انتشار واژه نامه گویش ابیانه - شیوا مارکت

مولف کتاب واژه نامه گویش ابیانه اعلام نمود:

در پژوهشکده زبانشناسی، کتیبه ها و متون، فعالیت های پژوهشی گروه زبان و گویش،متمرکز بر تحقیقات گویشی و رده شناختی است.

مرضیه صناعتی اضافه کرد:

تألیف کتاب واژه نامه گویش ابیانه یکی از طرحهایی بود که در سال های 1385 و 1386 در این گروه به یاری تینا درخشان رکنی و ندا ازکیا دو همکار پژوهشی اجرا شد.

صناعتی با بیان اینکه به علت محدودیت ها و مسائل اداری، چاپ این کتاب با تعویقی طولانی همراه شد اعلام نمود که کتاب واژه نامه گویش ابیانه باحدود 450 صفحه هم اکنون زیر چاپ است . عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت:

در مقدمه این کتاب اطلاعاتی درباره ابیانه، ویژگی های گویش ابیانه (آوایی، صرفی و نحوی)، مراحل تألیف واژه نامه (شامل چهار مرحله گردآوری، آوانویسی، تکمیلی و نهایی) لحاظ شده است.

صناعتی توضیح داد:

در بخش دوم این کتاب ویژگی های واژه نامه و راهنمای استفاده از آن،زیرتیترهایی از قبیل نمای کلی واژه نامه و بخشهای مختلف مدخل شامل سرمدخل، املا، آوانوشته، توضیح یا معادل فارسی، اطلاعات یاریی، ارجاعات، شاهدذکر شده و این تیتر با نکاتی درباره واژه نامه و ذکر منابع سرانجام یافته است.

به گفته او، بخش اصلی کتاب با عنوان واژه نامه ابیانه ای ـ فارسی در بخش سوم آورده شده است و در این بخش خواننده شاهد بیش از 3000 مدخل گویشی با آوانویسی کلی و اطلاعات فرهنگ نگاشتی خواهد بود. وی تبیین کرد :

گویش ابیانه ای که در روستای ابیانه به آن تکلم می گردد یکی از گویش های مرکزی ایران به شمار می رود و مانند دیگر گویش های مرکزی دارای ویژگی های منحصربه فردِ آوایی، صرفی (ساختواژی) و نحوی بوده و در حوزه واژگان نیز نسبت به فارسی معیار، متفاوت و قابل آنالیز است.

صناعتی یادآورشد:

روستای ابیانه از روستاهای زیبا و تقریباً شناخته شده ایران است که به علت معماری خاص، رنگ خاک، آداب و سنن، آب و هوا و شرایط دیگر آن مشهور و مورد توجه گردشگران است.

وی ادامه داد:

این روستا جزو روستاهای دهستان بَرز رود، از بخش حومه شهرستان نطنز (واقع در استان اصفهان) است.

مولف کتاب واژه نامه گویش ابیانه عنوان نمود:

بر اساس اعتقاد بعضی، واژه ابیانه از دو جزء اب + یانه تشکیل شده است و تغییر صورتی از کلمه آبیانه به معنای آب فراوان است در حالی که تلفظ ابیانه به گویش محلی ویی یونا بوده و مردم آن روستا معتقدند که به معنای بیدستان است چراکه قبلاً درختان بید زیادی در این روستا وجود داشته که اکنون جای بیشتر آن ها را باغ های پرمحصول یا ساختمان گرفته است.

وی در سرانجام درباره ضرورت ثبت و مستندسازی این گویش،گوشزد کرد:وجود این ویژگی ها و تفاوت ها نسبت به فارسی معیار از یک سو و کم شدن گویشوران این گویش - به علت مهاجرت به شهرهای بزرگ یا استفاده از زبان معیار به جای گویش - از سوی دیگر دلایل مهمی بر ضرورت ثبت و مستندسازی این گویش است. منبع: ایرنا

منبع: کجارو