متهم، علیرضا فغانی جرم، مهاجرت - شیوا مارکت

در چنین قحط زدگی بین المللی، کوشش عجیبی هم جریان دارد تا آخرین فرصت ها برای عرض اندامی دوباره هم دریغ گردد؛ جریان تازه مربوط به حذف نام علیرضا فغانی، سرشناس ترین داور تاریخ ایران از فهرست بازی های بین المللی ایران است. این خبر گرچه تا زمان نگارش مطلب هنوز به صورت رسمی اعلام نشده بود، ولی آن قدر عقبه داشت که باورش چندان سخت نباشد.

خلاصه اش می گردد اینکه فدراسیون فوتبال که در ثبت شاهکار (!) مشغول رکوردزدنی است، با همکاری کمیته داوران رسما مشغول کاری هستند که نام ایران از عرصه داوری بین المللی هم پاک گردد؛ به عبارتی، تنها جایی که می شد نام فوتبال ایران را هنوز زنده نگه داشت، همین قضاوت های بین المللی و در کلاس جهانی علیرضا فغانی بود که به ظاهر، عده ای چشم دیدن اندک موفقیت این داور را هم ندارند و کاری نموده اند که اسمش از فهرست داوران بین المللی ایران خط بخورد. این خبری بود که روز گذشته ایران ورزشی بازتابش داد؛ ولی نه فدراسیون و نه هیچ یک از اعضای کمیته داوران، حاضر به صحبت کردن درباره آن نشده اند.

علیرضا فغانی پرافتخارترین داور ایرانی است که در رزومه خود قضاوت در بازی فینال لیگ قهرمانان آسیای 2014، فینال جام ملت های آسیای 2015، فینال جام باشگاه های جهان 2015، فینال المپیک 2016 ریو، نیمه نهایی جام کنفدراسیون های 2017 و رده بندی جام جهانی 2018 را دارد. از او به عنوان بخت اصلی داوری ایران برای قضاوت در جام جهانی 2022 نام برده می شد که حالا با اقدام بحث برانگیز تازه، این شانس از ایران هم گرفته می گردد. فاجعه وقتی می تواند عمیق تر به نظر برسد که ایران نماینده ای در جام جهانی پیش رو نداشته باشد؛ آن هم در حالی که نماینده اش در جام جهانی گذشته، ملاقات رده بندی را سوت زده است.

کوشش چندماهه برای خط زدن نام فغانی

در شرایطی خبر خط خوردن فغانی از فهرست داوران بین المللی ایران منتشر شده که این موضوع تازگی ندارد؛ در واقع از چند ماه قبل این شایعه همیشه دست به دست شده و حالا به نظر می رسد به واقعیت نزدیک شده است. آن طور که به تازگی عنوان شده، یکی از شروط حضور در فهرست بین المللی، قضاوت کردن در لیگ برتر ایران آن هم به تعداد معینی است و از آنجا که فغانی فرصت قضاوت در ایران را ندارد، روی نامش خط کشیده اند. این موضوع ظاهر ماجرا عنوان شده؛ چون از قرار، یکی، دو داور معین، چندین ماه است که پایشان را در یک کفش نموده اند که اسم علیرضا خط بخورد و خودشان سرفهرست داوران بین المللی ایران قرار بگیرند.

این شایعه البته برای اولین بار مرداد امسال مطرح شد که با واکنش خود علیرضا فغانی همراه شد؛ او درباره اینکه گفته می گردد بعضی داوران نسبت به اینکه نامش نفر اول فهرست بین المللی است، موضع گرفتند و خواستار حذف نامش شدند، گفت: بحث حضور من در فهرست بین المللی ایران موضوع جدیدی نیست. از طرف دیگر، من هر زمان احساس کنم داور دیگری از ایران می تواند شانس حضور در جام جهانی را داشته باشد، بدون هیچ حرفی کنار می کشم و فضا را برای جوانان باز می کنم. این را قبلا هم گفتم؛ اما واقعیت این است که در شرایط کنونی، داور دیگری از ایران شانس قضاوت در جام جهانی را ندارد.

اگرچه فغانی واقعیت را به شیوه ای شفاف بیان نموده، ولی به ظاهر جانشین او در داوری ایران پیدا شده (!) و او از فهرست خارج شده است. در این بین البته فغانی ضرر چندانی نخواهد نمود و مایه مسرت استرالیایی می گردد که در حال حاضر در لیگ آن کشور سوت می زند؛ اگر فغانی بخواهد می تواند نماینده کشور استرالیا در رقابت های بین المللی باشد. او پیش تر درباره رخ دادن چنین فعلی به ورزش سه گفته بود: هر زمان این اتفاق بیفتد (خارج شدن نامش از فهرست داوران ایرانی)، درباره آن فکر نموده و تصمیم می گیرم. فعلا که فدراسیون چیزی به من اعلام ننموده است. اگر نخواهند در فهرست ایران باشم، درباره اش صحبت می کنم و تصمیم جدیدی می گیرم.

موضوع مهاجرت است

اگرچه تعدادی در فدراسیون فوتبال و چندین داور نزدیک به آن هایی که چشم دیدن موفقیت فغانی را ندارند، سعی نموده اند فضا را طوری برنامه ریزی نمایند که خط خوردن فغانی را فنی توصیف نمایند، ولی به نظر می رسد موضوع مهاجرت او به استرالیا اصلی ترین دلیل برای خط خوردن نامش است. این اتفاق در شرایطی اتفاق افتاده که پیش تر فغانی عنوان نموده بود با وجود مهاجرت از ایران و قضاوت در لیگ استرالیا، در رقابت های بین المللی همچنان با نام ایران قضاوت خواهد نمود. او زمانی که از ایران رفت، اطلاع داد این موضوع با مهدی تاج، رئیس وقت فدراسیون فوتبال هماهنگ شده و مسئله ای در این بین وجود ندارد.

فغانی شهریور 1398 با بیان اینکه زمان دانشگاه رفتن پسرم و مدرسه رفتن دخترم فرارسیده است و با توجه به شرایطی که در کشور استرالیا فراهم شد، به فکر مهاجرت افتادم، شایعه رفتنش به استرالیا را به واقعیت تبدیل کرد. او البته به این مورد هم اشاره نمود که اگر از اقامت اروپا برخوردار بود، به یکی از کشور های اروپایی می رفت. بی مهری های زیاد با فغانی در ایران که البته تعدادش کم نبود، دلیل اصلی مهاجرتش از ایران شد. او از فضای مجازی، رفتار پرخاشگرانه بازیکنان و سرمربیان ایرانی آشفته بود و رضایتی نداشت. از فحاشی هایی که در فضای مجازی صورت می گرفت، دلش پرخون بود، ولی از هیچ کدام به اندازه اینکه او را بی دلیل قضاوت می کردند، دلخور نبود.

نمونه اش هم زیاد است؛ چند نمونه برجسته اش، اما مربوط به جام جهانی و اندکی بعد از جام جهانی است؛ چه آن موقع که او روی سکو ها داشت به طرف گوشی اش بوسه می فرستاد و چه آن موقع که کنار همسر یکی از همکارانش عکسی به یادگار گرفت. انگار در ایران مسابقه ای به راه افتاده بود تا قضاوت منفی درباره داور ایرانی را سرعت ببخشند و به خیالشان، فغانی را از عرشی که به درستی از آن بالا رفته بود، به فرش بکشند. او می توانست خیلی سریع بهانه ای دست وپا کند و جایگاهش را از چیزی که در ایران دارد، سفت تر کند؛ اما ترجیح داد به جای ماست اقتصادی کردن از عقایدش بگوید: از هیچ کاری که در روسیه انجام دادم، پشیمان نیستم. به این هم فکر نمی کنم که چه برداشتی می گردد. من اعتقاد خودم را دارم. البته که هیچ کس کامل نیست؛ اما کاری ننموده ام که بخواهم پشیمان شوم. او گفت بوسه را برای دخترش پشت تلفن فرستاده و آن زن هم که با او عکس یادگاری گرفته، فرناندا همسر ساندرو ریچی، داور برزیلی است که دوستی شش ساله ای با آن ها دارد.

بازگشت فغانی از روسیه به ایران نیز خالی از قصه بافی نبود؛ خانمی در فرودگاه به استقبال او آمد که خیلی ها تصور می کردند همسرش است، ولی خودش به اصرار تأکید داشت که هر جا نوشته یا گفته اند آن شخص همسرش است، آن نوشته اصلاح گردد و بنویسند یا بگویند که او خواهر همسرش است. خودش می گفت: برایم مثل خواهر است. حتی زمانی که در گفت وگوی زنده رادیویی مجری از او درباره برخورد با همسرش پرسید، بدون اینکه چیزی را کتمان کند، حرف های مجری را اصلاح کرد و گفت او خواهر همسرش بوده است.

جرقه مهاجرت فغانی از ایران همان زمان ها زده شد؛ همان زمانی که درباره عکسش با همسر دوست برزیلی اش در ایران روایت های زیادی ساخته شد. فغانی درباره اتفاقات اتفاق افتاده آن موقع که اسمش را بداخلاقی گذاشته بود و دلیل اصلی مهاجرتش، این طور گفت: متأسفانه بداخلاقی در کل جامعه کشور ما هست و فقط در ورزش نیست، بلکه حتی در هنر، جامعه و... هم فحاشی و توهین هست و این مسئله بین همه جامعه انتشار پیدا نموده است. ما فقط بلدیم شعار فرهنگ چندهزارساله ایران را بدهیم؛ اما متأسفانه از اصول دور شده ایم.

مهاجرت او به استرالیا به معنای قطع ارتباطش با ایران نبود؛ او که همچنان نماینده ایران در رقابت های بین المللی محسوب می شد، چندباری به کشور هم سفر کرد؛ هرچند که دوباره مورد بی مهری نهاده شد. یکی از اتفاقات تلخ اتفاق افتاده برای علیرضا در بازگشت به ایران، مربوط به داستان بهمن گذشته است که شایعه شد حتی در تلویزیون هم ممنوع التصویر شده است!

این موضوعی است که ایران ورزشی به آن اشاره نموده و توضیح ماجرا را این طور بیان می نماید: علیرضا فغانی برای انجام کار های اداری مربوط به دانشگاهش به ایران آمده. حضور او در ایران حتی باعث شد شایعاتی مبنی بر احتمال قضاوت مجددش در ایران هم سر زبان ها بیفتد. به خصوص اینکه دربی روز پنجشنبه در راه بود و تا دو روز پیش هنوز داور بازی انتخاب نشده بود؛ اما خبر مهم در رابطه با بازگشت موقت فغانی به ایران ماجرای ممنوع التصویری این داور سرشناس است؛ داوری که هنوز زیر پرچم ایران رقابت های بین المللی را قضاوت می نماید و مانند سایرینی که از ایران رفته اند، تابعیت خود را تغییر نداده است. ماجرا از این قرار است که برنامه شب های فوتبالی که از شبکه ورزش پخش می گردد، قرار بود در اولین برنامه اش در دور برگشت رقابت های لیگ برتر که شنبه روی آنتن رفت، علیرضا فغانی را به عنوان میهمان ویژه در استودیو داشته باشد. عوامل این برنامه حتی خبر حضور فغانی را در اینستاگرام خود داده بودند. صبح روز شنبه علی خسروی، داور پیش کسوت فوتبال ایران که در حال حاضر اجرای بخش داوری شب های فوتبالی را بر عهده دارد، در صفحه شخصی خودش نوشته بود: امشب محمد فنایی و علیرضا فغانی، بین المللی ترین داوران تاریخ فوتبال ایران میهمان من خواهند بود. فغانی گفته درباره قضاوت های لیگ برتر صحبت نخواهد نمود؛ اما من را که می شناسید؟ از زیر زبانش بیرون می کشم.

چند ساعت بعد معین شد علیرضا فغانی به تپه های جام جم راه نیافته. خسروی که ظاهرا از این ماجرا بسیار عصبانی بود، در آغاز برنامه خود وقتی می خواست به محمد فنایی سلام کند، گفت: سلام می کنم به آقای فغانی و بعد خیلی زود حرف خودش را تصحیح کرد. خسروی که خودش از فغانی خواهش نموده بود تا در برنامه شب های فوتبالی حاضر گردد، چند ساعت قبل از آغاز برنامه مجبور شده بود دعوتش را پس بگیرد و به او زنگ بزند که حراست با حضورش در برنامه زنده شب های فوتبالی مخالف است. فغانی درباره ممنوع التصویری اش می گوید: این گونه نبود که به جام جم بروم و بعد پشت گیت بمانم؛ به هیچ عنوان به این سبک و سیاق به جایی نمی روم. خود آقای خسروی از من دعوت کرد و بعد خودش هم زنگ زد که شرایط مهیا نیست. او درباره اینکه واکنشش نسبت به این موضوع چیست نیز به همین جمله بسنده می نماید: اصلا برایم مهم نیست. خبر های رسیده حاکی از آن است که فغانی قرار بوده میهمان یکی از برنامه های صبحگاهی تلویزیون هم باشد، ولی در آن شبکه هم با حضور فغانی مخالفت می گردد تا معین گردد ماجرای ممنوع التصویری داور کشورمان یک تصمیم شخصی یا نظر مدیر یک شبکه خاص نیست.

پرواضح است که وقتی با علیرضا فغانی، سرشناس ترین چهره داوری ایران در جهان، چنین رفتار هایی شده و می گردد، مباحث فنی و دلایلی غیرمعقول از جمله اینکه او در لیگ ایران سوت نمی زند، بهانه های پیش پا افتاده ای بیش نیستند؛ فغانی از روزی که به استرالیا مهاجرت نموده از چشم عده ای افتاده و آن ها دنبال فرصت می گردند تا ارتباطش با فوتبال ایران را قطع نمایند.

سبزوار: سبزوار: با مجله خبری تحلیلی سبزوار بروز باشید