آتشِ گفتار حقوقی دامنِ خانواده&zwnjها و جامعه اسلامی را می&zwnjگیرد ، دوری از پست&zwnjهای شغلی؛ زنان را ناتوان می&zwnjسازد - شیوا مارکت

سینا کلهر عضو سابق مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی در مصاحبه با خبرنگار اجتماعی خبرنگاران، بیان کرد: مسئله ای با عنوان حقوق برابر، دو گانه ای برای زنان و مردان در جامعه به وجود آورده و بی دلیل تنش هایی در سطح خانواده و جامعه ایجاد نموده است. همچنین در نگاه دینی و اسلامی، مسئله زن یا مرد به شکل دو گانه مطرح نشده است و انحراف عظیم، طرح مسئله حقوق زن و احیای حقوق زن با تعابیر اسلامی تر، استیفای حقوق شرعی زنان است. البته این نکته به این معنا نیست که در جامعه اجحاف و ظلم بیشتری به زنان شده است و بخش قابل توجهی از حقوق آن ها تضییع شده، بلکه مهم این است که با چه زبانی مسئله حقوق برابر بین زنان و مردان مطرح می گردد. زبان و گفتار حقوقی که حق زنان و مردان باید داده گردد، مشکل اساسی ایجاد می نماید. چراکه زبان بین زنان و مردان در خانواده و جامعه حقوقی نیست و بیشتر زبان اخلاقی و اجتماعی است.

کلهر اظهار کرد: شاید عظیمترین اتفاقی که باید بیافتد این است که از خانواده، جامعه و مخصوصاً جامعه اسلامی به لحاظ گفتاری حقوق زدایی بگردد، ولی در همان حال و درعمل باید حد نهایت حقوق طرفین نیز به رسمیت شناخته گردد و حقوق آن ها نیز داده گردد. همچنین در نظام فکری دینی و درواقع، نظام فکری که امام خمینی، شهید بهشتی و شهید مطهری در موضوع زن داشتند و بعد ها رهبری نیز آن را پیگیری کردند. دیدگاه این است که زن و مرد را یاری گر یکدیگر می دانند، به این معناکه زن و مرد را نمی توان روبه رو و رودروی یکدیگر قرار داد، بلکه عنصر واحدی است که با همکاری و یاری صورت گیرد که اول خانه و بعد جامعه را می سازند. به همین دلیل، باید گفت که نه تنها حضور زن در جامعه امر اضافی نیست بلکه بدون حضور زن جامعه شکل نمی گیرد و اصلاً باقی نمی ماند.

وی ادامه داد: واقعیت این است که حضور زنان بسیار لازم است. چراکه بدون این حضور امکان تحقق بخش زیادی از اهداف و آرمان ها به عنوان یک نظام سیاسی و انقلاب اجتماعی وجود نخواهد داشت و تداوم صورت نمی گیرد. در طول تاریخ و مخصوصاً تاریخ معاصر، زنان هم پاسبانان فرهنگ و هم پاسداران واقعی خاک و وطن بودند. همچنین صیانت از جامعه، فرهنگ و خاک کشور بر دوش زنان نیز بوده است. در واقع شایسته نیست که نقش زنان را محدود به محیط خانه بدانیم و نقش آفرینی زنان را در جامعه نادیده بگیریم. باید گفت اگر نقش آفرینی زنان در انقلاب، از ابتدای انقلاب تا پیروزی آن وهمچنین چندین سال اول انقلاب که حضور موثر و ارزشمندی داشتند را محترم می شمردیم و این حضور را در اداره کشور نیز رعایت می کردیم، اکنون نه به جهت مالی، اما به جهت فرهنگی و اجتماعی قطعا شرایط بسیار بهتری داشتیم. همچنین به لحاظ فرهنگی و اجتماعی، که تناسب خیلی بیشتری در امور فرهنگی و اجتماعی کشور از جمله، آموزش و پرورش، نهاد های فرهنگی و اجتماعی دارند، اگر کار به دست خانم ها سپرده می شد از شرایط بسیار مساعد تری برخوردار بودیم.

کلهر تأکید کرد: یکی از عظیمترین ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی در کشور، فاصله دریافت زنان از فضای اصلی مسئولیت های شغلی است. همچنین استفاده حداقلی از ظرفیت آنان باعث شده، زنان در چهار دهه اخیر، ضعف اساسی در پذیرش پست های شغلی داشته باشند. دور نگه داشتن زنان از فعالیت های جدی در جامعه موجب شده آنان در پست، صندلی و مسئولیت های شغلی ضعف داشته باشند و توانایی اداره آن را نداشته باشد.

عضو سابق مرکز پژوهش های مجلس گفت: از طرفی جمهوری اسلامی نیز به خانم ها عزت داده است. در زمینه های شغلی از جمله؛ حوزه آموزش، کسب تحصیلات عالی و همین طور فعالیت هایی که در حوزه تولیدات فرهنگی، رمان و داستان و... پیشرفت بسیاری داشته اند. در نهایت اگر واقعا نگاه تمدنی و اسلامی به مسائل داریم، احتیاج به بازاندیشی جدی نسبت به صندلی زن در جامعه است. اما این به معنای نگاه لیبرال و رادیکال نیست که زنان را از کار خانه و خانواده منع کنیم و به حضور و فعالیت در جامعه دعوت کنیم. بلکه در گفتار اسلامی، ساختن خانه و جامعه بر دوش هر دو جنس است. به این معنا که خانواده یاری گر معنی و مفهوم پیدا می نماید و زن و شوهر باید در تکامل و رشد زندگی شخصی خود و در سرانجام برای ساختن جامعه بکوشند. اگر این همکاری به هر دلیلی هم بخورد، خانواده و کشور نیزاز جهت درست خارج و به مطلوبیت نخواهد رسید.

وی اضافه نمود: از جمله مواردی که این را اختلال را ایجاد می نماید، دوگانگی ها و حقوقی کردن بیش از حد مسئله زن و مرد است و این نباید به شکل افراطی باشد. کمااینکه می بینید یک زمانی قانون جمهوری اسلامی از مهریه به عنوان حق زن حمایت می کرد، اما نتیجه آن، انبوه زیادی از مردانی بودند که در زندان هستند و نه خانواده ای تشکیل می شد و نه رضایتی حاصل می شد. همچنین کاسبی صورت می گرفت که به خانه، خانواده، زنان و جامعه آسیب جدی میرساند.

کلهر ازعان کرد:، اما اصل این است که وقتی زنان را به جامعه دعوت می کنیم، باید ببینیم جامعه تا چه حدی مناسب برای حضوراجتماعی آنان است. معمولاً کار راحتی انجام می دهیم و به جای اینکه محیط کار را به نحوی بسازیم که همه خانم ها با کم ترین چالش و مساعد ترین حالت حضور پیدا نمایند، در مقابل کاری می کنیم که خانه ماندن را ترجیح دهند و اگر در جامعه و محیط کار حاضر شوند به قدری شرایط کار را برای آنان سخت می کنیم که پشیمان گردد. مسئله ساده که همه کشور را انجام می دهند این است که محل کار زنان کمی شرایط مساعد تر داشته باشد. به طور مثال در کنار محل کار افراد، یک مهدکودک وجود داشته باشد. این کار قانون است و همه مکلف هستند که به آن عمل نمایند، اما جامعه زنان را از این ظرفیت کوچک نیز محروم می کنیم.

وی یادآور شد: نکته دیگر در نظام حقوقی کشو این است که، عمدتاً مرد مسئول تامین زندگی، نفقه، مهریه و ... است. پس اولویت در اشتغال با مرد باشد، در گفتار حقوقی صحیح است، اما در گفتار اخلاقی و در جامعه سنتی، زن و مرد از زمان های گذشته دوشادوش یکدیگر کار می کردند. اکنون مشاهده می گردد که درنظام شهری بیش از 70 درصد مشاغل خدمات یا صنعت است و نزدیک به 70 درصد جمعیت در شهر زندگی می نمایند. اما 50 سال قبل، 60 درصد جمعیت در روستا زندگی می کردند و بخش اصلی اقتصاد، کشاورزی یا دامداری بوده است و زن دوشادوش مرد در تامین هزینه ها یاری نموده و مالکیت آن نیز به رسمیت شناخته شده بود.

کلهر درباره آسیب های خانه ماندن زن اظهار کرد: منتفی کردن مسئله و در خانه ماندن زنان، قطعاً بدون آسیب نخواهد بود. چراکه با تحولات و تغییراتی که در زندگی شهری اجرا شده است، آسیب در خانه ماندن زن بسیار بیشتر از حضور اجتماعی آنان است. درواقع اگر برای زنان در خانه سازو کار و بسته فراغتی فراهم نگردد با آسیب های جدی روبرو خواهیم بود. چراکه نزدیک به 24 میلیون خانوار در ایران داریم که شاید 23 میلیون آن ها خانواده باشند، همچنین 30 درصد بدون فرزند و 30 درصد تک فرزند هستند، به این معناکه 60 درصد خانواده ها تک فرزند یا بدون فرزند هستند. پس منطقی به نظر نمی رسد که زن، تنها در خانه باشند و فعالیتی نداشته باشند. همچنین تعدادی از افراد که در خانه هستند تحصیلات عالیه دارند و به جای اینکه از این فرصت استفاده نمایند، عملاً این ظرفیت را از بین می برند. از طرفی حقوقی کردن مسئله به خانواده ها آسیب جدی میزند. چراکه بسیاری معتقد هستند که اشتغال زن به خانواده آسیب خواهد زد و تمام تحقیقات این نکته را تایید می نمایند و نشان می دهد که میزان طلاق در زنانی که شاغل هستند، بالاتر است و فرزندآوری بسیار پایین است. پس برای حفظ خانواده احتیاجمند سازو کار جدی تری در زمینه اشتغال و فعالیت زنان هستیم.

وی در رابطه با فعالیت بخش امور زنان و خانواده نیز اضافه نمود: بخش امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، برای این مسئله کوشش می نماید، اما جهت گیری اشتغال آن ها اشتباه است. عظیمترین مشکل این است که به جای اینکه تمام ظرفیت و توانشان صرف مساعد کردن محیط باشد، به این معنا که در شرکت های خصوصی، دولتی، خدمات و... حتی 15 درصد شرایط و ظرفیت فراهم گردد که هر زنی هر زمان احتیاج و علاقه به اشتغال داشته باشد، بتواند کار کند. در عوض گفته می گردد همانطور که مرد در جامعه و محیط اشتغال حضور پیدا نموده است، زنان نیز با شرایط مشابه و بدون توجه به شرایط مساعد و منعطف حضور پیدا کند و تنها موانع قانونی را از میان برداشته اند. باید پذیرفت که به لحاظ شرعی، فرهنگی و سنتی در همان شرایطی که یک مرد کار می نماید، خانم نمی تواند کار بکند و احتیاجمند شرایطی است.

کلهر در خاتمه اشاره نمود: آمار بیکاری در بین دختران جوانِ تحصیلنموده 18 تا 35 سال، 30 درصد است. دختری که بخشی از نیرو، انرژی و منزلت خود را برای تحصیل صرف می نماید، اما بازار کاری برای آن وجود ندارد. خانه نشین می گردد وآسیب های جبران ناپذیری به لحاظ روحی و روانی برایش به وجود می آید. آمار بسیار بالایی که تقریبا در سال های اولیه دانشگاه، 80 درصد از دانشجویان فارغ التحصیل خانم، خانه شین و بیکارمی شوند و بعد ها از طریق آزمون های استخدامی و شرکت ها و... میتوانند شغل بی ربط پیدا نمایند.

تایلند: تایلند: سفر به کشور زیباییهای جنوب شرق آسیا، بانکوک، پوکت، پاتایا، سامویی، کرابی