جزیره روبن سمبل پیروزی روح انسانی بر سختی ها - شیوا مارکت

روبن آیلند طی 400 سال گذشته تاریخ کاملا متفاوتی داشته و به عنوان های مختلفی مانند دفتر پستی، پایگاه ماهیگیری، ایستگاه صید وال، بیمارستان، تیمارستان، پایگاه نظامی، محل نگهداری بیماران جزامی و ننگین ترین آن ها به عنوان مکانی برای کیفر نمودن وحشیانه سیاهان به کار گرفته شده است و سمبل سرکوب سیاسی طی دوران دولت آپارتاید بوده است. از سال 1997، یعنی زمانی که این جزیره و زندان توسط خود نلسون ماندلا به روی عموم باز شد، تعداد بازدیدکنندگان سالانه از 100 هزار نفر در سال نخست به 400 هزار نفر در سال 2005 افزایش یافت. در زمان های اوج سال، روزانه 2000 گردشگر، یک تور سه ساعت و نیمه شامل لنج سواری روی آب، یک سفر با اتوبوس و یک تور بازدید از زندان همراه با راهنما را انجام می دهند. بازدید از مکان های معروف مانند خانه انفرادی روبرت سوبوکو، از فعالان سیاسی، معدن لایم استون (سنگ آهک) جایی که ماندلا و هم زندانی هایش برای بریدن سنگ و ساختن وسایل زندان به بیگاری گرفته شده بودند (و بر اثر انعکاس شدید تابش نور سوی چشمانشان را از دست دادند)، کلیسا و قبرستان جزامی ها، دهکده نگهبانان و زیستگاه پنگوئن ها، بزهای کوهی و سایر جانداران حیات وحش جزیره بخش هایی از گردش با اتوبوس می باشد. دیدار با یکی از زندانیان سیاسی سابق یا گاهی اوقات یکی از نگهبانان زندان و نیز بازدید و دریافت عکس در سلول انفرادی کوچک حقیرانه نلسون ماندلا - جایی که وی به مدت 18 سال از دوران 27 ساله زندان خود را صرف نوشتن کتاب های ممنوع خود کرد و آن ها را به طور قاچاقی به بیرون زندان می فرستاد و به همبندانش برای جنبش های انقلابی بر ضد آپارتاید الهام می بخشید - باعث جالب تر شدن این تور می گردد.

در سرتاسر جهان مثال هایی از گگرددن زندان ها برای بازدید عموم وجود دارد. اما روبن آیلند با ارائه یک بازدید بسیار نزدیک و شخصی از رنج های زندانیان سیاسی و معرفی زندانیان واقعی که حالا به عنوان راهنمایان تور می باشند، در میان تیم منتخبی از کارمندان شامل هنرمندان، تاریخ نویسان، فعالان محیط زیست و حتی نگهبانان سابق زندان، تجربه ای متفاوت را به وجود می آورد. بنابراین روبن آیلند یک موزه آثار باستانی یا عکس نیست، بلکه یک وسیله تعاملی، تجربی، احساسی و آموزشی است که می کوشد با مثال هایی از بازشناسی و بخشندگی به ترویج برادری، برابری نژاد و صلح بپردازد. بروشور ترویجی آن به توضیح فلسفه پشت سر این ابزار منحصر به فرد می پردازد: افرادی که در این جزیره زندانی بودند توانستند با تبدیل این زندان چاه جهنمی به سمبل آزادی فردی به یک موفقیت روانی و سیاسی دست یابند. روبن آیلند نه تنها برای آفریقای جنوبی و قاره آفریقا، برای کل جهان به سمبل پیروزی روح انسانی بر سختی ها و مصائب تبدیل شد.

از این رو موزه روبن آیلند، بیشتر مکانی برای عرضه تجربه های به یادماندنی است تا یک بنای یادبود یا محصولی برای جذب گردشگران، روبن آیلند با داشتن این تاریخ تلخ و ثبت آن به عنوان یک میراث جهانی در سال 1999، و در کنار ویژگی های محیطی خود، مانند داشتن نمای کاملی از کوه های تیبل، یک بندرگاه رنگارنگ بین المللی و حیات وحش متنوع آن، برای همواره به عنوان یک مقصد گردشگری بسیار مهم و یک سمبل قابل لمس از تاریخ تکه تهک شده آفریقای جنوبی باقی خواهد ماند؛ اگرچه مهم ترین چالش آن برای آینده، یافتن راه هایی است که پس از درگذشت کارمندان منحصر به فرد و بی همتای زندان که جاذبه ای مهم و اصلی برای آن هستند، این موزه را مثل گذشته بکر و زنده نگه دارند. بسیاری از راهنمایان فعلی تورها با خود ماندلا و سایر فعالان سیاسی معروف معاشرت و دیدار داشته اند و این مسئله آنان را به جزئی زنده از تاریخ تبدیل نموده است، به طوری که هرگز نمی توان دستگاه های پخش صدا را که به عنوان راهنمایان از راه دور معروفند، یا هنرپیشه ها و حتی توضیحاتی را که برای استفاده در ضبط صوت ها ضبط شده اند، جایگزین آنان کرد.

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری