علت پر خوری و 5 روش درمان خانگی آن

به گزارش شیوا مارکت، اختلال پرخوری یکی از اختلالات خوردن می باشد که فرد مبتلا بدون احساس گرسنگی یا احتیاج به غذا، به طور کنترل نشده ای، غذا مصرف می نماید.

به گزارش، شکی نیست زمانی که پرخوری می کنید دچار اضافه وزن میشوید . شما زمانی چاق می شوید که کالری های دریافتیتان بیشتر از کالری هایی باشد که می سوزانید. در این مقاله چند دلیل پرخوری را عنوان و راهکار هایی برای مقابله با آن ها را مطرح می کنیم.

اختلال پرخوری چیست؟

اختلال پرخوری باعث ایجاد رفتارهای کنترل نشده برای خوردن و حس شرمساری و افسردگی در فرد می گردد. این عارضه عموما در دوران نوجوانی و در اوایل 20 سالگی بروز پیدا می نمایدوقتی به اختلال پرخوری مبتلا هستید، در مدت کوتاهی، بیشتر از حد معمول غذا مصرف می کنید. این بیماری همراه با پریشانی و عدم کنترل رفتار است

خوردن تنقلات یا غذا به مقدار زیاد و به صورت غیر ارادی

سریع غذا خوردن بدون توجه به محتویات آن

تنها غذا خوردن به دلیل شرمندگی از نوع خوردن در حضور دیگران

حس عدم کنترل بر رفتار غذا خوردن افراطی

حس افسردگی، ناراحتی، گناه در خصوص چگونه غذا خوردن

اضطراب شدید یا افسردگی پس از خوردن های افراطی

غذا خوردن غیر ارادی تا مرز انفجار حتی زمانی که فرد سیر است

حس منزوی بودن و بیان نکردن احساسات خود

علت های رایج پرخوری:

ژنتیک: افراد مبتلا به مشکل اختلال پرخوری ممکن است حساسیت بیشتری به دوپامین داشته باشند. این هورمون مسئول احساس دریافت پاداش و لذت است. تحقیقات بسیاری نشان می دهند که این اختلال ارثی است.

بی توجهی به مقدار غذا: گاهی وقت ها پرخوری نتیجه ناآگاهی ما است. بیشتر مردم نمی دانند بیش از آنچه که می سوزانند کالری دریافت می نمایند. آن ها نمی دانند حین ورزش چند کالری می سوزانند، با خوردن غذا چند کالری دریافت می نمایند و اصولاً هر روز باید چند کالری دریافت نمایند

جنسیت: اختلال پرخوری در زنان شایع تر است. در آمریکا 3.6 درصد خانم ها در بخشی از زندگی خود این اختلال را تجربه می نمایند اما در مردان 2 درصد است. این تفاوت مربوط به فاکتورهای بیولوژیک اساسی است

تغییرات درون مغز: آنالیز ها نشان داده اند افراد مبتلا به اختلال پرخوری دچار تغییراتی در مغز شده اند که نتیجه اش پاسخ به غذا و کاهش کنترل اشتها

سریع غذا خوردن: زمانی که تند و باعجله غذا می خورید مغز فرصت کافی برای مخابره احساس سیری را پیدا نمی نماید. برای همین شما در دام پرخوری می افتید.

اندازه بدن: تقریبا 50 درصد افراد مبتلا به اختلال پرخوری چاق هستند و از این تعداد 50 تا 25 درصد به دنبال جراحی های لاغری هستند. مسائل وزنی هم یکی از علل به وجود آمدن این اختلال است.

بشقاب های بزرگ: اگر غذایتان را در یک بشقاب بزرگ سرو کنید، تمام سعی خود را خواهید کرد که تمامش کنید، حتی اگر سیر شده باشید. ما به طور طبیعی در ظروف بزرگ تر، بیشتر غذا می خوریم. به گفته دانشمندان، این در واقع حقه چشم است! بشقاب های بزرگ باعث می شوند فکر کنیم غذایی که در آن است، کمتر از چیزی است که باید باشد یا حداقل اینکه به چشمان ما کمتر می آید.

تصویر از بدن: فراد مبتلا به اختلال پرخوری تصور بدنی بسیار منفی دارند. نارضایت بدنی، رژیم دریافت و پرخوری همگی با شکل گیری این اختلال در ارتباط هستند

پرخوری کردن: آنهایی که به اختلال پرخوری مبتلا هستند گزارش داده اند که از علائم ابتدایی شان این بوده است که از قدیم پرخوری هایی داشته اند و شامل پرخوری های شدید در دوران کودکی و یا اوایل نوجوانی بوده است.

آسیب های عاطفی: اتفاقات استرس آور زندگی مانند آزار دیدن، مرگ، جدایی از یکی از اعضای خانواده و یا تصادف از فاکتورهای خطر به حساب می آیند. مسخره شدن در کودکی به علت وزن نیز از دلایل مرتبط با اختلال پرخوری است

راه درمان پرخوری:

رفتاری درمان شناختی رفتاری به شناسایی احساسات منفی و رفتارهایی که موجب پرخوری می شوند، تمرکز می نماید و راهکارهایی برای بهبود آن به بیمار می دهند. این روش از موثرترین راه های درمانی اختلال پرخوری است و به یاری درمانگر و یا خود درمانی انجام می گردد.

درون فردی روان درمانگری درون فردی، اختلال پرخوری را به عنوان یک مکانیزم مقابله با مسائل شخصی می بیند. بنابراین این روش درمانی با درمان مسائل شخصی، اختلال پرخوری را رفع می نماید.

رفتار درمانی اختلال پرخوری را به عنوان واکنشی به تجربه های منفی روزانه می بیند. این روش از تکنیک هایی مانند آگاهی ذهنی و نظم و ترتیب دادن به احساسات بیمار برای مقابله و متوقف ساختن پرخوری استفاده می نماید. هنوز معین نیست که این روش در طولانی مدت اثربخش هست یا خیر؟

وزن درمان کاهش وزن با کم کردن وزن و بهبود تصور ذهنی از بدن و افزایش اعتماد بنفس بیمار به درمان علائم پرخوری می پردازد. این روش درمانی شاید به اندازه روش های دیگر پیروز نباشد اما برای برخی از افراد تاثیر گذار است.

داروها شاید در کوتاه مدت سبب بهبود پرخوری شوند. با این حال برای تشخیص تاثیر دارو در بلند مدت وجود تحقیقات گسترده تر و طولانی مدت لازم است. داروها به اندازه روان درمانی تاثیر گذار نیستند و عوارض جانبی نیز دارند