با حاضرجوابی بچه ها چه کنیم؟ - شیوا مارکت

به گزارش خبرنگاران به نقل از سواد زندگی ، بچه ها درگذر از سنین مختلف واکنش های رفتاری متفاوتی از خود بروز می دهند. حاضرجواب یا زبان درازی یکی از این واکنش های رفتاری است که معمولاً با گذر کودک از سن 7 سالگی به بعد رخ می دهد. یعنی سنی که بچه ها احتیاج به استقلال و خودرایی را تجربه می نمایند.

رفتار حاضرجوابی تا زمانی که با کلمات بی ادبانه و توهین آمیز همراه نشده باشد رفتاری طبیعی و خوشایند است که استقلال و شکل دریافت شخصیت کودک را نشان می دهد. اما اگر حاضرجوابی با توهین و بی ادبی همراه باشد ضروری است تا والدین برای اصلاح آن اقدام نمایند. در این درس ضمن تعریف حاضرجوابی و آنالیز دلایل آن 4 راه چاره برای اصلاح و مدیریت آن ارائه می گردد.

حاضرجوابی در بچه ها

حاضرجوابی در بچه ها یک عادت رفتاری و اکتسابی در واکنش و پاسخگویی به یک موضوع است که گاهی با لحن بی ادبانه و شرورانه همراه است.

حاضرجوابی در سنین پایین ابزاری برای خودشیرینی کودک است؛ متأسفانه والدین به این رفتار پاسخ مثبت می دهند و در بسیاری از مواقع بعد از گذشتن دوران کودکی والدین نمی توانند حاضرجوابی را در کودکشان کنترل نمایند.

البته باید به این نکته توجه کرد که نه گفتن گاهی اوقات یک شجاعت محسوب می گردد و والدین در موقع حاضرجوابی فرزندانشان بر سر دوراهی قرار می گیرند؛ از طرفی دوست دارند کودک مستقلی داشته باشند که در برابر خواسته های نابجای دیگران بایستد و از طرفی هم هیچ خانواده ای گستاخی و بی ادبی را نمی پسندد، بنابراین ضروری است والدین دلایل حاضرجوابی بچه ها خود را شناسایی نمایند و متناسب با این دلایل بهترین شیوه را برای تربیت خود به کار بگیرند.

دلایل حاضرجوابی در بچه ها

• ازآنجاکه کودک با آغاز دوسالگی، خودمختاری خویش را به حیطه آزمایش می گذارد که یکی از راه های انجام این کار، حاضرجوابی به عظیم سالان است، ممکن است کودک خردسال با گفتن نمی خواهم یا نه می خواهد نشان دهد که از دستورهای شما خسته شده است و استقلال بیشتری می خواهد.
• ممکن است که بچه ها، این خصیصه را تحت تأثیر محیط رفتاری پیرامون خود بیاموزند. زیرا بچه ها در محیطی که زندگی می نمایند یا درس می خوانند، اگر این گونه حرف زدن ها، عادی باشد و یا بچه های دیگر هم نسبت به عظیم ترهای خود بی احترامی نمایند، این کار را به سادگی یاد می گیرند.
• ممکن است که کودک، متوجه نباشد که این طور جواب دادن او زبان درازی و بی ادبی محسوب می گردد. شاید فکر می نماید فقط دارد عقیده خود را در خصوص یک موقعیت خاص بیان می نماید. گاهی اوقات، بچه ها دلیل خوبی برای این گونه رفتارها دارند اما راه مناسبی برای ابراز آن بلد نیستند.
• حاضرجوابی معمولاً روشی عادی برای کسب اعتمادبه نفس در بچه ها است. آن ها به تجربه زبانی و شناخت محدودیت های آن به منظور یادگیری زبان و مهم تر از آن روش به کارگیری مهارت های زبانی احتیاج دارند.
• ممکن است حاضرجوابی نشانه اضطراب، احساس دلسردی یا ناراحتی کودک باشد.
• درصورتی که کودک با والدین یا عظیم ترهای خود احساس امنیت و راحتی کند، ممکن است که آن ها را با رفتارهایی مانند حاضرجوابی آزمایش کند. گاه، حاضرجوابی کودک نشان دهنده این است که کودک اطمینان دارد که عظیم ترها علیرغم رفتارهای او، وی را دوست دارند.

حاضرجوابی بچه ها را چگونه اصلاح کنیم؟

پس ازآنکه توانستیم علت حاضرجوابی را در فرزندمان شناسایی کنیم نوبت به در پیش دریافت راهی برای اصلاح آن می رسد. در این بخش 4 گام اساسی را برای مواجهه با حاضرجوابی بچه ها و اصلاح آن توصیه می کنیم.

گام نخست: از واکنش با همان لحن خودداری کنید

درست است که گاهی حفظ کنترل بر خود در برابر فرزندی که دچار تغییرات کلامی و رفتاری شده و خصوصاً در حضور دیگران نسبت به ما با حاضرجوابی بی ادبانه پاسخ می دهد، سخت و سخت است، اما به عنوان والدینی مسئول باید بر رفتار خود کنترل داشته باشیم و در چنین مواقعی به هیچ عنوان با همان لحن و زبان و یا با عصبانیت با فرزند خود صحبت نکنیم. درواقع شما باید سعی کنید که خودتان الگوی روشنی از بیان و رفتار مناسب و صحیح باشید. بروز خشم، فریاد زدن و کاربرد واژه های زشت به هیچ عنوان نمی تواند الگوی جالبی برای فرزندان باشد.

البته والدین نباید اجازه ادامه حاضرجوابی را به فرزند خود بدهند. برای این منظور باید از یک سری دستورالعمل های رفتاری استفاده کنیم. به عنوان مثال یکی از بهترین رویکردهای والدین در این مواقع، استفاده از کلمات مثبتی مانند خوب، بله و یا حق با تو است است. اگر حاضرجوابی ها حالتی لجباز گونه به خود گرفته است، به او بگویید که باید متوقف گردد و به خودش و شما چند دقیقه استراحت کنید. لازم به ذکر است که نباید از عباراتی نظیر حرف نزن یا بس کن بهره ببرید و هنگام گفت وگو نیز خود را با او ازنظر فیزیکی در یک سطح قرار دهید تا بتوانید در چشمانش نگاه کنید.

گام دوم: سعی کنید به مشکل فرزندتان از دیدگاهی متفاوت نگاه کنید

هیچ گاه از قلم نیاندازید که فرزندتان همچنان در حال یادگیری اصول زندگی است و در مراحل ابتدایی یادگیری کنترل بر خود واقع شده است. دقیقاً به همین علت است که آن ها در بسیار از موقعیت ها نمی دانند که رویکرد درست چیست و قابلیت خودتنظیمی بالایی ندارند. بنابراین کاملاً عادی است که نتوانند با مسائل کنار بیایند و صبر و تحمل زیادی نیز نداشته باشند. پس ازآن که لحن خود را در گفت وگو با کودکتان به خوبی مدیریت کردید، حالا نوبت به درک مشکل می رسد. در بیشتر مواقعی که یک کودک در راستا حاضرجوابی قرار می گیرد، شما با نمایشی از عصبانیت نهفته، اضطراب، آسیب و یا ترس در کودک روبه رو هستید.

ازاین رو والدین باید هرروز حداقل به مدت 15 دقیقه با فرزند خود تنها باشند و به او توجه روانی ویژه ای نشان دهند. پدر و مادر در این بازه زمانی هرچند کوتاه می توانند به درک بهتری از احتیاجها، آرزوها و دغدغه های کودک دست یابند. شاید فرزندتان عاشق کشف دنیا هستی باشد و شما تا به امروز وی را به یک موزه ستاره شناسی یا منابع طبیعی نبرده باشید. به همین سادگی!

گام سوم: به کودک خود بگویید که از ناراحتی وی اطلاع دارید

باید اجازه دهید فرزندتان از آگاهی شما نسبت به شرایط آگاه گردد. برای مثال می توانید از جمله ای راهگشا با این مفهوم بهره ببرید: کاملاً مایلم حرفای تو رو بشنوم اما تا وقتی که این جوری با من حرف می زنی نمی توانم یاریت کنم.

در ادامه شرح دهید که برای یک گفت وگوی مؤثر باید هر دو طرف به آرامشی نسبی رسیده باشند، در غیر این صورت همه چیز بی فایده خواهد بود.

گام چهارم: عواقب را یادآوری کنید و انتظار احترام داشته باشید

کودک باید به وضوح ببیند که رعایت ادب و احترام تا چه اندازه به نفع او است. والدین نباید از هر واژه ناخوشایند و یا تغییر حالات چهره مانند همان چرخش چشم ها به سادگی گذر نمایند. بچه ها بسیار هوشمند هستند و به همین علت بهتر است با قوانین رفتاری مشخصی روبه رو شوند. حتی اگر تمایل به استمرار حاضرجوابی خود داشته باشند، بازهم باید بدانند که شما تحت هیچ شرایطی با بی احترامی، تندخویی و بی ادبی موافق نیستید.

در این گونه موارد، والدین باید از استراتژی تشریح عواقب استفاده نمایند. بدین معنا که شما به عنوان پدر و یا مادری دلسوز، باید بتوانید پیامدهای رفتار نادرست و حاضرجوابی بدون مرز را به فرزندتان نشان دهید. برای نمونه مسئولیت های بیشتری در یاری به کارهای خانه تعریف کنید یا زمان تماشای تلویزیون، بازی های کامپیوتری و حضور در کنار دوستان را کاهش دهید. لازم به ذکر است که ثبات در این امر اهمیت بسیار زیادی دارد و اصلاً نباید بی خیال چهارچوب های رفتاری و گفتاری تنظیم شده در محیط خانواده خود شوید.

تفطن: تفطن: گردشگری، تور لحظه آخری ارزان قیمت، بلیط، ویزا، هتل