طلسم یکی از مربیان می شکند، جام برای قرمزها یا اسپرز؟ - شیوا مارکت

از خاتمه آغاز کنیم! از صدایی که یادآور موسیقی خاطره انگیز گروه کوئین می گردد، از سرود پر شور ما قهرمان هستیم، یکی از هال آف فیم های گرمی، بزرگترین فستیوال موسیقی در جهان. یکی از آن سرودهایی که نیمه های شب فردا پس از سوت خاتمه بازی بر قلب استادیوم طنین خواهد انداخت. اما برای کدام یک؟ قرمزها؟ یا اسپرز؟

شباهت دو تیم فارغ از تفاوت هایشان کم نیست. هر دو به عنوان تیم های دوم گروهشان، آن هم با امتیازی برابر با تیم سوم گروه، حتی با تفاضل گلی برابر و فقط به لطف گل زده بیشتر، پا به این مرحله گذاشتند. لیورپول با سه شکست در مرحله گروهی، سیو جادویی آلیسون بکر در واپسین دقایق بازی با ناپولی که آنها را از حذف نجات داد، پیروزی برابر قهرمان فوتبال آلمان (بایرن مونیخ)، پشت سرگذاشتن آسان پورتو و البته معجزه باشکوه آنفیلد در نیمه نهایی، برابر بارسلونا که بدل به یکی از ماناترین لحظات تاریخ فوتبال شد.

در سویی دیگر، تاتنهام به لطف تساوی اینتر برابر آیندهوون وارد مرحله حذفی شد که در یک هشتم نهائی، نائب قهرمان آلمان (دورتموند) را مقتدرانه پشت سر گذاشت و با نقش کلیدی وی ای آر در عرض چندثانیه، در یکی از دراماتیک ترین یک چهارم نهایی های تاریخ لیگ قهرمانان، مقابل منچسترسیتی قدرتمند از اغما بازگشت و با کامبک تاریخی برابر آژاکس، با درخشش و گل دقیقه 1+95 لوکاس مورا برای اولین بار در تاریخ باشگاه به فینال لیگ قهرمانان راه یافت.

شباهت های این دو با نیمکت مربی ها نیز گره خورده. هم به لحاظ تاکتیکی که هر دو فوتبالی مبتنی بر پرس را اساس کار خودشان قرار می دهند و هم طلسم دو مربی برای ناکامی در جام دریافت با تیمهایشان که خاتمه در این فینال برای یکی از این دو خواهد شکست. لیورپول کلوپ که برای دومین بارمتوالی به فینال لیگ قهرمانان راه یافته، در طی این سالها به سان ققنوسی از آتش زیرخاکستر بیرون آمده تا در قلب آسمان فوتبال اروپا جولان دهد و تاتنهام پاچتینو که بدون یک پوند خرج کردن در دو پنجره جابجایی پا به فینال گذاشته تا از این منظر تاریخ ساز و به یکی تحسین برانگیزترین تیمها تبدل گردد.

با این تفاسیر، هر دوی آنها یادآور یکی از زیباترین جملات تاریخ فوتبال هستند که از زبان بازیکن افسانه ای تاتنهام، دنی بلنچفلاور گفته شده بود اشتباه بزرگی است که تصور کنیم، اول و آخر این بازی در خصوص پیروزی است. هرگز اینگونه نیست. این بازی در خصوص افتخار است، در خصوص اینکه در سبک خودت و با شکوه بروی و رقیبت را شکست بدهی نه اینکه منتظر بمانی تا آنها از خستگی بمیرند.

شاید این بار شایسته است که پس از سوت خاتمه بازی، سرود ما قهرمان هستیم، برای هر دوی آنها در واندا مترپولیتانو، نواخته گردد.

نویسنده: رامین ایمانی نوبر