خانه رویا شد؛ برنامه ریزان خواب ماندند! - شیوا مارکت

به گزارش خبرنگاران، بهمن ماه 1397 از سوی دفتر اقتصاد مسکن، زیرمجموعه معاونت مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی اعلام شد که قیمت مسکن در شهر تهران به میانگین متری 10 میلیون و 66 هزار تومان رسیده که 2.9 درصد نسبت به ماه قبل و 86 درصد نسبت به ماه مشابه سال قبل افزایش نشان می دهد. به بیان دیگر، مسکن هنوز با رشد قیمت ماهیانه روبرو است و به نظر می رسد دستگاه های دولتی نقش بازدارنده ای در این شرایط ایفا نمی نمایند.

یکی از تشکیلات دولتی که وظیفه ذاتی آن برنامه ریزی برای ایجاد تعادل در بازار مسکن است، به نظر می رسد این وظیفه خود را فراموش نموده و صرفاً به ارائه آمار از رشد روزافزون قیمت مسکن بسنده می نماید. مسؤولان وزارت راه و شهرسازی طی سال های اخیر همیشه تحلیل می کردند که با توجه به 2.5 میلیون مسکن خالی در کشور، عرضه به اندازه کافی وجود دارد و هر ساله اعلام می کردند که رشد قیمت مسکن حدود نرخ تورم یا پایین تر از آن قرار می گیرد. برآوردهایی که می تواند از آنالیز های آماری دفتر اقتصاد مسکن نشأت گرفته باشد. با این حال اوضاع آن طور که مدیران این دفتر انتظارش را داشتند پیش نرفت و از آذرماه سال 1396 روند رشد افسارگسیخته قیمت مسکن شروع شد تا نهایتاً به 10 میلیون و 66 هزار تومان در بهمن ماه 1397 رسید.

انباشت 3.5 میلیون تقاضا برای مسکن

از جمله انتقاداتی که به این تشکیلات دولتی می گردد این است که آیا نباید در زمان مقتضی، هشدارهای لازم را برای فراوری و عرضه مسکن به مسؤولان وزارت راه و شهرسازی ارائه می کرد؟ توهم آرامش در بازار مسکن با وجود 2.6 میلیون مسکن خالی در حالی وجود داشت که از سال 1395 که این آمار ارائه شد اغلب کارشناسان هشدار می دادند خانه های خالی که اکثراً لوکس و نیمه لوکس هستند نباید معیار برنامه ریزی باشد؛ چرا که از دسترس اقشار متوسط و پایین جامعه خارج است. حالا فعالان حوزه ساخت و ساز، یکی از عوامل اصلی جهش قیمت مسکن را بی توجهی به انباشت 3.5 میلیون تقاضا در بازار مسکن طی پنج سال اخیر عنوان می نمایند.

ایرج رهبر، نایب رئیس انجمن انبوه سازان استان تهران می گوید: ما از پنج سال قبل پیش بینی می کردیم که با رشد شدید مسکن روبرو شویم چرا که طی این سال ها 3.5 میلیون انباشت تقاضا ایجاد شد و طبیعی است که وقتی عرضه نسبت به تقاضا کمتر باشد، افزایش قیمت اتفاق می افتد.

افزایش ساخت و ساز در تهران با وجود گرانی مصالح

در شرایطی که پس از افزایش نرخ دلار، قیمت مصالح ساختمانی رشد چشمگیری داشته، آمارهای اعلام شده از مرکز آمار حاکی از افزایش 31, 6 درصدی واحدهای مسکونی پیش بینی شده در پروانه های صادر شده برای احداث ساختمان توسط شهرداری تهران در فصل بهار سال جاری نسبت به فصل بهار پارسال است. با توجه به کاهش 54 درصدی معاملات، احتمالاً نیمی از واحدهای آماده فراوری به 490 هزار واحد خالی استان تهران افزوده خواهد شد. هم چنین اغلب مصالح ساختمانی با رشد قیمت روبرو شده که می تواند به فاصله زمانی، اثر منفی در فراوری و عرضه مسکن بگذارد.

با این وجود به دلیل اتخاذ سیاست های انقباضی در سال های گذشته، فراوری مسکن به اندازه کافی وجود ندارد. طبق برآورد طرح جامع مسکن باید سالیانه حدود یک میلیون واحد مسکونی احداث گردد در حالی که محاسبات جدید بر اساس پروانه های ساختمانی، هم اکنون فراوری حدود 300 هزار واحد است.

سازندگان در حال ترک صنعت ساختمان هستند

فرشید پورحاجت، دبیر کانون انبوه سازان با بیان این هشدار که به دلیل فشار مالیاتی و ضعف قانون پیش فروش، فعالان واقعی حوزه ساخت و ساز به زودی این بخش را ترک خواهند کرد، می گوید: حدود 13 میلیون جوان در کشور داریم که به سن ازدواج رسیده یا از سن ازدواج گذشته اند. یعنی هم اکنون با 5 تا 6 میلیون کسری مسکن روبرویم که باید تأمین گردد. از سوی دیگر گفته می گردد 2.5 میلیون مسکن خالی در کشور وجود دارد. در همه جای جهان برای تعادل بخشی به بازار مسکن، مازاد 6 تا 10 درصد را نگه می دارند. این 2.5 میلیون نیز حدود 10 درصد کل واحدهای مسکونی کشور را تشکیل می دهد که می توان آن را به عنوان تعادل بخشی در نظر گرفت و بر این اساس به 5 تا 6 میلیون مسکن در کشور احتیاج داریم.

در سال 1395 عنوان می شد مدت انتظار خانه دار شدن در ایران 12 سال است و کوشش می گردد تا سال 1405 این عدد به 8 سال کاهش یابد. حالا بعد از دو سال یک کارشناس اقتصاد مسکن از رسیدن مدت انتظار خانه دار شدن به 25 سال سخن می گوید. سلمان خادم المله با بیان این که محاسبات جدید بر اساس قیمت های بهمن ماه 1397 نشان می دهد مدت انتظار خانه دار شدن در ایران به حدود 25 سال رسیده است بیان می نماید: با توجه به کاهش شدید قدرت خرید خانوارها، طرف تقاضا نسبت به افزایش مجدد قیمت مسکن واکنش خنثی نشان خواهد داد.

تلاطم بازار مسکن این موضوع را به ذهن می رساند که برداشت خشک، سطحی و اتکای صرف به آمار و ارقام نه تنها کمکی به خانه دار شدن مردم ننموده بلکه به ایجاد انحراف در راستا برنامه ریزی منجر شده است. چه آن که اگر ارائه آمار صرف، کمکی به اصل قضیه می کرد قاعدتاً نباید تعداد مستاجرها از 26 درصد در سال 1390 به 31 درصد در سال 1395 می رسید. موضوع دیگر این که طی سال های 1390 تا 1395 که تعداد واحدهای خالی از سکنه در کشور از 1.6 میلیون به 2.5 میلیون واحد رسیده، نقش دفتر برنامه ریزی و اقتصاد مسکن برای راهنمایی سرمایه گذاران چه بوده است؟

managore.ir: ایستگاه بازی: آشنایی با بازی های کامپیوتری و کنسول های بازی