سیاهپوستان در راه تسخیر هالیوود

به گزارش شیوا مارکت، روزنامه جام جم: فیلمسازان سیاهپوست برای اثبات توانایی های خود، راهی طولانی را پیموده اند و حالا در حال بهره برداری از این کوشش ها هستند. اگر روزگاری هالیوود به سیاهان به چشم حقارت و تحقیر نگاه می کرد، این روزها برای کسب موفقیت های بیشتر نگاهش را به آنها دوخته است.

گزارش تحقیقی نشریه هالیوود ریپورتر خبر از آن می دهد که سال 2018، فیلمسازان سیاهپوست یک رکوردشکنی تاریخی را به نام خود در تاریخ سینمای آمریکا به ثبت رساندند. در سال گذشته میلادی، فیلمسازان سیاهپوست بیشترین تعداد فیلم سینمایی را در تاریخ حیات مبارزات خود کارگردانی کردند. اتحادیه کارگردانان آمریکا هم به مناسبت این رکوردشکنی تاریخی و کسب این پیروزیت بزرگ، به همکاران سیاهپوست خود تبریک گفته است. سال 2018 نوسان زیادی داشت و حوادث مختلفی را تجربه کرد، اما هنرمندان سیاهپوست می توانند به این موضوع افتخار نمایند که این سال، برای آنها سال خوب و پرباری بوده است.

به نوشته نشریه هالیوود ریپورتر، سالی که گذشت سال خبرهای خوب و بد با هم بود. در بین خبرهای خوب، مهم ترین خبر مربوط به پیروزیت بالا و مثال زدنی فیلمسازان سیاهپوست بوده است؛ 16 فیلمساز سیاهپوست در این سال، فیلم هایشان را روانه پرده بزرگ سینما کردند.

نکته جالب توجه این که فیلم های ساخته شده توسط این فیلمسازان، توانست در فهرست فیلم های پرفروش و بسیار پیروز سال هم قرار گیرد. تا قبل از این، سال 2008 برای فیلمسازان سیاهپوست سال خوب و پرثمری بود. در این سال، هشت فیلمساز توانستند فیلم هایشان را روانه پرده نمایند.

سال خاص و خوب

استیسی ال اسمیت، فیلمساز مستقل و محقق سینما می گوید: سال 2018 واقعا سال خاص و خوبی برای سیاهان بود و تصویر زیبایی از خود برای آنها به جا گذاشت. این سال به همگان نشان داد یک فیلمساز چگونه می تواند خود را به اثبات برساند. در عین حال، تعیین شد این داستان ها هستند که منبع الهام کمپانی های بزرگ فیلمسازی قرار می گیرند و برای آنها نوع داستانگویی اهمیت بسیاری دارد. زمانی که این داستان ها به اشکال گوناگون و روایت های متنوع تعریف شوند، تهیه و توزیع نمایندگان فیلم های سینمایی، حتما سراغ آنها خواهند رفت. در این حالت، برای تهیه و فراوری نمایندگان محصولات سینمایی مهم نیست کارگردان پشت دوربین سفید پوست است یا سیاهپوست. امروزه تعیین شده تنها چیزی که توجه همگان را به خود جلب می نماید، این است که یک فیلمساز تصوراتش را به بهترین شکل ممکن به تصویر بکشد و تماشاگرانش را سرگرم کند.

ادعاهای زنانه

با تمام اینها، تنها یک فیلمساز زن در بین این 16 فیلمساز سیاهپوست حضور دارد. برخی منتقدان با اشاره به این موضوع، به طرح این پرسش می پردازند که چرا تعداد فیلمسازان زن تا این اندازه کم است؟ آوا دوورنی، فیلمساز زن این جدول، شیاری در زمان را ساخته است. البته رقم فروش این درام اجتماعی نشان می دهد بالاترین رقم فروش را در بین فیلم هایی دارد، که تا امروز توسط یک فیلمساز زن کارگردانی شده است.

از زمان ریاست جمهوری جورج بوش تا به حال، دوورنی یکی از هفت زن رنگین پوستی است که یکی از صد فیلم بزرگ و برجسته تاریخ سینما را کارگردانی نموده است. البته منتقدان و تحلیلگران سینمایی به این نکته مهم و تاسف برانگیز اشاره می نمایند که در کل شمار فیلمسازان زن همچنان اندک باقی مانده و نشانه ای از افزایش تعدادشان نیست. از سال 2007 و تعداد 1200 فیلمی که طی این مدت اکران عمومی شده، فقط 4درصد فیلمسازان آن را خانم ها تشکیل می دهند.

توزیع غیرعادلانه

در رابطه با بحث توزیع فیلم ها، شرکت سونی را باید مثال زد که 14 فیلم آن را فیلمسازان سیاهپوست ساخته بودند. به همین خاطر، این شرکت فیلمسازی اعتبار ویژه ای در بین منتقدان و قشر روشنفکر کسب نموده است. کمپانی دیزنی هم این روزها روی خوشی به سیاهان نشان داد و کارگردانی دو فیلم خود را به دست آنها سپرد. جالب این که رایان کوگلر هم جواب خوبی به مدیران این کمپانی داد.

بلک پنتر/ پلنگ سیاه او نه تنها رکوردهای فروش (700میلیون دلار در آمریکای شمالی) را شکست و به پرفروش ترین فیلم سال 2018 تبدیل شد، بلکه منتقدان را هم راضی کرد. این اکشن کمیک استریپی حالا مدعی دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم سال هم هست. کمپانی برادران وارنر بیشتر به دنبال فیلمسازان آسیایی بود و دو تا از چهار فیلمساز آسیایی سال (جیمز ون و جان ام چو) را به خدمت گرفت. این دو هم، دو تا از 20 فیلم پرفروش سال را کارگردانی کردند.

مخالفت با تفکیک رنگ

رایان کوگلر در ارتباط با افزایش شمار کارگردانان سیاهپوست می گوید: شرایط تغییر نموده و حتی متعصب ترین آدم ها هم متوجه این واقعیت شده اند، که دیگر نمی توان به شیوه گذشته عمل کرد. هنرمندان رنگین پوست چیزی کمتر از همکاران سفید پوست خود ندارند. اگر امکانات و موقعیت در اختیارشان قرار داده گردد، نشان می دهند چه توانایی هایی دارند. سال 2018 از این نظر، آزمایش خوبی برای همه بود و ثابت شد سیاهان می توانند حتی برخی وقت ها بهتر از همکاران سفید خود عمل نمایند. البته در کل، اعتقادی به سیاه و سفید ندارم و مخالف این طور تفکیک کردن ها هستم، اما تا امروز، این موضوع در بین دست اندرکاران سینما رواج داشته و هنرمندان سیاه و سفید به دو دسته تقسیم می شوند. امیدوارم روزی برسد چنین تقسیم بندی نداشته باشیم و نه از فیلمساز سیاه یا فیلمساز سفید، که فقط از لفظ فیلمساز استفاده کنیم و بس.