سومین فصلنامه آزما با گفتگوهایی درباره شعر منتشر شد

به گزارش شیوا مارکت، به گزارش خبرنگاران، سومین شماره از مجله فصل آزما ویژه فصل پاییز با محوریت موضوع شعر و شاعری به تازگی منتشر شده و روی پیشخوان مطبوعات آمده است.

برخی از مطالب گردآوری شده در این مجله، پیش تر در ماهنامه آزما به چاپ رسیده اند. به تعبیر مسئولان این مجله، فراهم آمدن گپ و گفت ها و نوشته ها در یک جزوه حتی برای آن هایی که پیش تر این مطالب را در آزما خوانده اند، علاوه بر این که امکان مرور و دوباره خوانی چند مقاله و مصاحبهی برگزیده در مورد شعر را در کنار هم به دست می دهد، نگهداری یک جای شماری از آن ها را در یک جلد و به صورت کتاب و مجموعه ای قابل دسترس را ممکن می نماید که در هر فرصتی می توان به آن رجوع کرد.

این شماره از مجله مذکور شامل این عناوین می گردد:

شعر، آیینه احساس و اندیشه مصاحبه با ضیاء موحد، آیا گلاب از گل اختر توان کشید مصاحبه با جلال خالقی مطلق، هنر و چیستی شعر مصاحبه با محمود عبادیان، شعر، زبان والای حکمت ایرانی مصاحبه با اصغر دادبه، هنر، کوششی برای جبران فقدان ها مصاحبه با شمس لنگرودی، پست مدرنیسم و زمزمه های بی پژواک مصاحبه با محمدعلی شاکری و از کجا می آید این آوای خوش مصاحبهی بهرام دبیری با محمدعلی سپانلو.

در بخشی از مطلب شعر، زبان والای حکمت ایرانی که مصاحبه با اصغر دادبه را شامل می گردد، می خوانیم:

* یک واقعیت دیگری هم هست و آن هم این که در سایر کشورهای جهان هم امروز رونق شعر بسیار کم شده ولی در گذشته هم در هیچ جای جهان نمی دیدیم که مثلا برای بزرگانشان - که مثلا شکسپیر یکی از این بزرگ ترین هاست - این قدر مثل ما اهمیت قایل باشند، در حدی که مزار این شعرا زیارتگاه بگردد...

می دانید در مورد همین آقای شکسپیر و در تفسیر آثارش چه قدر کتاب نوشته اند؟

*اما منظورم آن حد از نفوذ و تاثیرگذاری عاطفی است که شعرا در ایران دارند.

می دانید آن چه را که الان شما می گویید، مدتی است سعی بر این است که به عنوان نظریه رایج نمایند. و من بارها آن را شنیده ام، می دانید چرا؟ می خواهند همین داشته هایی را هم که اهمیت دارد برای مخاطب ادبیات و حتی عامه مردم تبدل به یک پدیده منفی بنمایند. و بگویند مثلا کشورهای پیشرفته چنین کارهایی نمی نمایند و یکی از دلایل پیشرفتشان هم همین است!! مسلما اصطلاح کلنگی را شنیده اید. می گویند: فلان ساختمان کلنگی است. این باور را در ایران جا انداختند که عمر ساختمان سی سال است و چون سی سال گذشت کلنگی است و باید آن را ویران کرد و از نو ساخت. ما هم افتادیم به جان ساختمان هایمان و حتی مشغول ویران کردن آثار تاریخی خود شدیم و همچنان مشغولیم و هرگز از خود و از آن نظریه پردازان کلنگی بودن ساختمان های سی ساله نپرسیدیم پس چرا در انگلستان و فرانسه و به طور کلی در اروپا ساختمان سیصد - چهارصد ساله، بیشتر و کمتر، همچنان پابرجاست و از آن استفاده می گردد و در ظواهر آن هم تغییری نمی دهند؟ چرا؟ مرگ حق است برای همسایه؟! اکنون مدتی است کوشش می گردد برای کلنگی کردن فرهنگ و ادب ایران زمین وای به حالمان اگر این را هم کلنگی کنیم که متاسفانه گاه گاه در کار آن هستیم!

این مجله با 88 صفحه و قیمت 12 هزار تومان عرضه شده است.