نقد قسمت دوم فصل هشتم سریال بازی تاج و تخت

به گزارش شیوا مارکت، پخش فصل پایانی مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت از هفته گذشته شروع شده است و این هفته نیز شاهد پخش قسمت دوم فصل هشتم بودیم. همانطور که هفته گذشته نگاه منتقدان را به قسمت اول بازتاب دادیم، این هفته هم می توانید بخشی از نظرات دو منتقد آمریکایی را درباره قسمت دوم بخوانید.

ممکن است در این نوشته بخشی از داستان مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت لو برود

جاش ویگلر - هالیوود ریپورتر

قسمت دوم از فصل پایانی مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت به نوعی راستا رسیدن به جنگ بزرگ را هموار کرد.

در دقایق پایانی قسمت دوم بالاخره شاهد عملی شدن یکی از قدیمی ترین وعده های مجموعه بودیم؛ در دریافت یک جنگ تمام عیار بین زندگان و مردگان. جنگی که البته خون ریزی های مربوط به آن را هنوز ندیده ایم.

سرنوشت جیمی یکی از بزرگترین سوالات هفته دوم فصل آخر بازی تاج و تخت بود. بسیاری از شخصیت ها (با دلایلی که لزوما غیرمنطقی هم نبودند) خواهان مرگ جیمی شدند؛ یکی از آن ها دنریس تارگرین بود که پدرش مدت ها پیش توسط جیمی کشته شده است. خشم دنریس نسبت به جیمی یکی از نقاط برجسته تریلرهای فصل آخر هم بود و حال هم کنجکاویم عاقبت این خشم را بدانیم و هم آنچه در جنگ بزرگ رخ خواهد داد.

دیوید سیمز - آتلانتیک

در قسمت دوم از فصل پایانی مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت بیش از هر چیز شاهد جنبه های گوناگون انسانی درگیر در نبرد بزرگ پیش رو بودیم؛ داستان اتحادها و دوستی هایی که در 7 فصل گذشته شکل گرفته اند. وینترفل و نبرد بزرگ میان زندگان و مردگان همچون یک تنش دراماتیک جدی در این اپیزود به چشم می خورد. عنوان این قسمت شوالیه هفت پادشاهی بود و توسط بریان کاگمن از عناصر شاخص مجموعه نوشته شده است.

این قسمت که در شب پیش از جنگ می گذرد، گردهم آیی بسیاری از شخصیت های محبوب را در وینترفل نمایش می دهد؛ شخصیت هایی که درباره بسیاری از شکایات و نارضایتی های قدیمی شان گفت وگو می نمایند؛ در این قسمت ماجراهای عاشقانه ریشه دار را دنبال می کنیم و در کل می توان گفت نگاهی دقیق داریم به همه آنچه این شخصیت ها را کنار هم آورده است.

نمی توان با چنین ایده ای مخالف بود؛ بازی تاج و تخت همواره تا حد زیادی به روابط بین فردی و تاثیرشان بر داستان پرداخته و صرفا بر نمایش جنگ های بزرگ تکیه ندارد. با این وجود حال با دیدن قسمت دوم به نظر می رسد که واقعا نیازی به بخش عمده ای از محتواهای قسمت اول نبود؛ قسمتی که از ریتمی بسیار کند رنج می برد و تمرکز بیش از حدی بر رابطه جان-دنریس داشت (رابطه ای که کمتر از هر رابطه در این مجموعه قانع نماینده است و صرفا به دلایل خاص مربوط به طرح داستانی وجود دارد). حال فرض کنید که قسمت قبل را خلاصه کنیم و به قسمت دوم بیافزاییم. به نظر می رسد بتوانیم از این دو قسمت یک ساعت بازی تاج و تخت با کیفیت بیرون بکشیم.

درباره رابطه آریا و گندری پیش از جنگ بزرگ باید گفت این رابطه کاملا قابلا فهم است با این وجود صحنه های مربوط به آن واقعا به شکل ناشیانه ای به تصویر کشیده شده اند. در کل با پیش رفتن سریال از مجموعه ترانه یخ و آتش جرج آر. آر. مارتین بخشی از توسعه طرح داستان نوعی نظم تصنعی و آزاردهنده پیدا نموده که این بخش را هم می توان از اثرات همین موضوع دانست.

ابدا اینطور نیست که من مخالف صحنه های آرام تر و کم تنش تر سریال باشم اما واقعا در دقایقی از قسمت دوم حس می شد که گویی یک لیست روبروی عوامل قرار گرفته و آن ها قصد دارند مطمئن شوند که به هر چیز مقداری زمان اختصاص یافته و حال می توان تعدادی از کاراکترها را در جنگ بزرگ به کشتن داد.

هفته آینده ماجراهای وینترفل به نقطه روشن تری خواهند رسید و می توان وستروس را در قالب یک تصویر بزرگتر آنالیز کرد اما سوال اینجاست که زمان کافی برای آنالیز عمیق تر آنچه در پیش است باقی مانده یا نه؟