چاره جویی نخبگان، ترمز اعتراضات الجزایر را می کشد؟

به گزارش شیوا مارکت، تهران- خبرنگاران- نامزدی مجدد رئیس جمهوری الجزایر، این کشور را طی ده روز گذشته درگیر اعتراضاتی گسترده نموده است. با این حال، هراس از بازگشت جنگ داخلی عاملی است که گرایش اراده اکثریت به سمت دگرگونی کامل اوضاع در الجزایر را سخت می سازد.

چاره جویی نخبگان، ترمز اعتراضات الجزایر را می کشد؟

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری خبرنگاران، اعلام پنجمین نامزدی عبدالعزیز بوتفلیقه برای انتخابات ریاست جمهوری الجزایر که حدود یک ماه و نیم دیگر قرار است برگزار گردد، این کشور مهم شمال آفریقا را دستخوش اعتراضات خیابانی ساخته است.

اعتراضاتی که از اوایل اسفندماه الجزایر را فراگرفت گسترده ترین تجمعات این کشور از زمان آغاز بهار عربی تاکنون محسوب می گردد؛ پدیده ای که از سال 2011، شمال آفریقا و بعضی از کشورهای خاورمیانه را درنوردید و سرنگونی حاکمان اقتدارگرای مصر، تونس، لیبی و یمن را به همراه داشت، در اردن و مراکش تحت لوای اصلاحات مهار شد و در کشورهایی چون بحرین به سرکوب مخالفان دولت انجامید.

از نگاه تحلیلگران، آنچه در کشاکش تحولات بهار عربی به اصلی ترین عامل تداوم وضعیت موجود الجزایر تبدیل شد، امروز نیز در حکم ترمزی برای جلوگیری از دگرگونی های عمیق و اساسی عمل خواهد نمود.

** در الجزایر چه می گذرد؟

همچنان که اشاره شد اعتراضات ده روز گذشته در الجزایر، تحولات این کشور را مورد توجه ناظران قرار داده است. این تحولات به دلیل اینکه چند هفته پس از اوج گیری تجعات ضددولتی سودان و اعلام وضعیت اضطراری در این کشور به وقوع می پیوندد، برای بعضی ناظران نشانه هایی از دور تازه اعتراضات و تحولاتی مشابه بهار عربی در کشورهای عربی- آفریقایی را به نمایش می گذارد. در مقابل این نگاه، بسیاری هم شرایط این دو کشور را متفاوت دیده و امکان تکرار رخدادهای سال 2011 را رد می نمایند.

همچنان که اشاره شد، نامزدی مجدد بوتفلیقه سبب شد تا اعتراضات در الجزایر شعله ور گردد. طی روزهای اخیر طیفی گسترده از روزنامه نگاران، دانشجویان، شهروندان عادی و مخالفان لیبرال، چپگرا و اسلامگرایِ حزب حاکم جبهه آزادیبخش ملی به خیابان ها آمده اند و اعلام می دارند که نمی خواهند بوتفلیقه بار دیگر در الجزایر رئیس جمهور گردد.

اعتراضات اخیر هر چند منجر به درگیری هایی میان مردم و نیروهای امنیتی شده اما مخالفان اعلام داشته اند قصد دارند خواسته های خود را به صورت کاملا مدنی و مسالمت آمیز پی گیری نمایند. از سوی دیگر احزاب مخالف دولت، انتخابات آینده را تحریم نموده اند.

بوتفلیقه که از سال 1999 تاکنون یعنی به مدت 20 سال ریاست جمهوری را در الجزایر در دست داشته طی سال های اخیر شرایط جسمانی مناسبی برای اداره کامل اجرایی این کشور را نداشته است.

مخالفان می گویند بوتفلیقه که از سال 2013 به دلیل سکته اوضاع مساعد جسمانی ندارد و مدت ها است در بیمارستانی در سوئیس بستری است نباید برای بار پنجم نامزد ریاست جمهوری گردد. به گفته آنان وی طی سالیان اخیر حتی عاجز از حضور در مجامع عمومی بوده در واقع اکنون نمادی برای ادامه حاکمیت یک الیگارشی غالب متشکل از نخبگان سیاسی، مالی و نظامی محسوب می گردد.

معترضان، نتیجه این اوضاع را نابسامانی های مختلف به ویژه گسترش فساد و بیکاری می دانند و می گویند ریاست جمهوری بوتفلیقه روی ویلچر نوعی دهان کجی به دموکراسی و منافی شان الجزایری ها است.

حاکمان الجزیره برای انتها دادن به اعتراضات، راهکارهای گوناگونی را در دستور کار قرار داده اند. در اولین اقدام، بوتفلیقه رئیس ستاد انتخاباتی خود را عوض کرد. در تازه ترین تمهید هم بیانیه ای از سوی ستاد انتخابات وی خطاب به مردم الجزایر صادر شد که بر اساس آن بوتفلیقه اعلام داشته در صورت دستیابی به پنجمین ریاست جمهوری، یک سال بیشتر به کار خود ادامه نخواهد داد و دستور برگزاری همه پرسی قانون اساسی و انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری بدون حضور خود را صادر می نماید.

** مهمترین مانع پیش روی دگرگونی عمیق سیاسی در الجزایر

هنوز معلوم نیست بیانیه اخیر بوتفلیقه چه تاثیری در ادامه اعتراضات خواهد داشت. آنچه معین است اینکه نخبگان سیاسی الجزیره قصد دارند از فرصتی یک سال و چند ماهه برای جست وجوی جانشینی مطمئن برای رئیس جمهوری کنونی بهره جویند.

با این حال، عامل مهمتری وجود دارد که می تواند در صورت گسترش اعتراضات و تعمیق بحران به مثابه یک ترمز ذهنی در جامعه الجزایر عمل کند.

به نوشته بسیاری از رسانه ها، ترس درگیری در جنگ داخلی هنوز بر حافظه الجزایری ها سنگینی می نماید و وضعیت بی ثبات و مصائب همسایه شرقی یعنی لیبی پس از سقوط معمر قذافی مزید بر علت شده تا بسیاری همچنان به بوتفلیقه رای دهند.

از دید بسیاری از مخالفان هم حضور بوتفلیقه در راس قدرت طی 20 سال گذشته حداقل این مزیت را داشته که مانع از تکرار وضعیت بحرانی دهه 90 میلادی گردد.

الجزایر با عبور از سال های استقلال از فرانسه (1962 میلادی به بعد) شاهد اجرای سیاست هایی درآمیخته از عدم تعهد و سوسیالیسم بود. وقوع تحولاتی جدید در دهه 80 سبب شد تا شاذلی بن جدید در این کشور دست به اصلاحاتی لیبرالی بزند. ادامه این تحولات بروز اعتراضاتی بود که با اقبال به اسلامگرایان این کشور همراه شد.

جبهه نجات اسلامی الجزایر تشکلی بود که در انتخابات شهرداری ها در سال 1990 گوی رقابت را از جبهه آزادیبخش ملی ربود و می رفت تا در انتخابات ریاست جمهوری سال 1992حزب حاکم را با شکست روبرو سازد.

توقف این انتخابات از سوی نظامیان که دلیل آن جلوگیری از هرج و مرج و بروز ناامنی در الجزایر عنوان شد، سرآغاز درگیری های داخلی در این کشور شد؛ درگیری هایی که به نوشته بعضی منابع طی یک دهه 200 هزار نفر را قربانی خود ساخت.

این درگیری ها پس از انتخاب بوتفلیقه به ریاست جمهوری و به رغم اتهام زنی مخالفان که سلامت انتخابات سال 1999 را زیر سوال می برند رو به فروکش نهاد و وی توانست به وسیله طرحی موسوم به آشتی ملی به این درگیری ها انتها دهد.

این سابقه تاریخی باعث شده تا بسیاری از معترضان مطالبه خود را به شکلی مسالمت آمیز مطرح نموده و اعلام دارند مطالبات سیاسی و مالی خود را نه به وسیله سرنگونی نظام سیاسی که با کنار رفتن بوتفلیقه دنبال می نمایند.

از همین رو این احتمال وجود دارد که نخبگان حاکم بتوانند با وعده اصلاحات، تغییر قانون اساسی و برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری مخالفان را برای خالی کردن خیابان ها متقاعد سازند.

پژوهش**9279

italyro.ir: تور ونیز: تور ونیز ارزان قیمت، تور ونیز ایتالیا

منبع: ایرنا
انتشار: 4 آذر 1400 بروزرسانی: 4 آذر 1400 گردآورنده: shivamarket.ir شناسه مطلب: 3859

به "چاره جویی نخبگان، ترمز اعتراضات الجزایر را می کشد؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چاره جویی نخبگان، ترمز اعتراضات الجزایر را می کشد؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید