روایت خبرنگاران از یک شغل عجیب؛ درآمد میلیونی با ایستادن در ایستگاه بی آر تی و مترو - شیوا مارکت

به گزارش خبرنگار ، هنگامی که آب گل آلود می گردد، بستر برای ماهیگیری سودجویان فراهم است. سودجویانی که همیشه از کوچکترین سهل انگاری مسئولان و مدیران بیشترین بهره را برده اند و از کنار نبود نظارت مدیران در جهت پر پول کردن جیبشان ساده نگذشته اند، اما تنها چیزی که ماحصل نبود نظارت و تصمیم گیری های غلط بعضی از مسئولان و مدیران است، زیانی است که به افراد جامعه وارد می گردد و همیشه افراد جامعه قربانی سودجویان هستند.

در این گزارش به یکی از روش های نوظهور کسب درآمد پرداخته ایم که در عین سادگی روزانه بهره زیادی را نصیب سودجویان نموده است.

روزانه سفر های درون شهری زیادی به وسیله ناوگان حمل و نقل عمومی انجام می گردد، یکی از این ناوگان های حمل و نقل درون شهری، سامانه اتوبوس های تندرو یا همان بی آر تی است. سامانه اتوبوس های تندرو (بی آر تی) هم اکنون با 10 خط اقدام به جابجایی مسافران درون شهری می نمایند.

اما سوال اینجاست که چرا سودجویان این بار دست بر روی بی آر تی گذاشته اند تا جیب های خود را پر پول نمایند؟

در پاسخ به این سئوال باید گفت: جابجایی مسافران در ایستگاه های بی آر تی تنها با استفاده از کارت بلیت مدت دار (یا همان کارت شارژ) صورت می گیرد و در تمام ایستگاه های خطوط 10 گانه این سامانه، هیچگونه پرداخت وجه نقدی برای جابجایی مسافران صورت نمی گیرد.

همیشه مسافرانی هستند که به علت شارژ نداشتن کارت بلیت اعتباری خود، از ورود آن ها به داخل ایستگاه های بی آر تی توسط مامور کنترل بلیت ایستگاه، جلوگیری می گردد. در اینجاست که سودجویان وارد عمل شده و با دریافت وجه نقد از مسافران برای آن ها به اصطلاح کارت می زنند.

برای درک بیشتر این موضوع باید به آمار سفر های درون شهری با استفاده از سامانه حمل و نقل تندرو یا همان بی آر تی اشاره نمود.

محمد علیخانی رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل و ترافیک شورای شهر تهران در گفتگویی اظهار کرد: در خطوط 10 گانه بی آر تی که به صورت 3 شیفت، شبانه روز در حال خدمت رسانی به مسافران است، با استناد به تراکنش هایی که در ایستگاه های بی آر تی ثبت شده است، روزانه به طور متوسط چیزی حدود 1.5 میلیون سفر انجام می گردد.

اما کارت زدن و دریافت وجه نقد از مسافران چگونه برای سودجویان درآمد ایجاد می نماید؟

زمانی که مسافری هنگام ورود به ایستگاه متوجه می گردد که کارت اعتباری او خالی از اعتبار است با این جمله از طرف مامور کنترل بلیط رو به رو می گردد که از او می خواهد برای ورود به ایستگاه، مبلغ 10000 ریال به یکی از افراد بدهد و آن فرد به جای او به اصطلاح کارت بزند.

اینجا سودجویانی که اطراف ایستگاه حضور دارند، وارد می شوند و با دریافت 1000 تومان از مسافران، برای آن ها کارت می زنند.

ذکر این نکته لازم است که در ابتدای ورودی هر ایستگاه، یک دستگاه کارتخوان نصب شده است و مسافرانی که کارت اعتباری آن ها شارژ ندارد می توانند به وسیله آن دستگاه اقدام به شارژ کارت بلیت خود نمایند، اما سوال اینجاست که چرا مأموران کنترل بلیت بعضی از ایستگاه ها به جای راهنمایی مسافران برای شارژ کردن کارت اعتباری خود به وسیله دستگاه های کارتخوان ابتدای ایستگاه، از مسافران می خواهند که با پرداخت وجه نقد به افراد غیر و کارت زدن آن ها به ایستگاه وارد شوند؟!

در یکی از مشاهدات میدانی تعیین شد افرادی که اقدام به کارت زدن برای ورود مسافران به ایستگاه می نمایند، از دوستان مأموران کنترل بلیت ایستگاه هستند که به صورت نامحسوس در اطراف ورودی ایستگاه مستقر شده اند.

در این جا 2 فرضیه بوجود می آید:

فرضیه اول این است، کارتی که افراد غیر به جای مسافر می زنند، به درستی زده می گردد و ثبت آن تراکنش اتفاق می افتد.

حال فرضیه دوم این است که کارت زدن به صورت نمادین است و تراکنش ثبت سفر صورت نمی گیرد.

این دو فرضیه در هر حالت برای سودجویان دارای بهره است.

در تشریح فرضیه اول باید گفت: هزینه هر سفر در خطوط 10 گانه بی آر تی بر اساس طول خطوط است. در جدول تعرفه اتوبوس های عمومی آمده است، هزینه هر سفر، در خطوط تا 10 کیلومتر 5 هزار ریال، خطوط بیش از 10 تا 15 کیلومتر 6500 ریال، هزینه خطوط از 15 تا 20 کیلومتر 8 هزار ریال و خطوط بالای 20 کیلومتر 10 هزار ریال است.

با توجه به جدول تعرفه های کرایه در سال 97 برای اتوبوس های بخش دولتی که بی آر تی نیز شامل آن می گردد، متوجه می شویم که مأموران کنترل بلیت از کسانی که شارژ کارت ندارند، می خواهند مبلغ 10 هزار ریال پرداخت نمایند که این مبلغ بالاترین نرخ کرایه در خطوط 10 گانه اتوبوس های تندرو است که کمتر مسافری پیدا می گردد که سفر درون شهری با بیش از 20 کیلومتر انجام دهد. طبق آنالیز های اجرا شده به طور متوسط هزینه هر سفر برای مسافران مبلغی در حدود 6500 ریال است که با پرداخت 10 هزار ریال مبلغ 3500 ریال اضافه پرداخت می نمایند.

اما در تشریح فرضیه دوم در مشاهدات میدانی تعیین شد بیشتر افرادی که از طرف مامور ایستگاه برای کارت زدن به مسافران معرفی می شوند، کارت زدن آن ها صوری است و هیچگونه تراکنش سفری ثبت نمی گردد. اینجاست که تمام مبلغ 10 هزار ریالی سفر مسافران به جیب سودجویان می رود.

یکی از ماموران کنترل بلیت در یکی از ایستگاه های پر تردد شهری، در پاسخ به این سوال که چرا به جای آن که از مسافران می خواهید وجه نقد به افراد غیر پرداخت نمایند، از آن ها نمی خواهید که به وسیله دستگاه کارتخوان ابتدای سکو کارت بلیت خود را شارژ نمایند، گفت: به علت شلوغی در این ایستگاه و آگاهی نداشتن بعضی از مسافران از نحوه شارژ کردن کارت بلیت خود به وسیله دستگاه کارتخوان، بیشتر مسافران تمایل بر این دارند که برای استفاده از بی آر تی وجه نقد پرداخت نمایند و به خاطر ممنوعیت دریافت هرگونه وجه نقد توسط ماموران کنترل بلیت، این وجه به افراد غیر پرداخت می گردد و آن ها به جای مسافران کارت می زنند.

برای جلوگیری از سوءاستفاده و گسترش این نوع درآمدزایی توسط افراد سودجو، باید در کنار آگاهی بخشیدن به مردم و آموزش نحوه استفاده از دستگاه های کارتخوان، مدیران و ناظران این بخش هم اهتمام ویژه ای نسبت به رفع کردن بعضی از خلاء های نظارتی داشته باشند.

آگاهی مردم نسبت به این شکل از درآمدزایی موجب می گردد مسافران به جای پرداخت وجه نقد اقدام به شارژ کارت اعتباری خود به وسیله دستگاه های کارتخوان نصب شده در محیط مترو و درگاه ایستگاه های بی آر تی نمایند تا یکی دیگر از تیر های سودجویان برای کسب درآمد از افراد جامعه به سنگ بخورد.

sloblag.com: مجله سلو بلاگ: مجله تفریحی سرگرمی خبری سلو