اگر هیچ جشنواره ای هم برگزار نشود ما باز هم فیلم می سازیم - شیوا مارکت

اصغر فرهادی سازنده فروشنده در این باره گفت: فکر می کنم فستیوال ها می توانند برای فیلم ها خیلی خوب باشند و از سوی دیگر می توانند برای فیلمسازان خیلی خطرناک باشند زیرا می توانند فیلمساز را در رقابتی با خودش قرار دهند و سینما را به یک ماراتن رقابتی بدل نمایند.

فرهادی گفت: ما فیلم نمی سازیم که در جشنواره های سینمایی پیروز شویم، ما فیلم می سازیم زیرا عاشق فیلم ساختن هستیم. حتی اگر به ما بگویند دیگر جشنواره سینمایی برگزار نمی گردد و دیگر جایزه هم اهدا نخواهد شد ما به فیلم ساختن ادامه می دهیم.

پیروزیت فرهادی در اسکار 2012 با فیلم جدایی در دریافت جایزه اسکار نه تنها بر فیلم بعدی او تاثیر گذاشت بلکه زندگی او را نیز تغییر داد.

فرهادی درباره این که چگونه در پاریس به ساختن فیلم گذشته پرداخت، داستان شگفتی تعریف کرد. او از وقتی برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم برلین در سال 2007 برای فیلمش درباره الی شد در سطح جهان شناخته شد، اما او پس از جدایی بود که توانست فیلمش را در همه جهان به نمایش درآورد و صنعت فیلم ایران را به تحرک واداشت. فرهادی پس از آن تصمیم گرفت تا به خانه بازگردد و تجربه فرهنگی خودش را به عنوان یک فرد منظم تکرار کند.

در همان سفر به ایران یک مامور بلیت عکس او را پیش از این که سوار هواپیما گردد تا به ایران بازگردد گرفت و در فیس بوک قرار داد. تا وقتی او روی جایگاه اش بنشیند دیگر همه می دانستند که او مسافر این هواپیماست. خلبان از او خواست تا در کنار دستش بنشیند و بعد او در فرودگاه با موجی از مردمی که به استقبالش آمده بودند روبه رو شد. جمعیت آنقدر زیاد بود که حتی نگرانی امنیتی ایجاد شد.

فرهادی به ایران بازگشت زیرا مدت زیادی بود از کشورش دور بود و احساس دلتنگی می کرد. او برنامه ریزی کرد تا فیلمی اسپانیایی پس از جدایی بسازد اما بعد تصمیم گرفت تا پیش از شروع آن، فیلم بعدی اش را در ایران جلوی دوربین ببرد.

در واقع، او برای فیلمسازی در ایران دلش تنگ شده بود. او داستانی درباره یک زوج معمولی را انتخاب کرد که یادآور زوج جدایی بودند که با شکستی در رابطه شان روبه رو می شوند. عشق او به کار کردن روی صحنه نمایش موجب شد تا او به نوعی داستان نمایش را هم در فیلمش وارد کند.

او در میان نمایشنامه نویسان مشهور شروع به آنالیز کرد و در نهایت اثری از آرتور میلر نمایشنامه نویس مشهور آمریکایی پس از جنگ جهانی دوم را انتخاب کرد که درباره فروشنده ای است که در حال سفر است تا بتواند رویاهایش را عملی کند، اما او انتها خودش را عقب مانده تر از همه می یابد و مجبور می گردد با واقعیت روبه رو گردد.

این کارگردان می گوید این هدیه ای از سوی آرتور میلر بود و می افزاید: ارتباط زیادی بین مرگ فروشنده و داستان خودم می دیدم.

فرهادی دوست دارد این قصه را تراژدی ای مدرن بنامد. وی می گوید: در داستان های کلاسیک به سبک یونان باستان، درام از درگیری بین نیروی خوب و بد ایجاد می گردد.

به گفته وی، در تراژدی های مدرن درگیری بین خوب و خوب است. مرگ فروشنده یک مدل برای تراژدی مدرن است و فرهادی معتقد است خیلی با داستانی درباره رویاهای آمریکایی متفاوت است.

وی می گوید: در کشور من این نمایشنامه خیلی خوب شناخته شده است و سالی یک بار روی صحنه می رود و همواره خوب دیده می گردد.

به نظر می رسد تماشاگران از این حرف متعجب می شوند. به همین دلیل فرهادی توضیحات شگفت انگیزتری می دهد و می گوید: آمریکایی ها و ایرانی ها از زاویه دید احساسی به مسایل نگاه می نمایند و از این نظر شبیه یکدیگر هستند.

او می افزاید: آنچه مرا بسیار متعجب می نماید این است که مردم این دو کشور، که خیلی شبیه هم هستند به عنوان دشمن شناخته می شوند. این کاری است که رسانه ها انجام داده اند. آنها هستند که تفاوت ها را به جای مشابهت ها برجسته می نمایند.

کارگردان کانادایی و شروع همه چیز از کن

دیگر فیلمسازان حاضر در این نشست تجربیات ترکیبی مشابهی داشتند و درباره احساس شان درباره فستیوال های فیلم صحبت کردند. زاویه دولان 27 ساله کارگردان کانادایی سازنده این تنها انتها جهانست در کن با اقبال زیادی روبه رو شد. وی در جوایز پالم اسپرینگز در 20 سالگی نیز با فیلم مادرم را کشتم با اقبال زیادی روبه رو شد. او در پاسخ به سوال فاینبرگ گفت کن مکان بسیار عزیزی در قلب من است و از آنجا بود که همه چیز برای من شروع شد.

بعد او درباره زندگی در کانادا صحبت کرد که یادآور هنر است و فیلمسازان به راحتی در جشنواره ها صحبت می نمایند تا از هنر و فرهنگ بومی خود بگویند و همین به گسترش فرهنگ بین المللی منجر می گردد.

وی گفت: هنرها سفر می نمایند و داستان ها می مانند و ما به گذشته نگاه می کنیم و می فهمیم چه کسی هستیم. این راه ما برای ارتباط با داستان هاست که کاملا در ساخت جامعه ما تاثیرگذار بوده است.

تجربه سازنده اولین انیمیشن بخش اسکار خارجی زبان

کلود باراس از سوییس که برای انیمیشن زندگی من به عنوان یک کدو سبز در میان نامزدهای اسکار جای دارد از کوشش برای یافتن کلمات درباره این جایزه مهم گفت. او چهار سال را با گروهش که شامل 200 نفر می شدند صرف ساخت این انیمیشن کرد که از 10- 12 سالگی آرزوی آن را در سر داشت و این ناگهان به اولین انیمیشنی بدل شد که در بخش فیلم خارجی زبان اسکار برای نخستین بار به عنوان نامزد پذیرفته شد.

او گفت: انگار در سرزمین عجایب بودم.

اگر سوئد و نروژ با هم مانده بودند

هانس هولم کارگردان سوئدی سازنده مردی به نام اووه درباره این صحبت کرد که جوایز می توانند کار را برای استفاده از یاری های اقتصادی دولتی آسان تر نمایند و اریک پوپه فیلمساز نروژی سازنده فیلم انتخاب شاه درباره کشورهایی که زمانی متحد بودند صحبت کرد و یادآوری کرد که این اسطوره سوئدی یعنی اینگمار برگمن بود که چندین اسکار برد، نه سوئد. وقتی پوپه گفت نروژ هنوز امیدوار است که بتواند اولین جایزه اسکار فیلم خارجی را ببرد، هولم به کنایه گفت: اگر با ما مانده بودید، اسکار برده بودید.

فیلم پوپه در بازار بین المللی به نمایش درآمد، اما او درباره این حرف زد که چه طور چیزی که در امریکا هرگز تهیه نمایندگان به سراغش نمی روند می تواند در نروژ به یک چیز احساس برانگیز بدل گردد. فیلم او درباره درگیری پادشاه نروژ و پسر او در جریان جنگ جهانی دوم بر سر چگونگی مقابله با تهاجم نازی هاست.

اسامی نامزدهای اسکار خارجی زبان عبارت است از

این فقط انتها جهانست از کانادا ساخته زاویه دولان

سرزمین من از دانمارک ساخته مارتین ساندپیت

تونی اردمان از آلمان ساخته مارن آده

فروشنده از ایران ساخته اصغر فرهادی

انتخاب پادشاه از نروژ ساخته اریک پوپه

بهشت از روسیه ساخته آندری کونچالوفسکی

مردی به نام اووه از سوئد ساخته هانس هولم

زندگی من به عنوان یک کدوسبز انیمیشن سوییسی ساخته کلود باراس

فهرست نامزدهای کوتاه هشتاد و نهمین دوره جوایز اسکار 24 ژانویه 2017 (5 بهمن) اعلام می گردد.

اسکار 2017 در تاریخ 26 فوریه (9 اسفند) برندگان خود را خواهد شناخت.

tafatton.ir: تفطن: گردشگری، تور لحظه آخری ارزان قیمت، بلیط، ویزا، هتل