است.

پرویز علاوه بر حوزه تخصصی اش در دیگر حوزه ها جملات تأثیرگذار و اغلب تندوتیزی دارد که تعدادی از آنها ماندگار شده است. کاری که پرستویی در حوزه های دیگر می نماید، زیاد مرتبط با این مطلب نیست؛ بلکه فقط اظهار نظراتش در حوزه ورزش تا حدودی زیر ذره بین قرار گرفته است.

آیا پرویز پرستویی حق ندارد درباره ورزش و اتفاقاتی که در این حوزه رخ می دهد، اظهار نظر کند و حرف بزند؟

شیر مادر حلالت

منتقدان تازه اش به سؤالی که در بالا مطرح شده است، پاسخ منفی می دهند. می گوید بهتر است سرش در کار خودش و سینما باشد. چه کار به ورزش و ورزشکاران دارد؟

اظهار نظرهای پرستویی در شرایطی در حوزه ورزش هم رو به برتری گرفته که با مرور تعدادی از آنها می گردد به این نتیجه پی برد که او نه در قالب یک کارشناس بلکه بیشتر در قالب یک طرفدار احساسی اظهار نظر می نماید؛ کاری که هر علاقه مند دیگری به ورزش و ورزشی ها ممکن است انجامش دهند.

او کمتر به مسائل فنی پرداخته و بیشتر، چیزی را که احساس به او دیکته نموده، به رشته تحریر درمی آورد؛ بروز احساسات که البته غالبا هم با متونی زیبا و تا حدودی منحصر به خودش به رشته تحریر درمی آید. می گردد نمونه ای از این کارهای پرستویی را در خلال اتفاقاتی که در المپیک گذشته رخ داد، جست وجو کرد.

او هر بار که مدالی به دست می آمد یا مدالی از دست می رفت، مثل یک طرفدار دوآتشه واکنش نشان می داد؛ مدال کیانوش، نامهربانی با بهداد و وداع حمید سوریان، سوژه هایی بود که پرستویی را بر آن داشت تا به آنها واکنش نشان دهد.

پرستویی وقتی که با حس ناداوری درباره وزنه های بهداد سلیمی روبه رو شد، برایش نوشت: بهداد جان می دانم چه زجرهایی کشیدی. به خوبی در حافظه ام نقش بسته است آن همه دردکشیدن ها و فریادهایت. با عصا می آمدی. با درد و فریاد اما امید.

تخت به تخت هم شاهد بودم تحمل می کردی تا امروز را بار دیگر معنا کنی و پولاد سخت و سرد را شرمسار غیرتت. آن روزها در کلینیک فیزیوتراپی دکتر نوروزی زانوی جراحی شده ات را محکوم به غیرت نموده بودی تا همت کند و بار دیگر پرصلابت کیلو کیلو کوه را بر دستانت بالای سر ببری. 64 جلسه شاهد بودم چه مرارت ها کشیدی تا به امروز برسی. پهلوانی کردی قهرمان و دم نزدی.

حال بار دیگر با آن همه پولاد سخت که مغلوب غیرتت شد، بر دوش هم وطنانی قرار داری که عشق به تو را خوب بلدند نجوا و تفسیر نمایند. شیر مادر حلالت پهلوان که دل ها را با جنگیدن شاد کردی... .

او به قهرمانی کیانوش رستمی در مسابقات وزنه برداری المپیک هم این طور واکنش نشان داد: درود به غیرتت کیانوش رستمی پهلوان و قهرمان کرد دنیا و المپیک شیرت حلال. الحق که کردی و آبروی ایران را با مدال خوش رنگت حفظ کردی. یادمون نرفته که چگونه تنها و غیرتمندانه تمرین می کردی و خودت مربی خودت بودی. درود بر شرفت.

و دست آخر دلنوشته اش برای حمید سوریان بعد از وداعش از المپیک هم در ذهن ها ماند: دیشب که برایتان می نوشتم، در دلم غوغا بود، دستم می لرزید، اضطراب، راه نفسم را می بست... نه فقط برای شما، برای تمام پهلوانانی که امروز مبارزه داشتند... امشب هم راه نفسم بسته است... با بغض... بیشتر از هر چیز برای حمید که آن گونه غیرتمندانه مبارزه می کرد و امتیاز هفت... ولی ناگهان آسمان و زمین بر هم آمدند و ... باور می کنی هنوز نمی دانم چه شد؟!... دلاوران، مراقب جسم های خسته تان باشید ... ما می فهمیم که توان خود را در میدان ریختید ... ما دیدیم... تمام ایران دید.... حمید جان انگار قرار نبود از عدد هفت بگذری... هفت مدال و امتیاز هفت در این کشتی آخر... . پرواضح است که در پست های پرستویی نشانی از اظهار نظرات فنی نیست و بیشتر شبیه دلنوشته هایی است که با احساس بیان شده است؛ نکته ای که اما در همین بین غافل مانده و کمتر به آن اشاره شده، این است که پرویز پرستویی دست کم بیش از خیلی های دیگر، رقابت نمایندگان ایران در بالاترین سطح از رقابت ها را دنبال نموده و برعکس عدهای، ندیده، چیزی ننوشته است.

پارتی بازی در کار است؟

رفاقت پرویز پرستویی با کشتی و کشتی گیرها بر کسی پوشیده نیست؛ دوستی اش با رسول خادم هم که انکارشدنی نیست. او از معدود سلبریتی های سینما بوده که چندین بار به اردوی تیم ملی کشتی رفته و هر بار هم که فرصتش دست داده از کشتی گیران حمایت نموده است.

به سبب همین دوستی هاست که شایعه حمایت از روی پارتی بازی برای پرویز پرستویی به وجود می آید؛ این که هوای کشتی گیران مورد علاقه اش به ویژه رسول خادم و تیمش را دارد. شاید این موضوع صحت داشته باشد؛ این که سعی می نماید چیزی به زبان نیاورد تا رسول خادم و کشتی گیران نزدیک به رسول ناراحت شوند ولی تجربه ثابت نموده بیشتر حرف های پرستویی دلی است و احتمالا پارتی بازی جای کمتری در پست هایش داشته باشد.

از این مورد گذشته در همین چند خط بالا دیده شد که او قهرمانان را به یک چشم دیده و خیلی حواسش را به کشتی گیران نداده است. او حتی برای امیرعلی اکبری، فایتر ایرانی حاضر در رقابت های MMA هم پست می گذارد و از از کوشش او تمجید می نماید:

تبریک به پهلوان امیرعلی اکبری عزیز. درود بر تو شیرمرد. چه عیدی خوبی به ملت ایران دادی. شک نکن ملت ایران قدردان تو خواهند بود که پرچم ایران را به اهتزاز درآوردی. تبریک به مادر مهربانت که لحظه به لحظه دعاگوی تو بوده. یاشاسین سلطان امیرعلی اکبری. به امید بهروزی و پیروزی های روزافزون.

پرستویی حتی پرچم داری کیمیا علیزاده در بازی های آسیایی را هم از قلم نینداخت و برایش جملاتی نوشت تا به خوبی حال و روزش را توصیف کند. کیمیا علیزاده عزیز دختر قهرمانم، انتخاب شما در 20 سالگی به عنوان دومین پرچم دار کاروان ورزشی کشورمان در مراسم افتتاحیه هجدهمین دوره بازی های آسیایی نشان از صندلی والا و انکارناپذیر شیردختران و زنان ایران مان دارد.

این که روز 27 مرداد در پیشانی قهرمانان و ورزشکاران کشورمان در جاکارتا پرچم کشورمان را در دست خواهی گرفت، نشان دهنده عزت دختر و زن ایرانی است. خوشحالم که به عنوان تنها دختر مدال آور بازی های المپیک و دارنده مدال های نقره و برنز قهرمانی دنیا در رشته تکواندو روزبه روز شاهد درخشش بیشتر تو هستیم تا دختران و زنان کشورم بیش ازپیش باور نمایند دارای بالاترین توانایی های ممکن در عرصه های بین المللی هستند.

دخترم آن مدال برنز کمتر از دو ماه قبل خود در آسیا را فراموش کن. آن را شکست تلقی نکن. همه ما می دانیم که عمل جراحی سختی را پشت سر گذاشته بودی. همه ما می دانیم با کلی آسیب دیدگی شدید قبل از عمل جراحی خود، فینال قهرمانی دنیا را واگذار نموده بودی، و همه ما می دانیم در بازی های آسیایی 2018 جاکارتا و المپیک 2020 توکیو دوباره با تمام توان خواهی درخشید و تحسین همگان را برمی انگیزی.

پشت عادل، پشت پژمان

پرستویی همواره فقط از ورزشکاران حمایت ننموده؛ بلکه حمایتش پشت سر ورزشی ها هم بوده است. او از عادل فردوسی پور و برنامه نود هم حمایت کرد و حذف شان را زیر تیغ انتقاد برد. آن هم در روزهایی که کمتر چهره هنری ای که سابقه کار با تلویزیون را داشته، به خودش اجازه می داد تا رفتار تلویزیون با عادل را زیر سؤال ببرد.

پرستویی برای عادل مثل همان وقت هایی که برای یک قهرمان می نوشت، حرف های قشنگی به کار برد. متوجه شدم فرزند 20 ساله عادل فردوسی پور، نود رو گروگان دریافتد. نمی دونم این خبر رو جامعه ورزشی شنیدن یا نه! و اگر شنیدن چگونه با خودشون کنار اومدن! اونم گروگان دریافت فرزند 20 ساله عادل فردوسی پور رو که هر دوشنبه منتظر آغاز برنامه اش بوده اند تا ورزش ایران و دنیا رو از زبانش بشنوند و ببینند! راستش حکایت عادل فردوسی پور به نوعی حکایت استاد شجریان در عرصه موسیقی است.

اگر بخواهند روزی بهترین خواننده سال یا ابدی را انتخاب نمایند، باید ابتدا استاد شجریان را کنار بگذارند و تازه ببینند که کدام خواننده بهترین است؛ چراکه استاد شجریان صدایش یک ارکستر کامل است و قابل قیاس با هیچ کس نیست. با ادای احترام به همه خوانندگان خوب ایران زمین.

حال، حکایت عادل فردوسی پور در عرصه برنامه ساز ورزشی و اجراست... . هیچ کس نخواهد توانست بر سکان برنامه نود بنشیند. حال تحت هر عنوانی و اگر صداوسیما با عذرخواهی این کار را نکند، باید دیگر کم کم فاتحه صداوسیما را خواند. چون مدام در حال خطاست.

چرا صداوسیما را ملک شخصی خود نموده اید؟ چرا از بیرون به عملکرد خودتان نگاه نمی کنید؟ این میزها و پست ها به هیچ کس وفا ننموده، همه رفتنی هستید؛ مثل مسئولان قبلی، تو رو خدا این قدر جفا نکنید... .

حمایت های او شامل حال پژمان جمشیدی، بازیکن سابق پرسپولیس که سر از سینما درآورد، هم شد؛ همان زمان که نامش در جشنواره فجر به عنوان کاندیدای دریافت جایزه نقش مکمل مرد خوانده شد و حضار که دست برقضا بسکمک از همان ها، از جنس هنر بودند، به نشانه تمسخر و با صدای بلند خندیدند.

پرستویی آن روز برای پژمان هم سنگ تمام گذاشت. پژمان عزیز، به قول خودت، چهار سال فحش، چهار سال تهمت، چهار سال فشار، چهار سال صبر، چهار سال کوشش و حالا کاندیدا. با تمام وجود بهت تبریک می گم. نگران نباش. تا بوده، همین بوده و خواهد بود. قابل توجه اون هایی که زمان اعلام کاندیداشدن تو خندیدند.

یادمون نره زنده یاد فردین هم کشتی گیر بود و تبدیل به یک اسطوره به یادماندنی شد. حتما لیاقتش رو داشته، زنده یاد عزیز اصلی هم از فوتبال به سینما اومد و در خیلی از فیلم ها خوش درخشید و... مبادا صدای خنده ها، تو رو از راهی که پیش گرفتی، مأیوس کنه. تو در تئاتر، تلویزیون و سینما از مردم جواب گرفتی و حتما لیاقتش رو داشتی، حالا هم پشتت به همین سرمایه های مردمی گرم باشه. حرف زیاده... .

همواره تعریف و حمایت؟

این طور نبوده که پرویز پرستویی همواره بخواهد با نوشته هایش از همه کارهای ورزشکاران و ورزشی ها حمایت کند. این طور هم نبوده که همواره حرف هایش درست باشد (واکنش خداداد عزیزی به پست اینستاگرامی پرستویی یکی از آن نمونه هایی است که نشان می دهد پرویز همواره هم گزینه صحیح را انتخاب ننموده است.) او با وجود این که بارها نشان داده از اعضای تیم ملی فوتبال ایران حمایت نموده؛ ولی هر وقت حس نموده یکی از آنها کار اشتباهی نموده است، متذکر شده.

نمونه اش را می گردد در رفتار بیرانوند با یکی از اعضای نیروی انتظامی در استادیوم آزادی دید. جایی که واکنش تند پرستویی را در پی داشت. او نوشت: روزی که آقای بیرانوند با صراحت تمام بیان کرد که در کارواش کارگری می کرد و شب ها هم آنجا می خوابید رو خوب یادمه که چقدر برام دوست داشتنی بود و قابل احترام، نهایتا به یک دروازه بان مطرح تبدیل شد و صندلی ویژه ای در دل مردم ورزش دوست پیدا کرد.

وقتی در جام دنیای پنالتی رونالدو رو گرفت، چه صندلیی در عالم ورزش و طرفدارانش پیدا کرد! آقای بیرانوند عزیز همه این اتفاقات زودگذره دلیل نمیشه شما یک مأمور نیروی انتظامی که در زمین های بازی کوشش می کنه که امنیت شما حفظ بشه رو بهش توهین کنید و چنین او را از سر راهتان کنار بزنید... اخلاق ورزشی و هنری و کلا اخلاق در جامعه همواره حرف اول رو میزنه. رنجوندن آدم ها هیچ وقت زیبا نبوده و نخواهد بود.

پرستویی نباید حرف بزند؟

می گویند او هنری است و بهتر است سرش به کار خودش گرم باشد ولی دست کم در همین مطلب دیده شد که پرویز پرستویی اتفاقات مهم ورزش را به صورت نیمه حرفه ای پیگیری می نماید و از آنها اطلاعات دارد.

البته برای آنهایی که مدعی اند پرستویی ورزشی نیست، هم باید به مصاحبه اش در حاشیه رقابت های جام دنیای روسیه اشاره نمود؛ جایی که او ورودش به فوتبال، دروازه بانی برای تیم کارگران و علاقه اش به این رشته ورزشی را برملا کرد: اگر بگویم فوتبال نمی بینم، دروغ گفته ام؛ تا جایی که وقت کمک کند، همه فوتبال ها چه خارجی و چه داخلی را می بینم؛ چون دوست دارم. علاقه ام به فوتبال از نوجوانی ام نشات گرفته که در باشگاه کارگران در محله زندگی ام، بازی می کردم. زنده یاد محراب شاهرخی مربی مان بود و من دروازه بان بودم.

پرستویی علاقه اش به فوتبال را هم این طور بیان می نماید: دلیل این که به فوتبال علاقه مند شدم، افرادی هستند که در گذشته های دور در تیم های پرسپولیس و استقلال بازی می کردند؛ شیرزادگان، همایون شاهرخی، حسین کلانی، دهداری، ناصر حجازی، عزیز اصلی، علی پروین. عاشقانه بازی آنها را نگاه می کردم و علاقه مند شدم.

منبع: روزنامه شرق

خیمه نیوز: خیمه نیوز، با مجله اخبار شامگاهی خیمه نیوز همراه شوید.