ناگفته هایی از زندگی باب دیلن؛ نابغه ادبیات و موسیقی - شیوا مارکت

به همین منظور نیز بسیاری از ترانه های باب دیلن در جنبش های اجتماعی دهه شصت میلادی در آمریکا تبدیل شد و ترانه هایش به زبان های مختلفی ترجمه شده و در ایران نیز چندین کتاب از ترجمه ترانه های باب دیلن را سراغ داریم. باب دیلن اولین آلبوم خود را در سال 1962 زمانی که هنوز 20 سال بیشتر نداشت منتشر کرد و در کنار ذوقی که در ترانه سرایی دارد، صدای او نیز در میان صدای خواننده های بزرگی مانند بیتل ها، الویس، مدونا و گروه رولینگ استونز نهاده شده است.

ترانه های دمیدن در باد (Blowin in the wind) و همانند یک سنگ غلتان (Like a Rolling Stone) در میان معروف ترین آثار باب دیلن قرار دارند و به رغم اینکه سال ها از انتشار ترانه های وی می گذرد، اما این ترانه ها همچنان پرطرفدار باقی مانده اند و به آثاری کلاسیک و جاودانه تبدیل شده اند.

باب دیلن به لحاظ شخصیتی نیز انسان پیچیده و قابل توجهی است و بر خلاف اینکه اولین ترانه سرایی بود که افتخار دریافت جایزه نوبل را پیدا کرد، از حضور در مراسم دریافت جایزه صرفنظر کرد و از سال 2016 تاکنون هیچ واکنشی از جانب باب دیلن در مورد دریافت جایزه نوبل ادبیات را در رسانه ها شاهد نبودیم.

این موارد باب دیلن را به شخصیتی جذاب و رمز آلود تبدیل نموده که طرفداران از بسیاری از جوانب زندگی او بی خبر هستیم، به همین منظور در ادامه قصد داریم ناگفته هایی از زندگی باب دیلن را برای شما بگوییم که کسی آن ها را با شما در میان نگذاشته است.

باب دیلن از حضور در نمایشگاه موسیقی و هنر وودستاک صرف نظر کرد

در تاریخ 15 تا 18 ماه آگوست، سال 1969 فستیوال موسیقی بزرگ و باشکوهی در مزرعه ای با وسعت 4.2 کیلومتر مبرع در شهر بتهل نیویورک برگزار گردید. خواننده های مطرح دهه 60 میلادی در این فستیوال حضور پیدا کردند و کارشناسان جهانی موسیقی عامه، این فستیوال را یکی از مهم ترین رویداد ها در تاریخ این موسیقی قلمداد می نمایند. جالب است بدانید چیزی نزدیک به 32 اجرا در این فستیوال برای چهارصد هزار تماشاچی برگزار گردید و به رغم اینکه باران پراکنده ای نیز می بارید باز هم تماشاچیان چند روز متوالی در محل این فستیوال چادر زدند و به تماشای اجرا های مورد علاقه شان پرداختند.

خواننده ها و گروه های موسیقی مهم آن موقع مانند جیمی هندریکس (Jimi Hendrix)، سانتانا، جفرسون ایرپلین (Jefferson Airplane) و د هو (The Who) در این فستیوال حاضر شدند و حتی جون بائز (Joan Chandos Báez) که در آن موقع فرزندش را 6 ماهه باردار بود روی صحنه به اجرای موسیقی زنده مشغول شد. اما باب دیلن که این فستیوال در نزدیکی خانه او برگزار گردیده بود، در فستیوال وودستاک (WoodStock) حضور پیدا کرد.

از قرار معلوم ترتیب دهندگان این مراسم از باب دیلن رسما دعوت کردند و باب برای شرکت در این فستیوال با آن ها در حال بستن قرارداد بود که دقیقاً قبل از آغاز فستیوال برنامه اش را تغییر می دهد و از حضور در این فستیوال صرف نظر می نماید. باب در آن موقع مدعی شد که به دلیل بیماری پسرش نمی تواند در این فستیوال موسیقی اجرا کند.

گروه گانز ان روزز و اجرای ترانه ای از باب دیلن

در اواخر دهه 80 میلادی گروه معروف گانز ان روزز (Guns N Roses) ترانه کوبیدن بر در بهشت اثر باب دیلن را را کاور کرد و باب دیلن را به مخاطبین جدیدی شناساند. اگر از طرفداران گروه گانز ان روزز باشید حتماً در جریان هستید که این گروه تمایل زیادی به اجرای ترانه های سایر خواننده ها و به اصطلاح کاور کردن آن ها ندارد و این قضیه نیز به محبوب تر شدن اجرای این گروه از ترانه باب دیلن یاری کرد.

در کنسرتی که این گروه در سال 2009 برگزار کردند، اکسل رز (Axl Rose)، مرد شماره یک گروه گانز ان روزز، به تماشاچیان گفت باب دیلن قبل از اینکه آن ها نسخه استودیویی این آهنگ را ضبط نمایند در مورد زمان ضبط این ترانه سوال های زیادی می کرد و اکسل رز نیز از آنجایی که زمان دقیق ضبط این ترانه را نمی دانست جواب های درستی برای پاسخ نداشت.

از قرار معلوم باب دیلن در آن موقع به اکسل رز گفته بود که ضبط این آهنگ اهمیت زیادی برای او ندارد، اما به پولی که بابت این کار گیرش می آید اهمیت می دهد. در نهایت پس از اینکه ترانه کوبیدن بر در بهشت توسط گروه گانز ان روزز اجرا شد، باب دیلن در مصاحبه ای با روزنامه تلگراف گفت گانز ان روزز، گروه خوبی است، اکسل و اسلش نیز هنرمندان قابلی هستند، اما مسئله ای با اجرای آن ها از ترانه کوبیدن بر در بهشت وجود دارد که همین امر باعث شده است این ترانه به دل باب دیلن ننشیند.

حوادث 11 سپتامبر تأثیر زیادی در اجرای باب دیلن داشت

در هفته ها و ماه های بعد از حوادث 11 سپتامبر، آمریکا در شرایط امنیتی شدیدی فرو رفت و فرودگاه ها و محل هایی که افراد زیادی در آن تجمع داشتند شاهد افزایش شدید نیرو های امنیتی بودند. از قرار معلوم باب دیلن قرار بود کنستری در اورگن (Oregon)، آمریکا برگزار کند و مدیر واحد حفظ امنیت کنسرت دستور اکید صادر نموده بود که مامورین حفاظتی کسی را به داخل محل برگزاری کنسرت راه ندهند مگر اینکه مجوز امنیتی دریافت نموده باشد.

در همین حیص و بیص پیرمردی متشخص با مو های پریشان و سفید سعی در عبور از مامورین امنیتی داشت که مامور ها جلوی او را می گیرند، پیرمرد از دست مامورین عصبانی می گردد و آن ها را تهدید به اخراج می نماید. خوشخبتانه مدیر واحد حفظ امنیت کنسرت از راه می رسد و مامورین را توجیه می نماید که این پیرمرد عصبانی و آشفته، همان باب دیلن کبیر است و نباید جلوی او را بگیرند.

باب دیلن به برنامه های خنده دار علاقه دارد

اگر اهل سینما و تلویزیون باشید به احتمال زیاد لری چارلز (Larry Charles) را می شناسید و به خوبی می دانید که او نویسندگی سریال خنده دار ساینفلد (Seinfeld) و کارگردانی فیلم بورات (Borat) را در کارنامه اش دارد. این گونه که پیدا است لری در اواخر دهه 90 میلادی با باب دیلن برنامه ساخت یک مجموعه کمدی را ترتیب می دهد و از آنجایی که باب دیلن از طرفداران دوآتشه جیم کری بود، می خواست برنامه ای با همان سبک و سیاق را آماده کند.

جالب اینجاست که باب دیلن علاقه زیادی داشت شخصاً در این برنامه حاضر گردد و برای رسیدن به این هدف باب دیلن و لری چارلز در یک باشگاه بدنسازی که باب دیلن مالک آن بود قرار می گذارند. باب دیلن تعداد زیادی کاغذ پیش روی لری چالرز قرار می دهد که پیش نویس فیلم نامه کمدی که در نظر داشت را در این کاغذ ها نگاشته بود.

همکاری لری و باب به خوبی پیش می رود و پروژه ساخت مجموعه تلویزیونی که مد نظر باب دیلن بود به شبکه اچ. بی. اُو پیشنهاد می گردد. در این برنامه خنده دار، ته مایه ای از مفهوم ترانه های باب دیلن نیز وجود داشت و اچ. بی. او به ساخت این سریال چراغ سبز نشان می دهد. اما در نهایت باب دیلن مدعی می گردد که تمایلی برای ساخت این مجموعه ندارد و از ساخت آن صرف نظر می نماید.

قرار بود باب دیلن نقش اول فیلمی با نام ناطور دشت گردد

در سال 1961، زمانی که باب دیلن اولین آلبوم اش را منتشر ننموده بود و هنوز معروف نشده بود آژانس استعدادیابی ام. سی. ای (MCA)، به او دو پیشنهاد ویژه داد. اولین پیشنهاد، حضور باب دیلن در نقش هولدن کالفیلد، جوان سرکش و شیطان کتاب ناطور دشت نوشته جی. دی سالینجر (J.D. Salinger) بود. این آژانس امتیاز کتاب ناطور دشت را در اختیار داشت و باب دیلن شانس زیادی برای بازی نقش اول نسخه سینمایی این کتاب داشت.

پیشنهاد بعدی نیز حضور باب دیلن در برنامه شو اد سالیوان (the Ed Sullivan show) بود، اگر زندگینامه باب دیلن را مطالعه نموده باشید حتماً در جریان هستید که باب دیلن علاقه ای نداشت تا ترانه هایش را به مردم غالب کرد، در نتیجه هیچکدام از پیشنهاد های آژانس استعدادیابی را قبول نکرد و تنهایی توانست گلیم خودش را در جهانی موسیقی از آب بیرون بکشد و اسم و رسم خوبی دست و پا کند.

باب دیلن، اد وود دهه 70 میلادی

باب دیلن را بیشتر به دلیل ترانه ها و آثاری که خوانده است می شناسیم، اما همانگونه که اشاره نمودیم باب علاقه زیادی به هنرپیشگی و سینما دارد و هر از گاهی نیز کار های پراکنده ای را از او شاهد بودیم. در این زمینه می توان به فیلم رنالدو و کلارا (Renaldo and Clara) محصول سال 1978 اشاره نمود باب دیلن، کارگردانی، بازیگر و نویسنده این فیلم بود.

در این فیلم دیلن نقش جوانی با نام رنالدو را بازی می کرد و همسر آن موقع باب دیلن نقش کلارا را بر عهده گرفته بود. این فیلم بر خلاف ترانه های باب دیلن با اقبال عمومی روبرو نشد و به رغم اینکه باب در مصاحبه های مختلف تا توانست از این فیلم دفاع کرد، منتقدین نظری خلاف نظر او داشتند و این فیلم را یکی از ضعیف ترین فیلم های تاریخ سینما دانستند، همین امر باعث شد به باب دیلن لقب اد وود (Ed Wood) دهه 70 میلادی داده گردد.

برای آن دسته از خوانندگانی که اد وود را نمی شناسند باید بگوییم او یکی از کارگردان های سینمای دهه 50 میلادی بود و فیلم نقشه 9 از فضای خارج را کارگردانی کرد که به عنوان بدترین فیلم تاریخ سینما شناخته میگردد.

باب دیلن کار های عجیب و غریب زیادی می نماید

انسان ها گاهی اوقات کار های عجیب و غریبی می نمایند که کسی از دلیل این کار ها سر در نمی آورد، سلبریتی ها نیز چنین کار هایی می نمایند، اما از آنجایی که همواره در معرض دید طرفداران هستند، این کار های عجیب و غریب بیشتر جلوه می نماید.

برای نمونه در جولای سال 2009 یک افسر پلیس با نام کرسیتی بابِل (Kristie Buble) گزارشی دریافت کرد مربوط بر اینکه مرد مشکوکی در یکی از محله های نیوجرسی تردد دارد. از قرار معلوم ساکنین خانه ای که تابلوی فروش جلوی آن نصب شده بود پیرمرد عجیب و غریبی را دیده بودند که پس از پرسه زدن در حیاط خانه آنها، به سمت خیابان راهی شده بود. در آن موقع باران شدیدی می بارید و پیرمرد قصه ما که شلوار راحتی گشادی پوشیده بود و دو بارونی بلند را روی هم بر تن نموده بود توسط افسر پلیس به کناری برده می گردد.

افسر پلیس از این پیرمرد مشکوک و عجیب و غریب، نامش را می پرسد و پیرمرد نیز پاسخ می دهد که باب دیلن است، کریستی بابِل از اینکه پیرمرد ادعا می نماید باب دیلن است خنده اش می گرد و حرف او را باور نمیکند و پیرمرد از او خواهش می نماید وی را به هتلی که در آن اقامت داشت ببرد. افسر پلیس پیرمرد را به هتل می برد و در هتل پس از مشاهده پاسپورت وی باور می نماید که واقعاً افتخار آشنایی با باب دیلن کبیر را داشته است.

باب دیلن همواره به دنبال نوآوری در کارهایش بوده است

چیزی بیشتر از 35 آلبوم را در کارنامه باب دیلن شاهد هستیم و آلبوم های زیادی از او به عنوان بهترین آلبوم های موسیقی در تمام تاریخ شناخته می شوند، اما از آنجایی که باب دیلن همواره به دنبال نوآوری بوده است گاهی اوقات نیز کار هایی را در کارنامه باب دیلن پیدا می کنیم که تفاوت زیادی با آثار پیروز او دارند.

در این زمینه می توان به آلبوم (Down in the Groove)، اشاره نمود، باب دیلن در فستیوال موسیقی نیوپورت فلک (Newport Folk Festival)، گیتار عجیب و غریبی را روی صحنه برد و طرفداران را شگفت زده کرد. آلبوم Nashville Skyline نیز قرار بود سبک و سیاقی محلی و کانتری داشته باشد، اما آلبومی موزیکال بود و ترانه های این آلبوم چیزی نبود که طرفداران انتظار آن را داشتند.

با این حساب باید گفت باب دیلن بهای نوآوری هایش را پرداخته است و به رغم اینکه برخی از نوآوری های او توانست جهانی موسیقی را تکان دهد، برخی از این نوآوری ها نیز به مذاق طرفداران خوش نیامد و بازخورد های منفی زیادی را به دنبال داشت.

باب دیلن از سرقت آثار ادبی بدش نمی آید

اگر از طرفداران باب دیلن باشید به احتمال زیاد ترانه خانه خورشید تابان (The house of the rising Sun) را شنیده اید. این ترانه توسط افراد و گروه های زیادی اجرا شده است و با بیشتر از 300 اجرای مختلف به اندازه ای در جهانی موسیقی دارای اهمیت است که حتی کتابی نیز با نام تعقیب خورشید تابان، نوشته تد آنتونی (Ted Anthony)، منتشر شده است.

این ترانه در اولین آلبوم باب دیلن نیز حضور داشت و از قرار معلوم باب ترانه خانه خورشید تابان را از خواننده ای با نام دیو ون رانک (Dave Von Ronk) شنیده بود. باب دیلن آکورد های این ترانه را تغییر می دهد و نسخه ای دیگر از آن را در آلبوم خود قرار می دهد. پس از انتشار این آلبوم نیز ترانه خانه خورشید تابان به اندازه ای معروف می گردد که ون رانک از صرافت انتشار نسخه خودش از این ترانه افتاد چرا که می ترسید شهرت باب دیلن باعث گردد طرفدارانش فکر نمایند ون رانک این آهنگ را از باب دیلن کپی نموده بود در صورتی که خلاف این قضیه صحت داشت و این باب دیلن بود که آهنگ دیو ون رانک را به سرقت برد.

باب دیلن واقعاً چه کسی است؟

باب دیلن بیشتر از 50 سال است که ترانه های صادقانه و جذابی می نویسد و به لطف اجرای همین ترانه ها توانسته است به یکی از بت های جهانی موسیقی تبدیل گردد. رابرت آلن زیمرمن (Robert Allen Zimmerman) که در جهانی هنر با نام باب دیلن او را می شناسیم زاده سال 1941 است اکنون 77 سال سن دارد. او نزدیک به 10 نام مختلف و مستعار را برای خود انتخاب نمود و در میان این نام ها باب دیلن محبوبیت بیشتری پیدا کرد.

او در خانواده ای معمولی به جهان آمد و همانند بسیاری از نوجوان های دهه 50 در آمریکا، بوسیله رادیو های ترانزیستوری با موسیقی آشنا شد و از همان دوران نوجوانی سودای حضور در صحنه های موسیقی را در سر داشت. باب دیلن در آهنگ هایش بیشتر به موضوعات روز و حوادثی می پرداخت که مردم جهان با این حوادث دست به گریبان بودند و به همین دلیل نیز به خواننده و فعال اجتماعی تبدیل شد که همواره حرف های تازه ای برای گفتن داشت.

در کنار این موارد، باب دیلن برخلاف بسیاری از هنرمندان که حاضر هستند هنر خود را با هر قیمتی به فروش برسانند، هرگز اجازه نداد آهنگ هایش سانسور گردد و به همین دلیل نیز خواننده ای مستقل شناخته شد و بیشتر مورد توجه جامعه آمریکا نهاده شد.

جالب است بدانید باب دیلن در کنار خوانندگی و ترانه سرایی، دستی در نقاشی نیز دارد و نمایشگاه تابلو های او تاکنون در گالری های معتبر جهان به نمایش گذاشته شده است. ترانه های پرمعنایی که باب دیلن سروده است بار ها او را نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات کرد و درنهایت نیز در سال 2016 برنده این جایزه شد. در این زمینه می توان به ترانه کوبیدن بر در بهشت اشاره نمود، باب دیلن در این ترانه وضعیت یک سرباز مامور کشتار را توصیف می نماید که از کشتن انسان ها به تنگ آمده است.

عشق و عاشقی های باب دیلن

باب دیلن همانند سایر همقطارانش عشق و عاشقی های پیچیده و آتشینی را تجربه کرد، در سال 1961 باب دیلن عاشق هنرمندی با نام سوز راتلو (Suze Rotolo) شد و عشق آن ها چند سال ادامه پیدا کرد تا اینکه در نهایت سوز راتلو از رابطه باب دیلن و خواننده ای با نام جون بایز (Joan Baez) باخبر شد و باب را تنها گذاشت.

باب دیلن جون بایز را نیز به عشق سارا لوندز (Sara Lownds)، که یک مدل زیبارو بود، ترک گفت و در نهایت در سال 1965 با سارا ازدواج کرد.

منبع: grunge

beauty-of-life.ir: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله سرگرمی و گردشگری