نشریه تایمز هم از خوش قولی آمریکا ناامید شد

به گزارش شیوا مارکت، نشریه تایمز در یادداشتی با بیان اینکه طرفداران خروج از اتحادیه اروپا به اشتباه به آمریکا امید بسته اند، نوشته است که این تصور که بعد از برگزیت واشنگتن برای انگلیس جایگاهی ویژه قائل می شود و منافع خود را نادیده می گیرد، خیالی خام است.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، نشریه تایمز در یادداشتی که جرمی هانت وزیر خارجه پیشین انگلیس آن را یادداشتی عالی توصیف کرده، به طرفداران خروج انگلیس از اتحادیه اروپا توصیه کرده است که از امید بستن به آمریکا دست بردارند.

دنیل فینکلشتاین ستون نویس این نشریه در یادداشت خود به اظهارات سال 2016 باراک اوباما رئیس جمهور وقت آمریکا در مورد برگزیت اشاره کرده است. اوباما در آن زمان در آستانه همه پرسی درباره خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، هشدار داد که اگر لندن اتحادیه را ترک کند، در آن صورت در خاتمهی صف مذاکرات تجاری با واشنگتن قرار می گیرد، چراکه آمریکا سرگرم مذاکره با بلوک بزرگتری به نام اتحادیه اروپاست و تنها بعد از توافق با اروپا وقت خواهد داشت که با انگلیس هم مذاکره کند.

فینکلشتاین با بیان اینکه ته صف بودن صرفا در مسئله تجارت نیست و موضوعات سیاسی و دیپلماتیک را نیز در بر می گیرد، در پاسخ به این سؤال که آیا اظهارات اوباما در مورد جایگاه انگلیس پس از برگزیت صحیح بوده یا نه، نوشته است: حامیان برگزیت تصور می کنند که با پشت کردن به همگرایی اروپایی، بریتانیا می تواند در جایگاه شریک اصلی انگلیس زبان ها نقش آفرینی کند و در چارچوب یک روابط واقعا ویژه، به شریک اقتصادی، سیاسی و امنیتی ایالات متحده بدل شود.

او سپس این دیدگاه را به چالش کشیده و نوشته است که دیدگاه اوباما، دیدگاه استاندارد دولت های آمریکا از زمان جنگ جهانی دوم بوده و واشنگتن همواره حامی همگرایی اروپایی بوده و از طریق اقداماتی نظیر طرح مارشال به جلوگیری از ورشکستگی اروپا هم کمک کرده است. با این وجود، با روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا که سرسختانه از برگزیت حمایت کرده، این روند حمایت از همگرایی متوقف شده و این مسئله حامیان برگزیت را به این تصور انداخته که می توانند در آینده به واشنگتن اتکا کنند.

فینکلشتاین نوشته است: اما این تصور که این می تواند مبنایی قابل اتکا برای مشارکتی عمیق تر در آینده باشد، خطا است.

او با بیان اینکه ترامپ ممکن است در انتخابات بعدی شکست بخورد و رئیس جمهور بعدی دیدگاهی مشابه رؤسای جمهور پیش از او داشته باشد، نوشته است که علاوه بر این باز هم انعقاد یک پیمان میان آمریکا و انگلیس نیازمند رأی دو سوم اعضای کنگره است، که این امر بسیار بعید به نظر می رسد.

وی می افزاید: حتی اگر فرض کنیم که آقای ترامپ به جای یک سال، پنج سال دیگر هم رئیس جمهور باشد و اختیارات گسترده ای هم داشته باشد. آیا ترامپ کسی که بریتانیا بتواند به او اتکا کند؟ باید شخصیت پیش بینی ناپذیر او را مد نظر داشت. او کسی است که رکس تیلرسون وزیر خارجه اش را با یک توییت، بدون آنکه از قبل به او گفته باشد، عزل کرد. ما حتی اگر با او ازدواج هم کرده باشیم، نمی توانیم به ادامه رابطه با وی مطمئن باشیم.

فینکلشتاین در ادامه نوشته است که حتی ترامپ هم کننده مکتب فکری انزواطلب در آمریکاست و به دنبال تعامل گسترده با دیگر کشور ها نیست، چنانکه او اخیرا هم اعلام کرده که قصد دارد به جنگ های بی خاتمه مضحک آمریکا خاتمه دهد و به همین دلیل نیرو های آمریکایی را از مناطق تحت کنترل شبه نظامیان کرد در شمال سوریه خارج کرده است. وی می افزاید: این اقدام و این بیانیه، لحظه ای مهم در سیاست خارجی آمریکا است.

به گفته نویسنده، تاریخ روابط دو کشور نشان داده است که حتی در دورانی که رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر انگلیس بهترین روابط را با هم داشته اند، باز هم واشنگتن و لندن در موضوعات مختلف با یکدیگر به مشکلاتی برخورده اند، بنابراین، نباید انتظار داشت که انگلیس بعد از خروج از اتحادیه اروپا بتواند به طور کامل به آمریکا تکیه کند.

وی می افزاید: آقای ترامپ به هیچ وجه بین الملل گرا نیست. شعار انزواطلبان، اول آمریکا است، نه اول بریتانیا یا زنده باد کشور های انگلیسی زبان. او می خواهد آمریکا را دوباره عظیم کند، نه اینکه کبیر بودن بریتانیای کبیر را حفظ کند.

در خاتمه این یادداشت آمده است: باراک اوباما از منافع ملی آمریکا توصیفی واقع بینانه داشت. این تصور که سیاست خارجی آمریکا زمانی مبنایی جز آن خواهد داشت، خیالی خام است.