آیا ایرانیان روحیه تیمی ندارند؟ - شیوا مارکت

به گزارش، در کثیری از تحلیل های بازی ایران-ژاپن، چینش غلط کی روش و استفاده از کنعانی زادگان کم تجربه و جای خالی کسانی مانند سیدجلال حسینی و شجاع خلیل زاده، محرومیت طارمی و اعتماد به نفس بیش از حد رضائیان از جمله عوامل شکست ایران معرفی شده است.بعضی کارشناسان علت های دیگری هم برای باخت ایران و اشتباه عجیب مدافعان مورد توجه قرار دادند؛ علت هایی از این دست که سرمربی ایران، پرچمدار حاشیه گرایی بوده است. مواردی مانند اختلاف با مربیان لیگ به خصوص برانکو، تک روی و بی تـوجهی به نظرات و انتقاد های متخصصان به عنوان مصادیق حاشیه گرایی کی روش عنوان شده است. به این موارد، می توان مطرح کردن مربیگری کلمبیا که سبب عدم تمرکز بازیکنان شد و اعتراض های مکرر و بعضاً بی مورد او در کنار زمین را اضافه کرد. بدیهی است که رفتار مربی بیشتر روی بازیکنان اثر می گذارد تا رفتار بازیکنان روی مربی. این درباره کسی مانند کی روشی که به بازیکن سالاری در ایران انتها داد بیشتر صادق است.فراتر از زمین بازی اخیر ایران-ژاپن، مورد مشابه اشتباه عجیب مدافعان ایران رخ داده است؛ حداقل در یک مورد و آن هم در بازی منچسترسیتی با یک تیم ته جدولی لیگ جزیره. اگرچه در هر دو، یک اشتباه گروهی رخ داد، اما تفاوت مهمی میان این دو صحنه وجود دارد و آن این که همچنانکه در فیلم قابل مشاهده است، داور میخواهد سوت بزند که توپ به بازیکن سیتی رسیده و آوانتاژ می دهد. او با این کار خودناخواسته مدافعان را فریب می دهد. ولی در بازی ایران داور اصلاً دست به سوت نمی گردد چراکه از نظر او خطایی در کار نبوده است. افزون بر این ها، در بازی جزیره، بازیکنان سیتی به سمت داور رفتند، اما در بازی ایران-ژاپن این ایرانی ها بودند که به داور حمله ور شدند.بنابر آنچه گذشت، اگرچه دو بازی تشابهاتی داشتند، اما تفاوت های مهمی هم دیده می گردد. از این رو، نمی توان به بهانه تشابهات، اشتباه مذکور را عادی جلوه داد.در کنار تمامی اظهارات فنی اجرا شده پیرامون بازی و جالب تر از آنها، بعضی نگاه ها به سمت بنیاد های فرهنگ ایرانی رفت. مضامین اصلی این سنخ تحلیل ها از این قبیل بود که ایرانی ها اهل اعتراض و ژاپنی ها اهل کوشش اند. ایرانی ها بی برنامه و بی نظم و ژاپنی ها منظم و بابرنامه اند. ایرانی ها اهل حرف اند، اما ژاپنی ها اهل عمل اند. ایرانی ها روحیه تیمی و همکاری ندارند، اما ژاپنی ها از هماهنگی ذهنی و فرهنگی برخوردارند.بزرگنمایی هایی در بعضی تحلیل ها صورت گرفت که اشتباه مدافعات ایران را بدل به یک مسأله نه تنها ملی، که تاریخی و فرهنگی می کرد که توگویی این دست اشتباهات از نتایج ذاتیات ایرانیان است.این نوع اظهارات درباره فرهنگ و شخصیت ایرانی در محافل علمی و در تاریخ پسااستعماری ما هم سابقه دارد. چهره مشهوری که در این خصوص می توان نام برد، محمود سریع القلم-استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی- است که در آثار خود از جمله اقتدارگرایی ایرانی در عهد قاجار شخصیت ایرانی را با نگاهی منفی به چالش می گیرد. از نگاه او، مشورت ناپذیری، فردگرایی منفی و تک روی از ویژگی های ژنتیک ایرانیان است.یک مورد که سریع القلم به گونه ای کژخیم در بین الهلالین و پرانتز می گذارد، استعمار است. شرح این که آن جا که از اقتدارزدگی یا روحیه تملق و تفرقه جویی ایرانیان سخن می گوید، هرگز سخنی از استعمار به عنوان عامل این خصایل-به فرض وجود- ندارد. آیا استعمار نبود که با سیاست تفرقه بیانداز و حکومت کن ثروت ملی ما به غارت برد؟ آیا دولتین روسیه و انگلیس، مخالفین خود را در عهد قاجار اسقاط و اسکات نمی ساختند؟ اگر به فرض، ایرانیان روحیه همکاری ندارند، پس چگونه مؤسس ورزش چوگان به عنوان هماهنگ کردن انسان و حیوان و توپ بوده اند؟سریع القلم یک نگاه ژنتیکی و ذاتی می افکند و توگویی ایرانی مظهر پلشتی ها و کژی های دنیاست. گزاره هایی نظیر ایرانی روحیه همکاری ندارد، ایرانی به خودش فکر می نماید و فردگرایی منفی دارد. نزدیک بین است و دور اندیش و آینده نگر نیست. ایرانی همواره منفعت طلب است را در خلال و لابلای آثار او می توان دید؛ گزاره هایی که به کرات در برداشت سفرنامه نویسان غربی می بینیم. برای نمونه، آرای ریچارد بولاردهم همین سنخ گزاره هاست؛ نگاهی شرق شناسانه که جاده صاف کن استعمار و اعتمادبه نفس زدایی از ایرانیان بوده است.در تحلیل علل باخت ایران در برابر ژاپن، بعضی القائات از سنخ و یا دست کم مشابه نگاه شرق شناسانی است که بعضی از مشهورترین آنها، جاسوسان سرویس های امنیتی غرب بوده اند. اعتراض مکرر به داور یا عصبانی شدن بازیکنان، دال بر صفات ذاتی ایرانیان نیست و دست برقضا ایرانیان در بزنگاه هایی بزرگ، اعتلا و الگوی تساهل و مدارا بوده اند.منبع: فارسمنبع: باشگاه خبرنگاران جوان