وسواسی ها در لیگ برتر

به گزارش شیوا مارکت، فوتبال ایتالیا هرچند قدرت گذشته را ندارد و از جمع مدعیان اروپایی کمی فاصله گرفته، ولی مربیان این کشور هنوز دست بالا را دارند و تاثیرات آنها در تاریخ فوتبال دنیا ماندگار است.

آرمن ساروخانیان ، در رقابت مربیان ایرانی و خارجی برای تصاحب نیمکت های مهم فوتبال ایران مدتی است کفه ترازو به نفع خارجی ها سنگین تر شده. تیم ملی و اکثر تیم های مدعی لیگ برتر مربیان خارجی را ترجیح می دهند و می خواهند چرخه تکراری مربیان لیگ را بشنمایند.

در سال های گذشته رابطه فوتبال ایران با فوتبال بین المللی محدود بود و پای مربیان مطرح کمی به ایران باز شد. تنها مربیانی به ایران می آمدند که حاضر بودند با بودجه محدود آن روزها کار نمایند، پس کروات ها که نسبت به مربیان اروپای غربی ارزان ترند و نسبت به امکانات کم سختگیری زیادی ندارند در اولویت قرار گرفتند.

شرایط مالی فوتبال ایران در سال های گذشته تغییر نموده و مدیران با درک اثرگذاری مربیان حاضرند برای کادر فنی بیشتر هزینه نمایند. دایره جستجو وسیع تر شده و باشگاه ها می دانند که با کمی هزینه بیشتر می توانند سراغ مربیان معتبرتر غرب اروپا هم بروند.

در سال های گذشته مربیانی از پرتغال، بلژیک و آلمان در فوتبال ایران کار نموده اند، ولی در آستانه آغاز لیگ نوزدهم قرعه به نام مربیان ایتالیایی افتاده و قرار است نگاه متفاوت شان را وارد فوتبال ایران نمایند. البته اولین ایتالیایی فوتبال ایران جووانی می است که در مقطع کوتاهی روی نیمکت سایپا نشست، ولی او نه شهرت چندانی داشت نه دوره حضورش آنقدر طولانی بود که بتواند تاثیر مهمی بگذارد.

آندرئا استراماچونی بر خلاف می سابقه نشستن روی نیمکت تیم معتبری مثل اینتر را دارد و انتخابش از طرف مدیران باشگاه استقلال حرکت جسورانه ای محسوب می گردد. البته آنها پیش از او سراغ ماسیمو کاررا رفتند که به دلیل قیمت بالای این مربی مذاکرات خیلی زود متوقف شد، ولی حالا این یوونتوسی سابق گزینه پرسپولیس شده و شهرآورد تهران در صورت تقابل این دو مربی ایتالیایی خیلی جذاب خواهد شد.

زادگاه مربیان بزرگ

فوتبال ایتالیا هرچند قدرت گذشته را ندارد و از جمع مدعیان اروپایی کمی فاصله گرفته، ولی مربیان این کشور هنوز دست بالا را دارند و تاثیرات آنها در تاریخ فوتبال دنیا ماندگار است.

کاتاناچو را ایتالیایی ها ابداع کردند و بعد از آن نوبت آریگو ساکی رسید که با پرسینگ فوتبال دنیا را متحول کند. او دو بار با میلان قهرمان اروپا شد و قهرمانی جام دنیای 1994 را در ضربات پنالتی از دست داد. بعد از ساکی بود که محدود کردن فضا مفهوم پیدا کرد و مربیان مجبور شدند برای پیدا کردن فضاهای جدید سراغ روش های خلاقانه بروند.

کاپلو در میلان راه ساکی را ادامه داد و برای چند سال یکی از مربیان طراز اول فوتبال اروپا بود. او در کارنامه اش 7 قهرمانی سری A با میلان، رم و یوونتوس (دو قهرمانی یووه پس از کالچوپولی پس گرفته شد)، دو قهرمانی لالیگا با رئال و یک قهرمانی اروپا با میلان را دارد.

آنچلوتی که مربیگری را با یوونتوس آغاز کرد، مثل ساکی و کاپلو در میلان به شهرت رسید. او آرایش درخت کریسمس (1-2-3-4) را ابداع کرد تا بتواند از پیرلو در نقش هافبک دفاعی خلاق یا بازیساز از عمق زمین استفاده کند. کارلتو سابقه قهرمانی سری A، لالیگا، لیگ برتر و لیگ فرانسه را دارد و با میلان و رئال مادرید سه بار قهرمان اروپا شده است.

آنتونیو کونته نماینده نسل جدید مربیان ایتالیایی است که راه درخشان مربیان قبلی را ادامه می دهد. او با یوونتوس سه فصل متوالی قهرمان شد و پس از عملکرد درخشان روی نیمکت ایتالیا به چلسی رفت. او با ابداع آرایش 1-2-4-3 توانست مربیان بزرگ لیگ برتر را غافلگیر کند و قهرمان گردد.

روبرتو مانچینی، دیگر مربی معاصر ایتالیایی است که نامش در حلقه محدود مربیان قهرمان لیگ برتر قرار گرفته است. او پیش از موفقیت با منچسترسیتی، سه فصل متوالی با اینتر قهرمان سری A شده بود.

حالا فوتبال ایران قرار است کار با استراماچونی و شاید کاررا که سابقه دستیاری کونته را دارد، آغاز کند. اگر تجربه این همکاری موفقیت آمیز باشد، شاید در آینده ایتالیایی های بیشتری را در فوتبال ایران ببینیم.

بزرگترین ویژگی های مربیان ایتالیایی توجه به جزئیات تاکتیکی، وسواس برای تغییر سیستم که گاهی در حین بازی انجام می گردد و تبحر در خنثی کردن بازی حریف است. فوتبال ایران با وجود مهارت فردی بالای بازیکنان، به خاطر استفاده از مربیان محدود و مسائل آموزش نتوانسته از نظر تاکتیکی خیلی رشد کند. حضور مربیان ایتالیایی که فوتبال را مثل شطرنج می بینند، می تواند به توسعه این وجه خیلی یاری کند.