افرادی که به دست خودشان جراحی شدند! - شیوا مارکت

این ماجرا های ده گانه را بخوانید:

10. دکتر جری نیلسون

نوع جراحی: بیوپسی (تکه برداری)

دکتر جری لین نیلیسون، یک پزشک آمریکایی باتجربه است. در سال 1998 او به عنوان پزشک یک ایستگاه در قطب جنوب، موسوم به ایستگاه آموندسن- اسکات، استخدام شد. در طی فصل زمستان، او تنها پزشک مقیم در این ایستگاه بود. در مارس سال 1999، او متوجه شد که توده ای در پستان راستش دارد به همین خاطر از طریق ایمیل و ویدئوکنفرانس مشاوره ای با پزشکان آمریکایی انجام داد و از توده، بیوپسی (تکه برداری) انجام داد.

نتیجه بیوپسی، دقیق نبود، چون موادی که برای بیوپسی لازم هستند و در ایستگاه نگهداری می شدند، تاریخ گذشته بودند و دقت تشخیصی را پایین می آوردند. از آنجا که در زمستان دسترسی به ایستگاه به هیچ عنوان وجود ندارد و هواپیما ها هم جای مناسبی برای فرود ندارند، تصمیم گرفته شد که با یک هواپیمای نظامی و از طریق چتر نجات، اسباب و مواد لازم برای این پزشک فرستاده شود. خانم نیلسون یک بیوپسی دیگر انجام داد و وقتی تصویر لام ها برای پزشکان فرستاده شد، مشخص شد که سلول های توده، سرطانی هستند. نیلسون مجبور شد که با کمک ساکنان ایستگاه، در همان ایستگاه شیمی درمانی را شروع کند تا اینکه در ماه اکتبر هواپیمایی برای بازگرداندن وی فرستاده شد.

بعد از رسیدن به آمریکا، چندین جراحی روی خانم نیسلون انجام شد و عمل ماستکتومی (قطع پستان) روی وی انجام شد.

جالب اینجاست که بعد از بهبود، خانم نیسلون کتابی در مورد تجربه اش با عنوان Ice Bound نوشت. بعد ها با استفاده از مطالب این کتاب، یک فیلم تلویزیونی با بازی سوزان ساراندون ساخته شد:

سوزان ساراندون

9. آماندا فیلدینگ

نوع جراحی: شکافتن جمجمه

آماندا فیلدینگ، یک پزشک نیست، او یک هنرمند و کارگردان فیلم های علمی است. در یک بازه زمانی این زن دچار ناراحتی روحی شد، طوری که تصور می کرد باید حتما عمل شکافتن جمجمه رویش انجام شود تا بهبود پیدا کند. او مدت ها دنبال پزشک قابل اطمینانی می گشت که حاضر به این عمل باشد، ولی کسی را پیدا نمی کرد. افرادی که به خاصیت درمانی شکافتن جمجمه عقیده دارند، عقیده دارند که ایجاد یک شکاف کوچک در جمجمه باعث گردش راحت تر خون در مغز می شود.

سرانجام او تصمیم گرفت که خودش دست به کار شود. فیلدینگ وقتی 27 ساله بود یک درل (مته) دندانپزشکی خرید که با فشار پا، کنترل می شد، سپس یک عینک تیره هم به چشم زد تا خونی که از سرش می آید، جلوی دیدش را نگیرد. با چاقوی جراحی شکافی در پوست سرش داد و بعد شروع کرد به مته کاری!

در طی این کار هراس انگیز، او یک لیتر خون از دست داد، اما او از نتیجه جراحی خودش راضی بود. در طی 4 ساعت بعد از عمل، او احساس خوشحالی و آرامش می کرد. خودش می گوید: (بعد از عمل) بیرون رفتم و برای شام گوشت کبابی خوردم، بعد از آن هم به مهمانی رفتم.

جالب اینجاست که او فیلم کوتاهی در مورد شکافتن جمجمه هم تهیه کرد که البته فقط برای افرادی که دعوت کرده بود، نمایش داده شد. او آنقدر به خاصیت درمانی شکافتن جمجمه عقیده داشت که دو بار به مجلس رفت تا تقاضا کند تحقیقات علمی برای جستجوی خواص درمانی شکافتن جمجمه انجام شود!

8. دبورا سامپسون (1760 تا 1827)

نوع جراحی: خارج کردن گلوله

داستان این زن هم در نوع خود شنیدنی است. در سال 1782، این زن برای اینکه بتواند وارد ارتش شود، خودش را به عنوان مرد جا زد و با نام رابرت شاتلفت در هنگ چهارم ارتش نام نویسی کرد. از آنجا که که او قوی بنیه و بلندقد بود و ظاهر چندان زنانه ای نداشت، کسی شک نمی کرد که او در واقع یک مرد است.

همه چیز خوب پیش می رفت تا اینکه او در جریان یک درگیری نزدیک نیویورک، مجروح شد. برای خارج کردن گلوله، او به بیمارستانی برده شد. اما او از بیم اینکه حین عمل جنسیتش مشخص شود، خودش گلوله را از محل اصابتش که در رانش بود، خارج کرد و بعد زخم را با یک سوزن خیاطی دوخت. وقتی که زخم های او بهبود پیدا کرد، او دوباره به ارتش برگشت.

تا سال 1783 که سامپسون یک جراحت دیگر برداشت، کسی متوجه جنسیت واقعی نشد. وقتی ارتشی ها متوجه شدند که او یک زن است، مرخصش کردند، ولی از آنجا که در جریان خدمت نظامی زخمی شده بود، مقرری ای برایش در نظر گرفتند. در سال 1838، کنگره موافقت کرد که به ورثه او هم مستمری پرداخت شود.

7. دکتر اوان اونیل کین (1862 تا 1933)

نوع جراحی: برداشتن آپاندیس و ترمیم فتق کشاله ران

دکتر اوان اونیل کین، یک جراح پیشرو و پزشک برجسته یکی از بیمارستان های نیویورک بود. او تصمیم گرفت که به همه ثابت کند که برای جراحی های کوچک نیازی به بیهوشی عمومی نیست. برای این کار، او تنها با بیهوشی موضعی، آپاندیس خودش را برداشت!

در حالی که او روی تخت عمل دراز کشیده بود و با استفاده از یک آینه جای عمل را می دید، سه پزشک دیگر به او کمک می کردند. او خودش برش لازم برای جراحی را روی شکمش ایجاد کرد و آ پاندیسش را برداشت و و کار بخیه را به دستیارانش سپرد.

دکتر اونیل کین، در سال 1932 و در 70 سالگی دست به ماجراجویی پیچیده تری زد، این بار تصمیم گرفت که فتق کشاله رانش را عمل کند. به خاطر نزدیکی شریان رانی به محل عمل، این عمل، کار ظریفی است.

اما دکتر اونیا کین، پیروز شد، عمل را در کمتر از دو ساعت با پیروزیت به سرانجام برساند. همان طور که در تصویر بالا می بینید، این پزشک در طی عمل خودش کاملا آرامش داشت و حتی در حالی که تیغ جراحی چند میلیمتر تا شریان حساس، فاصله داشت با اطرافیان شوخی می کرد!

6. Joannes Lethaeus

نوع جراحی: برداشتن سنگ مثانه - سال 1620

تصور کنید کسی جراح نباشد و 400 سال پیش دچار رنج و عذاب سنگ مثانه باشد و بعد تصمیم بگیرد، خودش، سنگ مثانه اش را بردارد.

دکتر نیکولاس تولپ، جراح هلندی و شهردار وقت آمستردام -که در تصویر زیر تابلویی را که رامبراند از او در حین تشریح کشیده، می بینید-، در صفحاتی از کتاب ملاحظاتی در پزشکی ماجرای این کار جنون آمیز را اینچنین توصیف می کند:

نعل بندی به نام جوناس لتائوس تصمیم گرفت، خودش سنگ مثانه اش را دربیاورد. برای همین، همسرش را به بهانه خرید ماهی به بیرون خانه روانه کرد و بعد با کمک برادرش مشغول کار شد. او ابتدا سنگ را با دستانش لمس کرد و بعد پوست و بافت روی سنگ را در محل پرینئوم (قسمت زیر لگن در بین دو ران) را با چاقویی که مخفیانه تهیه کرده بود، برش داد. او به تدریج برش را طویل تر کرد، آنقدر که اندازه اش برای عبور سنگ مناسب شود.

اما سنگ خیلی بزرگ بود، طوری که او مجبور شد، محل برش را از دو طرف با فشار انگشتانش، گشادتر کند و با نیروی زیاد زور بزند تا سنگ خارج شود. سرانجام سنگ با پاره کردن مثانه، خارج شد. سنگ بسیار بزرگ بود و حدود 110 گرم وزن داشت. واقعا تعجب آور بود که چگونه کسی بدون استفاده از ابزار مناسب توانسته، چنین سنگی را خارج کند.

5- سامپسون پارکر - نوع جراحی: قطع کردن دست راست - سال 2007

پارکر، کشاورزی اهل کارولینای جنوبی است، در سپتامبر سال 2007، هنگامی که او مشغول دروی غله مزرعه اش بود، متوجه شد که ماشین خرمنکوب به خاطر گیر کردن ساقه گیاهان، از حرکت بازایستاده. او تصمیم گرفت با خارج کردن آنها، ماشین را به کار بیندازد. اما ماشین را با بی احتیاطی خاموش نکرد و در نتیجه دستش در ماشین گیر کرد. متأسفانه کسی در اطرافش نبود که به کمکش بیاید و تقلای یک ساعته او هم نتیجه ای نداشت و هر لحظه قسمت بیشتری از دستش در ماشین فرو می رفت.

او ابتدا با یک میله آهنی، به صورت موقت مانع حرکت چرخ دنده های دستگاه شد و بعد با دست دیگرش که هر لحظه بی حس تر می شد یک چاقوی جیبی را درآورد و شروع به بریدن انگشت هایش کرد. اما اوضاع بعد از مدتی اوضاع برای او بدتر شد، چرا که ماشین داشت آتش می گرفت. هراس آتش، او را از شوک ناشی از قطع کردن انگشت هایش در آورد. او می دانست اگر دستش را آزاد نکند، زنده زنده خواهد سوخت. برای همین وقتی چاقو به استخوانش رسید، وزنش را روی دستش انداخت، تا استخوانش را بشکند.

سرانجام پارکر خودش را آزاد کرد و و با وسیله نقلیه کشاورزی در طول جاده راند، تا بلکه بتواند جلوی اتوموبیلی را بگیرد. خوشبختانه او به موتورسیکلتی در جاده برخورد، بعد از اطلاع، هلیکوپتر امداد از راه رسید و او را به بیمارستان برد. پارکر قبل از اینکه به خانه برود، 3 هفته تمام در بخش سوختگی بستری بود. در این مدت 25 نفر از همسایگانش، کار دروی مزرعه را برایش انجام دادند.

4- دکتر لئونید روگوزوفن

نوع جراحی: برداشتن آپاندیس

سال 1964، دکتر روگوزوف، در 27 سالگی مقیم ایستگاهی در قطب جنوب بود. در این زمان او تشحیص داد که مبتلا به آپاندیسیت حاد شده است. شرایط او داشت بدتر می شد و به خاطر شرایط آب و هوایی، هواپیمایی نمی توانست فرود بیاید. به همین خاطر او تصمیم گرفت، خودش را عمل کند.

او با بیهوشی موضعی عمل را شروع کرد، در حین عمل، هواشناس ایستگاه، ریتراکتور (وسیله ای که دو سوی برش جراحی را می گیرد و برش را باز نگه می دارد) را برایش نگه داشت، راننده ایستگاه آینه را برای او نگه داشته بود، دانشمندی هم وسایل عمل را به او می داد.

دکتر روگوزوف در حالت خم شده به جلو، عمل را انجام داد و گرچه یک بار طی عمل از حال رفت، توانست عمل را کمتر از دو ساعت انجام دهد. بعد از دو هفته او کاملا بهبود پیدا کرد و به سر کارش در ایستگاه برگشت.

3- دوگلاس گودال

نوع جراحی: قطع کردن دست راست

سال 1998، دوگلاس گودال ماهی گیر 35 ساله ای که خرچنگ صید می کرد، به دریا رفته بود تا خرچنگ هایی را که به دام افتاده بودند، در قایقش بار بزند. اما موج بزرگی ناگهان تعادل قایق او را به هم زد و باعث شد، دستش در بالابر کوچکی که در قایق داشت و برای بالا آوردن تله ها از آن استفاده می کرد، گیر بیفتد.

او تنها بود و تنها راه نجاتش این بود که خودش دستش را قطع کند، برای همین او با چاقویی دستش را قطع کرد. هوا و امواج سرد دریا، باعث می شد که شدت خونریزی او کم شود.

سرانجام او پیروز شد به ساحل برشود. او پس از بهبودی از کارش دست برنداشت و قایقش را هم تعمیر کرد.

2. آرون رالستون

نوع عمل: قطع کردن دست راست

رالستون یک مهندس مکانیک آمریکایی است، او که عاشق کوهنوری است، کارش را به عشق کوهنوری رها کرده بود و قصد داشت به قلل مرتفع صعود کند. در یکی از همین کوهنوردی ها در سال 2002، تخته سنگی روی دست راست او افتاد. 5 روز تمام او تلاش کرد که تخته سنگ را جابجا کند، اما پیروز نشد. گرسنگی و تشنگی توان را از او گرفت و سرانجام او تصمیم گرفت با چاقویی، دستش را قطع کند.

او چاقوی کندی در اختیار داشت و با زجر بسیار بافت نرم دستش را برید، کار قطع کردن تاندون ها دشوارتر بود و او مجبور شد با آن ها را پاره کند. اما قطع کردن دست، هم سرانجام کار نبود، او با وسیله نقلیه اش 8 مایل فاصله داشت و مجبور بود با خونریزی و درد 8 مایل را هم راه برود. سرانجام او به کوهنوردان دیگری برخورد که نجاتش دادند.

اما این واقعه تلخ، باعث نشد او دست از کوهنوردی بردارد، او با استفاده از یک دست مصنوعی همچنان کوهنوردی می کند و از آن لذت می برد.

او کتابی هم در مورد این حادثه و بازگشتش به کوهنرودی با عنوان Between a Rock and a Hard Place نوشته است. او قصد دارد سال 2010 به کوه اورست صعود کند. هدف او از این صعود، آگاهی دادن به مردمان زمین در مورد خطرات تغییر آب و هوا است.

1. اینس رامیرز

نوع عمل: سزارین

رامیرز در دهکده کوچکی با تنها 500 نفر جمعیت و یک خط تلفن زندگی می کند. سال 2000 او برای هشتمین بار باردار شده بود تا صاحب فرزند هشتم شود! او در ان زمان 40 سال سن داشت.

در یکی از روزها، زمانی که اینس رامیرز در خانه اش تنها بود، درد زایمانش شروع شد. بعد از 12 ساعت تحمل رنج، پیشرفتی در زایمان او حاصل نشد و او متوجه شد که آخرین بارداری او ممکن است واقعا به قیمت جانش تمام شود. به همین خاطر تصمیم گرفت، بچه اش را با سزارینی به سبک خود، خارج کند. مقداری الکل نوشید و بعد با چاقویی شروع به بریدن شکمش کرد، بعد از یک ساعت او به رحمش رسید و نوزاد پسرش را سالم خارج کرد. بند ناف را هم با چاقویی برید و از حال رفت.

وقتی به هوش آمد، پارچه ای دور شکم خون آلودش پیچید و از پسر شش ساله اش خواست که کمک بیاورد. چند ساعت بعد، او به بیمارستان منتقل شد، در آنجا عمل شد تا آسیبی که به روده اش در طی سزارین شخصی اش انجام داده، ترمیم شود. سرانجام او از بیمارستان مرخص شد و کاملا بهبود پیدا کرد.

رامیرز تنها زنی در تاریخ است که توانسته است، خودش خودش را سزارین کند. داستان او آن قدر جالب و باورنکردنی بود که در شماره مارس 2004، مجله بین المللی مامایی و بیماری های زنان به چاپ رسید.

در عکس چاقوی جراحی خانم رامیرز را مشاهده می کنید!

safariro.ir: سافاری رو: گردش و تفریح در سافاری های جهان