بی باک: خبرهای خوبی از ورزش، با زمزمه های مهاجرت به گوش نمی رسد، تکواندو از لحاظ مالی در جا زده است - شیوا مارکت

مهدی بی باک در گفت و گو با خبرنگار ورزشی خبرنگاران، در خصوص حضور در آمریکا و اینکه قصد بازگشت به ایران را دارد یا نه، گفت: با توجه به اینکه کرونا تمام فعالیت های ورزشی در جهان را تحت تاثیر قرار داده، فعلا در آمریکا ماندگار هستم تا این شرایط درست شود و بعد تصمیم بگیرم به ایران بازگردم یا ادامه فعالیت خود را در اینجا ادامه دهم.

وی در خصوص همکاری با فدراسیون تکواندو آمریکا گفت: نحوه تشکیل و تمرین تیم ملی آمریکا با ایران متفاوت است. در آمریکا در سال یک یا دو انتخابی برای مسابقات مهم برگزار می کنند. اردوی آنها نیز یک ماه قبل از مسابقات برگزار می شود و مانند ایران اینگونه نیست که کل سال در اردو باشند. تا سالیان گذشته حدود 80 درصد بازیکنان آمریکا با مربی شخصی خود به مسابقات اعزام می شدند، اما با انتخاب پائول گرین انگلیسی در یک سال و نیم گذشته به عنوان سرمربی این کشور شرایط تا حدودی متفاوت تر شده و شکل تیم تر به خود گرفته است.

سرمربی سابق تیم ملی تکواندو شرح داد: از طرفی هر ایالت یک فدراسیون برای خود دارد و من با رئیس فدراسیون ایالت کالیفرنیا و تگزاس صحبت هایی برای همکاری داشتم، اما بعد از شیوع گسترده ویروس کرونا و تعطیلی تمامی فعالیت ها از جمله تمرینات تیم ملی تکواندو آمریکا، دیگر این صحبت ها ادامه دار نشد. منتظرم با بازگشت شرایط به حالت قبل ادامه صحبت ها را انجام دهیم. اصولا به هر پیشنهادی ابتدا به خوبی فکر می کنم و فقط چون پیشنهادی ارائه شد آن را سریعا قبول نمی کنم.

بی باک با اشاره به افت تکواندو آمریکا بعد از خداحافظی برادران لوپز گفت: خانواده لوپز یکی از پرافتخارترین خانواده های جهانست و استیون لوپز نیز با توجه به مدال هایی که کسب کرده، پرافتخارترین تکواندوکار جهان است. بعد از مسائل برادران لوپز و قطع همکاری آنها، این افت بیشتر به چشم آمد. یکی از دلایل افت تکواندو آمریکا این است که آنها مانند کشورهای بزرگ جهان از جمله ایران، کره جنوبی، روسیه و انگلیس کمپ برگزار نمی کنند و تمریناتشان به صورت مجزا برگزار می شود که ساختار یک تیم را ندارد.

وی در خصوص اعتراض تکواندوکاران به مبالغ پایین قراردادهای لیگ تکواندو گفت: لیگ باید جذابیتی برای بازیکن داشته باشد تا در آن شرکت کند. زمانی در هیچ ورزشی پول نبود و ورزشکاران رایگان در لیگ مسابقه می دادند، اما وقتی بحث معیشت بازیکن در تورم فعلی در میان باشد، نمی توانیم قراردادهایی با مبالغ 10 سال ببندیم.در ابتدای لیگ تکواندو حتی مبلغ قراردادهای ما از والیبال و بسکتبال بیشتر بود، اما در حال حاضر می بینیم مبالغ این لیگ ها با تکواندو فاصله بسیار زیادی دارد و تکواندو 10 سال است که در جا می زند. این موضوع باعث سرخوردگی بازیکن می شود و ما همیشه نمی توانیم با ادبیاتی مانند اینکه بازیکن باید غیرت داشته باشد از آنها بخواهیم مبارزه کنند.

ملی پوش پیشین تکواندو ایران یادآور شد: در این میان برخی از باشگاه ها و مربیان نیز مقصر هستند و برای اینکه بتوانند بتوانند تیم خود را در لیگ حفظ کنند، قراردادها را پایین نگه می دارند. این موضوع باعث می شود چراغ لیگ خاموش شود. قرارداد سال 85 من 30 میلیون تومان و چیزی معادل 27 هزار دلار بود، اما در حال حاضر به بازیکنان تاپ و ملی پوش خود 2 هزار دلار نیز نمی دهیم.

بی باک گفت: زور مسئولان کشور فقط به ورزش می رسد. هر جا که نیاز به شادی، نشاط و امیدواری مردم است، دست به دامن ورزش می شوند تا ورزشکاران در مسابقات المپیک، بازی های آسیایی و جام جهانی امید را به مردم تزریق کنند، اما زمان قدردانی به هر نحوی اجرت کار آنها را پایین می آوریم. این موضوع از لحاظ رفتاری و کرداری نیز درست نیست و فقط مربوط به امسال نمی شود. بعد از بازی های آسیایی بوسان، وزیر ورزش آن رفتار را با مربیان انجام دادند و با تفاوتی که میان ورزشکاران و مربیان در اهدای جوایز قائل شد صدای همه مربیان را درآورد.

وی تاکید کرد: فکر می کنم قانونی است که پاداش ورزشکاران بر اساس تعداد سکه باشد و هر فردی نمی تواند سلیقه ای رفتار کند و قانون تایید شده در وزارت ورزش را تغییر دهد. این قانون بر اساس تورم بر مبنای سکه به تصویب رسیده و نمی شود سکه ای که چند سال پیش 2 میلیون تومان بوده را امروز تبدیل به ریال کنیم و به ورزشکار بدهیم. اینها باعث مهاجرت و سرخوردگی ورزشکاران و کاهش انگیزه ها آنها می شود. جوایز فعلی کفاف خرج مکمل های سالیانه ورزشکاران حرفه ای را هم نمی دهد.

نایب قهرمان سابق جهان افزود: متاسفانه خبرهای خوبی از ورزش کشور نمی شنوم و وقتی حجم مهاجرت زیاد می شود و در میان ورزشکاران زمزمه مهاجرت وجود دارد، اتفاق خوبی در انتظارمان نخواهد بود. در خارج از مرزهای ایران نیز البته خبر خاصی وجود ندارد که فکر کنیم برای همه ورزشکاران فرش قرمز پهن کرده اند، اما به عنوان کسی که ورزشکار و مربی ملی بودم اعتقاد دارم یک قهرمان بیشتر از هر چیزی نیاز به احترام دارد.

بی باک تاکید کرد: اگر مسئولان به ورزشکاران ما احترام بگذارند و حتی برای کاهش جوایز آنها جلسه ای برگزار و صادقانه شرایط مملکت را تشریح کنند، خیلی بهتر از رفتارهای فعلی است. به ورزشکار رودررو بگوییم که پول نداریم جایزه بدهیم که البته چنین چیزی نیست. مگر چند ورزشکار قهرمان المپیک، جهان و آسیا در کشور داریم که نمی توانیم جایزه آنها را به درستی بدهیم؟ اگر بخواهیم برای پاداش قهرمانان راهکار ایجاد کنیم، هزار راه وجود دارد. می توانیم به 10 ورزشکار فلان رشته که مدال جهانی گرفتند، بگوییم این مجموعه ورزشی شهرداری برای 2 سال در اختیار شما قرار می گیرد تا از آن درآمدزایی داشته باشید، اما نمی خواهیم از ورزشکاران به درستی قدردانی کنیم.

کنفرانس هکا: مجله خبری و تحلیلی صنایع کشاورزی و تولیدی