شاهکارهای موزه هنری ملکه سوفیا در مادرید - شیوا مارکت

طی چند دهه آخر قرن 18، احتیاج به یک بیمارستان عظیم تر احساس می شد. بین سال 1776 و 1781 این ساختمان جدید را بنا کردند و برای آن، از نقشه های معماری به نام فرانسیسکو ساباتینی (Francisco Sabatini) استفاده شد. از آن موقع تغییرات متعددی به همراه نوسازی روی بیمارستان سابق صورت گرفت و البته چند بار هم نزدیک بود توسط کسانی که آن را جذاب نمی دانستند ویران گردد. هر چند دولت طی یک حکم سلطنتی در سال 1977 این ساختمان را جزو یادمان های تاریخی ملی ثبت کرد.

نوسازی و تبدیل شدن به موزه

معماری به نام آنتونیو فرناندز آلبا (Antonio Fernández Alba) طرح نوسازی ساختمان را در حوالی سال 1980 به عهده گرفت. در بین بخش های مختلف این پروژه، آسانسورهای شیشه ای و استیلی بسیار قابل توجه بوده و به این ساختمان قدیمی حسی مدرن می دهند. طی سال های اجرای پروژه در این ساختمان نمایشگاه های موقتی برگزار می شد. بعد از اتمام پروژه در سال 1988 این بنا را با حکم سلطنتی، یک موزه ملی برای جایگزینی با موزه هنرهای معاصر اسپانیا (MEAC) نامگذاری کردند.

ایده ساخت موزه ملکه سوفیا در اصل، گسترش موزه پرادو برای پوشش دادن تاریخ هنر از انتهای قرن بیستم تا به امروز شکل گرفت که توسط این موزه که مختص آثار کلاسیک بود پوشش داده نمی شد. در سال 1995 به دستور حکومت وقت، موزه ملکه سوفیا مجموعه ای از هنر سال 1881 (سال تولد پیکاسو) به بعد شد. هر چند کمی بعد نقاشانی چون گویا نیز به مجموعه پیوستند.

شرایط امروزی موزه

موزه ملی ملکه سوفیا را MoMA مادرید نیز می نامند که به موزه هنر مدرن معروف نیویورک اشاره می نماید. در واقع این مرکز هنری، محل نگهداری بهترین آثار قرن بیستم و به ویژه محلی ایده آل برای کاوش در بین هنرمندان معاصر اسپانیا مانند خوان میرو، سالوادور دالی و پابلو پیکاسو به شمار می رود.

یکی از شاخص ترین آثار پیکاسو و معروف ترین اثر هنری اسپانیا به نام گِرنیکا (Guernica) نیز در این مجموعه نگهداری می گردد. هر چند خود هنرمند اصرار داشت که این اثر را در موزه پرادو به نمایش بگذارند. مجموعه دائمی در طبقه دوم و چهارم جناح اصلی موزه برپا بوده و محل تابلوی گرنیکا همواره بدون تغییر است. می توانید این اثر ارزشمند تاریخ هنر را در اتاق 206 طبقه دوم پیدا کنید. بعد از آن محل بعضی نقاشی های مهم اندکی گیج کننده خواهد بود.

چیدمان آثار در موزه، موضوعی بوده و این به معنی پراکنده بودن آثار هنرمندان در بین طبقات است. اگر به دنبال پیدا کردن اثری خاص در موزه هستید توصیه می کنیم نقشه طبقات را از قسمت اطلاعات در بیرون در ورودی اصلی تهیه کنید.

در این نقشه موقعیت آثار در اتاق های موزه معین خواهد بود. در کنار تابلوی گرنیکا که خود به تنهایی ارزش هزینه ورودی را دارد، تماشای پیش طرح های هنرمند در اتاق های حول اتاق 206 را از دست ندهید. این پیش طرح ها به شما تصویری از فرایند خلق اثر را خواهند داد. اگر جذب سبک کوبیسم پیکاسو شدید شاید دیدن آثار هنرمندان دیگر این سبک یعنی خوان گری و جرج براک نیز برایتان جذاب باشد.

نقاشی های خوان میرو را معمولاً با رنگ های اولیه درخشانشان می شناسند، اما توصیه می کنیم حتماً مجموعه مجسمه های عجیب او را نیز تماشا کنید. به خاطر اینکه نقاشی های او نمادی برای المپیک بارسلون در سال 1992 شدند، اثر او تحسین مردمی از سرتاسر دنیا را برانگیخت؛ چیزی که حقیقتاً لیاقت آن را داشت. علاوه بر این آثار، 20 تابلو از شاهکارهای سالوادور دالی را نیز می توانید در موزه پیدا کنید.

همچنین چند اثر از هنرمند سورئالیست دیگری به نام ماکس ارنْست (Max Ernst) نیز در مجموعه وجود دارد. اگر توانستید از اسامی هنرمندان برجسته تاریخ هنر معاصر دل بکنید، هنرمندان کمتر شناخته شده دیگری نیز هستند که تماشای آثارشان تجربه بسیار ارزشمندی خواهد بود. هنرمندانی چون میکل بارسلو (Miquel Barceló)، ایگناسیو زولواگا (Ignazio Zuloaga) و چند طرح ساده از فدریکو گارسیا لورکا که شاید بیشتر به عنوان نمایشنامه نویس و شاعر مشهور باشد.

کتابخانه وسیع موزه شامل مجموعه ای بیش از 100,000 مونوگراف و بروشور، 1000 مجله، 1000 ویدئو، نوار صوتی و یک مجموعه تاریخی مهم از نسخ خطی، اسلاید و عکس ها می گردد.

دور زمین: مجله سفر و گردشگری دور زمین