پیغام کمیل قاسمی پس از خداحافظی از دنیای قهرمانی کشتی

به گزارش شیوا مارکت، به گزارش خبرنگاران، کمیل قاسمی روز گذشته از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد و امروز با انتشار نامه ای از حضور چند ساله اش در کشتی گفت.

متن نامه خداحافظی قاسمی به توضیح زیر است:

بالاخره قصه زندگی قهرمانی ام به ایستگاه آخر رسید. در ماه های اخیر به عشق دیدن شور و شوق مردمی که با جان و دل، در دعاهای خود مرا شرمسار کرده بودند، علی رغم دوری از تمرینات و آسیب دیدگی های قدیمی، تن به تمرینات مرتب دادم با یک نیت؛ فقط به قصد حضور در سومین المپیک زندگی ام و کسب مدال طلای بازی های المپیک 2020 توکیو. شاید در جایی نگفته باشم و خیلی ها ندانند که من، با اینکه در سال های اخیر در وزن 125 کیلو مسابقه داده ام و غالباً 12 تا 15 کیلو از رقبایم سبک تر بوده ام، در شروع راه قهرمانی طعم وزن کم کردن را بسیار چشیده ام.

دیروز وقتی می خواستم برای همیشه از عشق جاودانی ام خداحافظی کنم، تمام آن لحظه های شور و عشق و امید، تمام آن لحظه های شادی و شور ملتم و به ویژه اهالی محترم مازندران و همشهریان عزیز جویباری ام، مقابل چشمم رژه می رفت. هیچ وقت نتوانستم با کلمه و واژه ای، محبت شما مردم را جوابگو باشم؛ شما که می دانم در هر کجای دنیا که باشید، برای تشویق و روحیه دادن به من و ما، از هیچ تلاشی فروگذار نمی کنید. یک عمر در طنین آوای شما زیستم. اگر در سالهای نوجوانی، کشتی فقط عشق شخصی ام بود اما بعدها دانستم که این عشق مرا پیوندزده؛ پیوندی ناگسستنی و دائمی با مردمی به قول حضرت مولانا:

این جا کسی است پنهان دامان من گرفته / ‬ خود را سپس کشیده، پیشان من گرفته

این جا کسی است پنهان چون جان و خوشتر از جان / ‬ باغی به من کرده ایوان من گرفته

کشتی صرف نظر از بردها و باخت هایش، نه بخشی از زندگی ام که یکسره خود زندگی ام بود و هست. تک تک شما خوبان چه آنها که تشویقم کردید خالصانه و چه آنها که مشوّق رقیبم بودید و لاجرم مرا مورد عتاب قرار دادید، همه را از صمیم قلبم دوست می دارم. حضور و وجود شماست که معنایِ بودنِ منِ کمترین است. در ایستگاه واپسین این راه سخت طلب حلالیت می کنم از همگی شما؛ چنانچه در این سال ها گرد کدورتی بر دل هایتان نشست، عذرخواهم.

کلام آخر اینکه از مربی سازنده ام آقای حسین نقیبی بسیار متشکرم. از آقای نادر ناظری که از رده سنی نونهالان تا همین آخرین کشتی، همیشه در کنارم بود تشکر می کنم. و شرمسار از پدر و مادرم که به دلیل حضور دائمی در اردوها و سفر ها نتوانستم در کنارشان باشم، باشد که از این پس بیشتر دستبوسشان باشم. از دوستان گرامی ام در جای جای دنیا متشکرم و عذرخواهم که نمی توانم نامشان را تک تک بیاورم. سپاس ویژه ای دارم از اهالی رسانه و ارباب جراید که در تمام این سال ها از نزدیک شاهد تلاش و تلاش بسیارشان بوده ام.

از آقای غلامرضا محمدی که نخستین بار به من اعتماد کرد و در رقابت های قهرمانی آسیا پیراهن تیم ملی را به من سپرد متشکرم. از رقیب دیر و دورم پهلوان پرویز هادی که دیروز مرا بر دوش گرفت و رسم و آیین نیاکان ما را به جا آورد تشکر ویژه دارم. حضور او همیشه انگیزهتلاش بیشترم بود. از آقایان فردین معصومی، محمدرضا آذرشکیب و شیروان محبی هم متشکرم و در پایان ممنونم از استاد رسول خادم که از او بسیار آموختم. بدون اندیشه ها و دست های سخاوتمند این مرد بزرگ، یقیناً در چنین جایگاهی قرار نمی گرفتم. با ایشان قدم در گود معرفت گذاشتم و ورزش باستانی را فرا گرفتم. تا همیشه و همه جا قدردان پهلوان بزرگ ایران زمین هستم.

فرزند کوچک مردم بزرگوار ایران. کمیل قاسمی