بازار کساد سینمای دنیا در سال 2020 - شیوا مارکت

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، سال 2020 شاید بدترین دوره سینمای دنیا از شروع آن تا امروز بود. همه دلایل چنین وضعی در تعطیلی پروژه ها و کم تعدادشدن فیلم ها خلاصه نمی شود و آنچه سال جاری را بی رمق نموده، کیفیت فیلم ها هم است. اصولا چند سالی می شود که سینما به سمت بی رمق شدن درحال حرکت بود و کرونا می توانست این وضع را تشدید کند که کرد. وقتی از منتقدان سینمایی ایران خواستیم فهرست 10 فیلم برترشان را در سال گذشته انتخاب نمایند، به این نتیجه رسیدیم که سال جاری نمی توان برای تنظیم چنین جدولی به عدد 10 رسید و حتی عدد پنج هم توسط خیلی از آنها کاملا پر نشد. برخی از منتقدان ایرانی گفتند حتی یک فیلم مناسب سراغ ندارند که بتوان آن را در فهرست پنج تایی قرار داد و طبیعتا نام آنها در این گزارش نیامده است. ظاهرا اوضاع سینمای دنیا خیلی وخیم است و از مجموعه صحبت هایی که منتقدان ایرانی نموده اند، می شود نتیجه گرفت اولا محتوازدگی شدید هالیوود طی سال های اخیر، به عنوان بخش قابل توجهی از سینمای دنیا، جلوی جریان آزاد خلاقیت را گرفته است و ثانیا ساختار جدیدی که پلتفرم های ویدئو به توضیح درخواست و در راس آنها نتفلیکس برای دوره اخیر ایجاد نموده اند، خروجی چندان جذابی نداشته است. اینها حرف هایی است که عمدتا از خود منتقدان غربی شنیده نمی شود؛ اما منتقدان ایرانی به رغم تنوعی که در دیدگاه هایشان راجع به مسائل مختلف دارند، در آن متفق القول بودند؛ چه آنها که لااقل سه یا چهار یا پنج فیلم را به ما معرفی کردند و چه آنها که حتی یکی را هم قابل معرفی کردن نمی دانستند، تقریبا همگی روی وجود چنین فضایی هم نظر بودند. برخی از منتقدان به ما گفتند که می توانند به جای فهرست دادن از میان فیلم های سال جاری، بگویند که کدام کارهای قدیمی تر یا حتی کلاسیک را طی همین 12 ماه گذشته با لذت برای چندمین بار تماشا نموده اند و برخی ها سعی داشتند امیدوار باشند که فواره هرچقدر سر بالا رفت، در آخرین نقطه سقوط کند و این شرایط بی روح و بی رمق وقتی به اوج رسید، ناگهان ورق برشود. نکته ای که برخی منتقدان وقتی فهرستی در اختیار ما قرار دادند، روی آن تاکید داشتند، این بود که این فیلم ها را از سر ناچاری انتخاب نموده اند وگرنه در سال ها پیش، یعنی دورانی که هنوز اوضاع کمی بهتر بود، آنها را جزو هیچ فهرستی قرار نمی دادند. به عبارتی آنها می خواستند این نکته روشن باشد که فیلم اول سال جاری، با فیلم اول 10 یا 20 سال پیش در یک پایه و رتبه قرار نمی گیرد.

قبل از نگاه به رتبه بندی تعدادی از منتقدان ایرانی از فیلم های سال گذشته در سینمای دنیا و مطالعه توضیحات آنها، می شود به دو، سه نکته مهم دیگر هم اشاره نمود.

اول اینکه تماشای فیلم در ایران تا حدود زیادی به زیرنویس شدن آن وابسته است و خصوصا آثاری که زبان انگلیسی ندارند، درصورتی که زیرنویس فارسی هم نداشته باشند، قابل ارزیابی عمده توسط منتقدان ایرانی نیستند. این واقعیت ساده اما تلخ است. مثلا هنوز بیشتر دنبال نمایندگان حرفه ای سینما در ایران، کنجکاو هستند که از کم و کیف فیلم چینی هشتصد، فیلم جنگی که پرفروش ترین اثر سال 2020 در دنیا بود، باخبر شوند؛ اما این فیلم به زبانی ساخته شده که کمتر کسی در ایران با آن آشناست و چند مورد اینچنینی دیگر هم وجود دارند.

نکته دوم درباره نوع انتخاب منتقدان از میان فیلم های سینمایی است. نگاه آنها عموما با مخاطبان عام و آنها که معمولا به مخاطبان پاپ کورنی معروف هستند، فرق دارد. با وجود این، اگر می شد یک نظرسنجی بین مخاطبان پاپ کورنی سینما هم در ایران برگزار شود، شاید همین مقدار از نارضایتی به چشم می خورد. همان طور که منتقدان با آثار کلاسیک سینمای جدی تر و منتقدپسندتر، خیلی بیشتر از آثار امروزی کیف می نمایند، در عالم پاپ کورنی ها هم امروز یک مورد در حد درخشش های مربوط به سال های دور، مثلا فیلم های بروسلی سری ایندیانا جونز یا جنگ های ستاره ای و امثال آنها پیدا نمی شود که تا آن حد چشمگیر باشد و جماعتی را مبهوت کند.

نکته سوم این است که شاید هنوز مقداری برای ارزیابی کامل آثار سال 2020 زود باشد. نقد، برخلاف گیشه، خیلی شکیبا است. گیشه بلافاصله و در همان هفته اولی که فیلم ها عرضه شدند، رتبه بندی شان می نماید اما نقد در زمان حرکت می نماید و گاهی حتی یک فیلم مهجور را بر می کشد و به اوج می برد یا یک فیلم پرسر و صدا را به طاق نسیان می کوبد. البته با اینکه اگر زمان مقداری بگذرد، ارزیابی ها می توانند کامل تر از حالا باشند، به هرحال خیلی بعید است که نظر کلی منتقدان ما درباره سالی که گذراندیم و دوره ای که می گذرانیم، فرق چندانی کند.

دانیال هاشمی پور

2020 هم مانند دیگر سال های قرن جدید سال کم رمقی در عرصه سینما بود. از همان سال هایی که طوری تربیت مان می نماید که اگر یک فیلم معمولی دیدیم آن را خوب بدانیم و فیلم خوب را هم تا سطح یک شاهکار بالا ببریم. این خاصیت قرن جدید است. قرن برهوت، قرن آسمانِ بی ستاره و قرن دوری از سال های شکوهمند هنر هفتم. در اینجا درکنار دیگر عزیزان قرار است تا پنج فیلم برترم از سال 2020 را معرفی کنم. برای خودم نیز حضور فیلم های بسیار معمولی مانند آوای وحش و پنج همخون و البته فیلم نسبتا خوبی مانند مرثیه هیلی بیلی در این لیست، حس آزردگی توام با شگفتی دارد. با این حال اگر مجبور باشم حتما پنج فیلم معرفی کنم، اینها به ترتیب انتخاب های نخستم خواهند بود.

1. The Trial of the Chicago 7 دادگاه شیکاگو هفت (آرون سورکین) آمریکا

2. Mank منک (دیوید فینچر) آمریکا

3. hillbilly elegy مرثیه هیل بیلی (ران هاوارد) آمریکا

4. Da 5 Bloods پنج همخون (اسپایک لی) آمریکا

5. The Call of the Wild آوای وحش (کریس سندرز) آمریکا

پوریا ذوالفقاری

راستش انتخاب های من حتی به پنج تا هم نرسید و فکر می کنم این اوضاع غم انگیز سینمای دنیا ربطی به کرونا ندارد. سال گذشته هم در همین ایام باید با خطاپوشی و گذشت و ارفاق لیست انتخاب هایم از آثار مهم سال را می نوشتم و کلا چند سالی هست که سیر نزولی و غم انگیزی را در تولیدات سینمایی سال تجربه می کنیم. این سرنوشت محتوم مضمون زدگی و اولویت دادن به محتواست. عارضه ای که حتی هالیوود را هم از پا در می آورد؛ که درآورده است! فعلا از سر ناچاری چهار فیلم را می آورم و همین جا اعتراف می کنم چهارمی را بدترین فیلم سازنده اش می دانم و سه تای قبلی هم هفت یا هشت سال پیش حتی در لیست ده تایی ام نبودند. ولی خب، فعلا روزگار اینچنین است...

1. Druk یک پیک دیگر (توماس وینتربرگ) دانمارک

2. hillbilly elegy مرثیه ای برای هیل بیلی (ران هاوارد) آمریکا

3. Undine الغاء (کریستین پتزولد) آلمان

4. Mank منک (دیوید فینچر) آمریکا

آنتونیا شرکا

من به جای انتخاب بهترین فیلم های سال 2020، تصمیم گرفتم عنوان دو سریال را بیاورم. دلیل کارم هم این است که شرایط به وجود آمده برای ما طی یک سال گذشته و گذراندن زمان نسبتا زیادی داخل منازل، می طلبید که با تماشای مجموعه های دنباله دار وقت مان را بگذرانیم. فکر می کنم اگر از بحث کرونا هم که بگذریم، در سال های اخیر صنعت ساخت سریال در تمام دنیا رونق بیشتری پیدا نموده و مخاطبان تمایل دارند به صورت دنباله دار فیلم ها را ببینند. شاید یک علتش این باشد که امکان تماشای این کارها در خانه راحت تر فراهم می شود و دسترسی به اینترنت هم در این قضیه بی تاثیر نبوده است. این مجموعه ها خانگی هستند و دنباله دار بودن امکانی است که فقط در خانه می شود تامین کرد. یعنی مثلا نمی شود هر شب به سینما رفت و قسمت های بعدی یک مجموعه را دید. حالا در سالی که گذشت، کرونا و لزوم قرنطینه خانگی هم بیشتر به این شرایط دامن زد و سریال دیدن داخل خانه ها خیلی جدی تر از قبل شد.

1. The Queens Gambit سریال ملکه شطرنج (اسکات فرانک) آمریکا

2. Unorthodox سریال ارتودوکس (ماریا شریدر) آمریکا و آلمان

احمد طالبی نژاد

من شاید سال جاری آنطور فیلم بین نبوده ام که به کسی بتوانم فهرست فیلم های برتر سال را پیشنهاد بدهم. در ایام کرونا من تقریبا سه روز از ماه را در تهران هستم و باقی را در منطقه ای می گذرانم که آب و هوای بهتری دارد و در ایام قرنطینه، کتاب را با فیلم جایگزین نموده ام. با این حال از بین همین چند فیلمی که سال جاری دیدم و متعلق به سال 2020 بودند، به موارد جالبی برخوردم که دوست شان داشتم. من فکر می کنم اگر قرار باشد حتی از بین فیلم های سال قبل، یعنی 2019، یک فهرست تهیه کنیم، به آثار بیشتر و بهتری بر می خوریم؛ اما بین آثار سال جاری، دست آدم کمی بسته تر است.

1. Platform پلتفرم (گالدر گازتلو-اوروتیا) اسپانیا

2. Tenet تنت (کریستوفر نولان) آمریکا

3. 1917 (سام مندس) انگلستان

آرش خوشخو

غیر از پنج فیلمی که در اینجا اسم می برم و فیلم هایی که ممکن است درباره تعلق داشتن شان به سال های 2019 یا 2020 اختلاف نظر باشد، فیلم های مهم دیگری هم در سال گذشته وجود داشتند. مثلا من به خاتمه دادن به اوضاع فکر می کنم، فیلم چارلی کافمن یا فیلمی که ابل فرارا با بازی ویلم دفئو و با نام توماسو ساخته است و البته فیلم ران هاوارد با نام مرثیه ای برای هیل بیلی هم کار بدی نبود. سال جاری فضایی که می شد در آنها فیلم های خوب آمریکایی را دید، از بین رفته است و ما همه وابسته به نتفلیکس و چیزهایی از این دست شده ایم. این شرایط حس و حال فیلم های خوب سال جاری را از بین برده است. نمی دانم این ماجرا تا کی ادامه دارد و از قرار معلوم سال آینده هم این شرایط وجود خواهد داشت. فیلم ها به سمت کم خرج بودن جمع و جور بودن و سریع آماده شدن رفته اند. چیزهایی که ما از نتفلیکس می بینیم، به نظر می رساند سیستم به این شکل درآمده و حتی قرارداد بلندی که با آدام سندلر برای کمدی 7 و کمدی 8 و... بسته اند، نشان می دهد خیلی سریع می خواهند جوابگوی مخاطبان شان باشند. امیدوارم هرچه سریع تر این ماجرا تمام شود.

1. Undine الغاء (کریستین پتزولد) آلمان

2. First Cow اولین گاو (کلی رایکارد) آمریکا

3. half of it نیمی از آن (آلیس وو کارگردان چینی) آمریکا

4. Mank منک (دیوید فینچر) آمریکا

5. Chicago 7 دادگاه شیکاگو هفت (آرون سورکین) آمریکا

رضا درستکار

من سال جاری بیشتر از فیلم های سینمایی، سریال دیدم و دو مورد از فهرستم را از همین سریال ها قرار می دهم. سال جاری سالی نبود که من تمرکز آن چنانی داشته باشم و دلیل اصلی اش همین ویروس کروناست. در سالی که گذشت، هم فیلم هایی که ساخته شده بود درست و درمان اکران نشدند و هم اینکه این مساله کرونا روی زندگی ما تاثیر گذاشت. خود من یک ماه و خرده ای درگیر کرونا بودم و کلی از زندگی عقب افتادم. من از آن دنیا برگشتم. حتی وسط کرونا سکته کردم که دوباره من را احیا کردند و سال جاری خیلی از اعضای خانواده ام به این ویروس مبتلا شدند. همین سال جاری پدرم فوت کرد، عمویم فوت کرد، دایی ام هم فوت کرد و تمام اینها به دلیل کرونا بود. به هرحال اینها تمرکز آدم را از روی سینما برمی دارد و سال جاری غیر از خود سینما، از سمت مخاطبان هم حال و هوای دیگری وجود داشت.

1. Tenet تنت (کریستوفر نولان) آمریکا

2. Im Thinking of Ending Thingsمن به خاتمه دادن به اوضاع فکر می کنم (چارلی کافمن) آمریکا

3. سریال The Queens Gambit ملکه شطرنج (اسکات فرانک) آمریکا

4. سریال The Undoing درماندگی (سوزان بی یر) آمریکا

آرش فهیم

من هنوز بسیاری از فیلم ها و سریال های مهم 2020 را ندیده ام اما ازمیان فیلم های دیده شده، پنج مورد را قابل تامل دانستم. در صدر این فهرست، دادگاه شیکاگو هفت، فیلم جدید آرون سورکین، یک درام دادگاهی با ساختاری قدرتمند است که براساس یک واقعه تاریخی و سیاسی مهم خلق شده است. دادگاه شیکاگو هفت را می توان فیلمی ضدسیستم و انتقادآمیز دانست و ازجمله آثاری است که برخلاف جو غالب فیلم های سال جاری هالیوود ساخته شده است. بازی خوب بازیگران و فضاسازی چالش برانگیز درام با مضمون اعتراضی فیلم، مماس است. پس از آن کلاشنیکف (AK-47) به کارگردانی کنستانتین بوسلوف و محصول روسیه، یک فیلم زندگینامه محور و خوش ساخت با نماهایی چشم نواز درباره میخائیل کلاشنیکف مخترع یکی از پرکاربردترین سلاح های قرن است. روایت فیلم، روان و جذاب است؛ اما اهمیت فیلم به این بر می شود که بار دیگر یکی از روینمودهای مهم در سینمای دنیا، یعنی ساخت فیلم درباره نوابغ علمی و صنعتی و مخترعان را یادآوری می نماید؛ رویکردی که در سنیمای ایران اصلا وجود ندارد! اما فیلم سوم این فهرست گرچه به لحاظ ساختاری اثر متوسطی است و نوآوری خاصی در آن دیده نمی شود، اما اولا در نامتعادل ما با یک درام نفسگیر و مهیج روبه رو هستیم که مخاطب را تا خاتمه نگه می دارد و دوم هم اینکه این فیلم، برخلاف خیلی از آثار شاخص سال جاری، فاقد جنبه های ایدئولوژیک است و تماشای آن به مخاطب ایرانی قابل توصیه است. بعد می رسیم به یک فیلم ماجراجویانه و داستانگو به ویژه برای علاقه مندان فیلم های فانتزی با موضوع و شخصیت پردازی حیوانات و همچنین به دوستداران آثاری که در دل طبیعت اتفاق می افتند، قابل توصیه است یعنی آوای وحش. پس از آن می توان یک مستند را نام برد. یک مستند با روایتی روان و مخاطب پسند و با نگاهی انتقادی و هشدارآمیز به افشای واقعیت های کمتر گفته شده درباره فضای مجازی و شبکه های اجتماعی. حضور مدیران و متخصصان عظیم ترین شرکت های اینترنتی دنیا ازجمله گوگل، فیسبوک و... بار واقع گرایی را در مستند معضلات اجتماعی بالا برده است.

1. The Trial of the Chicago 7 دادگاه شیکاگو هفت (آرون سورکین) آمریکا

2. کلاشینکف (کنستانتین بوسلوف) روسیه

3. Unhinged نامتعادل (دریک بورد) آمریکا

4. The Call of the Wild آوای وحش (کریس سندرز) آمریکا

5. The Social Dilemma مستند معضلات اجتماعی (جف آردوسکی) آمریکا

******

نگاهی به چند فهرست رتبه بندی فیلم های سال 2020 توسـط منتقدان دنیـا

سال جاری هم مثل تمام سال های پیش، با نزدیک شدن به سال نوی میلادی، در رسانه های مختلف دنیا زمزمه ها برای انتخاب فهرستی از بهترین آثار سال گذشته براساس اجماع منتقدان باب است. سالی که گذشت، اگرچه تماشای فیلم سینمایی را نه تنها یک سرگرمی، بلکه یکی از ضرورت های زندگی برای دور ماندن از خطر ویروس کرونا و باقی ماندن در خانه نموده بود؛ بااین حال مقدار آثار تولیدشده کم بودند و شکایت هایی درباره کیفیت آنها هم به گوش می خورد. به علاوه، بیشتر جشنواره های فیلم در دنیا تعطیل شده بودند و آنهایی هم که برگزار شدند، کارشان در شرایطی خاص و محدود پیش رفت. جشنواره ها پاتوق اصلی منتقدان و موتور محرک آنها هستند. سال جاری از اکران هم که خبری نبود و طبیعتا این روی کیفیت کار منتقدان اثر می گذارد. در کل، اگر نام دوره ای را که در آن هستیم، نتفلیکس بگذاریم، وصف آن بدترین دوران سینمای دنیا تا به حال است و البته شیوع ویروس کرونا به این شرایط شدت بیشتری داد. حالا فهرست های بهترین آثار سینمایی در شرایطی یکی یکی رونمایی می شوند که سال سینمایی دندان گیری نداشتیم و مسلم است که ارزش کارهای قرارگرفته در صدر فهرست های سال جاری، با همتایان خودشان در فهرست سال های پیش به لحاظ کیفیت همسان نیستند. خیلی از نشریات و رسانه ها زمانی را که در آن هستیم، برای رونمایی از فهرست های بهترین فیلم شان زود می دانند. البته در رسانه هایی مثل گوجه فرنگی گندیده که رتبه بندی ها و امتیازدهی ها را به طور روزآمد انجام می دهند، در هر مقطعی از سال می شود رده بندی آنها را دید. گذشته از اینها رسانه هایی مثل ایندی وایر یا سایت اندساوند، از رسانه هایی بودند که ترجیح دادند زودتر از بقیه از فهرست بهترین فیلم هایشان رونمایی نمایند و رسانه های ریز و درشت دیگری هم اقدام به چنین کاری نموده اند.

سبک رتبه بندی انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس به شکلی است که در هر رشته بهترین گزینه و سپس رتبه دوم را اعلام می نمایند. انجمن منتقدان فیلم فلوریدا و چندین انجمن دیگر از منتقدان فیلم در نقاط دیگر ایالات متحده هم به همین سبک نظرسنجی و آن را منتشر می نمایند. یک نکته مهم در این میان محاسبه سالی است که شناسنامه هر فیلم در آن صادر می شود. خیلی از این فهرست ها آثاری را در خودشان دارند که حتی در رسانه های دیگر در زمره فیلم های 2019 تحلیل شدند و برخی دیگر برعکس، فیلم هایی را که هنوز افراد چندانی آن را ندیده اند و اکران اصلی شان قرار است در 2021 باشد، در فهرست گذاشته اند. هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، همواره یکی از فیلم هایی است که در بیشتر فهرست ها وجود دارد، هرچند خیلی جاها اول و دوم نیست. دیک جانسون مرده است یکی دیگر از فیلم هایی بود که در بیشتر فهرست ها حضور دارد ولی در میانه جدول برگزیدگان قرار گرفته است. این فهرست ها به رغم مشترکاتی که دارند، از جهات مختلفی نسبت به هم دارای تفاوت هایی هستند اما به هرحال با مرور کلی شان می توان اسم هایی را پربسامد دید که چندان برای منتقدان ایرانی جذاب نبوده است. مثلا فیلم هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، همواره مورد جذابی برای منتقدان ایرانی نبود یا دیک جانسون مرده است، کوچ نشین، فیلم مستند زمان و امثال آنها هم چنین هستند. اگرچه در تهیه فهرست بهترین های هر رشته توسط نشریه ایندی وایر منتقدان فراوانی از اروپا هم حضور داشتند، اما تا بیرون آمدن عمده فهرست های اروپایی هنوز زمان هست. چنانکه می بینیم بین انتخاب های منتقدان ایرانی با منتقدان آمریکایی و اروپایی از فیلم های خود آنها، تفاوت های جدی وجود دارد و اگر نظر منتقدان در کشورهای دیگری که نقد فیلم به طور جدی در آنها پی گرفته می شود هم پرسیده شود، باز احتمالا به فهرست های متفاوتی خواهیم رسید. همان طور که اکران فیلم های آمریکایی در چین روی رتبه بندی پرفروش ترین های خود سینمای آمریکا تاثیر داشت، چون سلیقه مخاطبان عام در چین و آمریکا تفاوت می کرد، سلیقه منتقدان هم در کشورهای گوناگون می تواند فرق داشته باشد. گذشته از ایندی وایر و ماهنامه انگلیسی سایت اندساوند، نگاه به فهرست فیلم هایی که سایت گوجه فرنگی گندیده آنها را به عنوان 10 مورد برتر در سال گذشته معرفی نموده، بدون درنظر دریافت یکی-دو فیلم داستانی، ممکن است باعث شود که در نگاه اول تصور کنیم با فهرست فیلم های مستند سال روبه رو شده ایم، نه کل فیلم های سال. گوجه فرنگی گندیده 219 فیلم را برای سال گذشته رتبه بندی نموده است که از میان 10 اثر برتر آن، چند موردی مستند هستند.

فهر ست 10 فیلم برتـر 2020 از نگـاه ماهنامه سایت اند سـاوند

عاشقان راک / استیو مک کوئین، انگلیس

زمان / گرت بردلی، آمریکا

نخستین گاو / کلی ریکارد، آمریکا

کوچ نشین / کلوئه ژائو، آمریکا

روزها / تسای مینگ لیانگ، تایوان

سنت مود Saint Maud / رز گلس، انگلیس

هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، همواره / الیزا هیتمن، آمریکا

دیک جانسون مرده است / کریستن جانسون، آمریکا

من به خاتمه دادن به چیزها فکر می کنم / چارلی کافمن، آمریکا

سنگ / سارا گاورون، انگلیس

فهرست 10 فیلم برتر ایندی وایر

1. سرزمین خانه به دوشان (Nomadland)

2. هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، همواره (Never Rarely Sometimes Always)

3. اولین گاو (First Cow)

4. لاورز راک (Lovers Rock)

5. من به خاتمه رابطه فکر می کنم (Im Thinking of Ending Things)

6. نزار (Beanpole)

7. زمان (Time)

8. 5 هم خون (Da 5 Bloods)

9. مارتین ایدن (Martin Eden)

10. باکورائو (Bacurau)

اتحادیه منتقدان فیلم لس آنجلس (LAFCA)

بهترین فیلم: تبر کوچک (Small Axe)

رتبه دوم: سرزمین خانه به دوشان (Nomadland)

بهترین کارگردان: کلوئی ژائو، سرزمین خانه به دوشان (Nomadland)

رتبه دوم: استیو مک کوئین، تبر کوچک (Small Axe)

جایزه فیلم تجربی: داگلاس ادواردز: لبخند سوسیالیستی او (Her Socialist Smile) جان جیانویتو

بهترین بازیگر زن: کری مالیگن، زن جوان آینده دار (Promising Young Woman)

رتبه دوم: وایولا دیویس، بلک باتم مارینی (Ma Raineys Black Bottom)

بهترین فیلمنامه: زن جوان آینده دار (Promising Young Woman)

رتبه دوم: هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، همواره (Never Rarely Sometimes Always)

بهترین فیلم خارجی زبان: بلندقد (Beanpole)

رتبه دوم: مارتین ایدن (Martin Eden)

بهترین مستند: زمان (Time)

رتبه دوم: کالکتیو (Collective)

بهترین انیمیشن: گرگ سواران (Wolfwalkers)

رتبه دوم: روح (Soul)

بهترین بازیگر مرد: چادویک بوزمن، بلک باتم مارینی (Ma Raineys Black Bottom)

رتبه دوم: ریز احمد، آوای متال (Sound of Metal)

10 فیلم برتر در فهرست سایت گوجه فرنگی گندیده

1- خانه او (His House) به کارگردانی رمی ویکس

2- مستند (Crip Camp) به کارگردانی نیکولاس نیون هام

3- میزبان (Host) به کارگردانی راب سَـوِج

4- مستند (Dick Johnson Is Dead)دیک جانسون مرده است به کارگردانی کرستن جانسون

5- مسیرها (Driveways) اندرو آن

6- مستند (Mucho Mucho Amor: The Legend of Walter Mercado)افسانه والتر مرکادو به کارگردانی کریستینا کوستانتینی و کریم تابش

7- مستند به چچن خوش آمدید (Welcome to Chechnya) به کارگردانی دیوید فرنچ

8- مستند (All In: The Fight for Democracy)همه در: مبارزه برای دموکراسی به کارگردانی لیز گاربوس و لیزا کورتس

9- مستند (Athlete A) ورزشکار رده اول به کارگردانی بانی کوهن، جان شنک

10- مستند (City Hall) تالار شهر به کارگردانی فردریک وایزمن