تیم فوتبال امید؛ از آینده نگری تا بی محلی پس از بازی های آسیایی، سیرک یا ریسک؟! - شیوا مارکت

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران, روزی که خیلی ها در فدراسیون فوتبال به این فکر افتادند که به جای تیم زیر 23 سال, بازیکنان جوان تر را به بازی های آسیایی 2018 اندونزی اعزام نمایند, برخی از مسئولان وزارت ورزش, کمیته ملی المپیک و برخی از پیشکسوتان مخالف این تصمیم بودند. در نهایت اما زور-به ظاهر- آینده نگران به نتیجه گرایان چربید و تیم امید با بازیکنانی راهی اندونزی شد که تاریخ صدور شناسنامه آنها به بیشتر از بیست و یک سال پیش برنمی گشت. انتها اختلاف همسایگان خیابان سئول در دوراهی جاکارتا - توکیو، امیدی که برای المپیک ماند

با این حال موافقان اجرای این تصمیم در بین اهالی فوتبال در آن برهه بیشتر از مخالفانش بود. دلیلش هم این بود که موافقان تصور می کردند تیم زیر 21 سال کرانچار می تواند با حضور برنامه ریزی شده در این بازی ها به تجربیاتش برای مسابقات انتخابی المپیک اضافه کند. اتفاق خوبی که رخ نداد و تیم امید ایران با ترس رویارویی با کره جنوبی مقابل میانمار باخت تا تیم دوم گروه گردد اما این هدف عملی نشد و در نهایت ایران به کره جنوبی خورد و نتیجه را 2 بر صفر واگذار کرد و حذف شد! تیمی که هدفش را در اندونزی گم کرد, آبرویی که در آسیا ریخته شد و امیدی که بوی نا امیدی گرفت.

درست است که از ابتدا با اعزام تیم زیر 21 سال به اندونزی انتظار مدال از تیم تازه شکل گرفته کرانچار نمی رفت اما با بازگشت تیم امید به کشور و فراموش شدن این اتفاقات تلخ انتظار بود پایه ای که برای المپیک نهاده شده، تا رسیدن به این مهم راسخ و محکم به قوت خود باقی بماند. پایه ای که بعد از گذشت فقط دو ماه چنان متزلزل شده که نگرانی زیادی برای تکرار ناکامی این تیم در ادوار گذشته ایجاد نموده است. اردوی تیم امید در حالی برپا شده که این تیم از لحاظ حمایت و امکانات در شرایط نامناسبی واقع شده است و حتی زمین تمرینی اش اصلاً شرایط ایده آلی ندارد و برنامه معین و ایده آلی هم برای انجام بازی های تدارکاتی وجود ندارد. حتی درخواست مکتوب مسئولان تیم امید برای استفاده از امکانات پِک با پاسخ منفی فدراسیون فوتبال روبرو شد. دستیار کارلوس کی روش: استیلی تیم ملی را با سیرک اشتباه گرفته است سیرک در فدراسیون فوتبال بیژن ذوالفقارنسب: سیرک، تیم ملی بزرگسالان است

درحالی که اینطور تظاهر می شد که در این دوره عزم ها برای المپیکی شدن تیم امید جزم شده اما شرایط کنونی تیم کرانچار چیز دیگری را نشان می دهد. به نظر می رسد فدراسیون فوتبال راه آماده سازی تیم امید برای المپیک را گم نموده است. برای همین در ابتدای مطلب از مسئولان فدراسیون فوتبال با واژه به ظاهر آینده نگر یاد کردیم, چون با این شرایط که تیم به حال خود رها شده نمی توان آینده روشنی را متصور بود. تیم امید اگر طبق برنامه, المپیکی نگردد, یعنی تدبیر کوتاه مدت فدراسیون فوتبال از دو سو منجر به شکست برای فوتبال ایران شده است؛ ابتدا فرصت مدال یا هر موفقیت دیگری در بازی های آسیایی با تیم زیر 23 سال از بین رفته و دوم ادامه پیدا کردن ناکامی این تیم برای حضور در المپیک. تیم امید و فدراسیون فوتبال پیش از این یک بار راه و رسالت شان را در مسیر المپیک 2020 توکیو در بازی های آسیایی گُم نموده بودند و حالا دیگر این فرصت برای آنها وجود ندارد که دوباره اشتباهات تلخ گذشته شان را تکرار نمایند.

تیم فوتبال امید 44 سال است که رنگ المپیک را به خود ندیده, این غیبت طولانی آنقدر ملال آور است که دیگر فردی از دوستداران فوتبال تاب اضافه شدن 4 سال دیگر به این حسرت را ندارد. 3 تیم از آسیا مجوز حضور در المپیک 2020 توکیو را کسب خواهند کرد که این نشان از کار سخت ایران برای موفقیت دارد. درست است که موفقیت تیم ملی بزرگسالان در جام ملت های آسیا ممکن است نسبت به راهیابی تیم امید به المپیک برای طرفداران در اولویت باشد اما این دلیل خوبی نیست تا فدراسیون نشینان تمرکزشان را از دغدغه های تیم کرانچار کاملاً بردارند و تمام هم و غم شان را معطوف به تیمِ کی روش و جام ملت های آسیا نموده و در واقع به تیم امید بی محلی نمایند.

برخورد تند کی روش و دوستان و همکارانش با تیم امید مانند نمکی بود که در این وضعیت روی زخم مسائل بی حد و اندازه این تیم پاشیده می گردد. استفاده از واژه سیرک در برابر خواسته های مدیر تیم فوتبال امید از سوی دستیار کی روش فضای ملتهبی را در فوتبال ایران و مخصوصاً برای تیم امید ایجاد نموده است. فضایی که حالا ادامه پیدا کردنش شاید منجر به این گردد که هدف تیم امید برای حضور المپیک به یک ریسک نزدیک تر باشد. ریسکی که تیم امید را از بازی های آسیایی مانده و شاید از المپیک رانده کند.